Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi Sprawdź ofertę
    Szukaj
    Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
    wyborcza.pl Poznań

    15 sierpnia - Dzień Wojska Polskiego. Jak rocznicę "cudu nad Wisłą" obchodziliśmy w Poznaniu w latach 30 [ZDJĘCIA]

    Wiadomości z Poznania
    opr. Agnieszka Kwiatkowska
    Wojskowe defilady, harcerze z flagami pod Zamkiem i marsze na stadionie miejskim. Zobaczcie na zdjęciach, jak w latach 30. Poznań obchodził rocznicę Bitwy Warszawskiej.
    Oddziały artylerii przeciwlotniczej podczas defilady przed Zamkiem Cesarskim - widoczne 40 mm armaty przeciwlotnicze Bofors wz. 36 holowane przez ciągniki C2P - 1939 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    1 z 12

    Oddziały artylerii przeciwlotniczej podczas defilady przed Zamkiem Cesarskim - widoczne 40 mm armaty przeciwlotnicze Bofors wz. 36 holowane przez ciągniki C2P - 1939 r.
    Defilada drużyn ratowniczych Polskiego Czerwonego Krzyża przed Zamkiem Cesarskim w Poznaniu - 1938 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    2 z 12

    Defilada drużyn ratowniczych Polskiego Czerwonego Krzyża przed Zamkiem Cesarskim w Poznaniu - 1938 r.
    Oddziały łączności podczas defilady przed Zamkiem Cesarskim - 1939 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    3 z 12

    Oddziały łączności podczas defilady przed Zamkiem Cesarskim - 1939 r.
    Batalion Obrony Narodowej podczas defilady przed Zamkiem Cesarskim - 1939 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    4 z 12

    Batalion Obrony Narodowej podczas defilady przed Zamkiem Cesarskim - 1939 r.
    Harcerze podczas defilady - 1930 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    5 z 12

    Harcerze podczas defilady - 1930 r.
    Fragment mszy polowej na stadionie miejskim - 1931 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    6 z 12

    Fragment mszy polowej na stadionie miejskim - 1931 r.
    Defilada artylerii ze 100 mm haubicami wz. 1914/19 obok trybuny honorowej - 1936 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    7 z 12

    Defilada artylerii ze 100 mm haubicami wz. 1914/19 obok trybuny honorowej - 1936 r.
    Fragment mszy polowej - 1931 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    8 z 12

    Fragment mszy polowej - 1931 r.
    Oddział piechoty podczas defilady na jednej z ulic miasta - 1936 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    9 z 12

    Oddział piechoty podczas defilady na jednej z ulic miasta - 1936 r.
    Fragment uroczystości z okazji rocznicy Bitwy Warszawskiej. Na trybunie honorowej od prawej stoją: wojewoda poznański Artur Maruszewski (1.), gen. Franciszek Wład (2.). W głębi widoczny pomnik Najświętszego Serca Jezusowego.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    10 z 12

    Fragment uroczystości z okazji rocznicy Bitwy Warszawskiej. Na trybunie honorowej od prawej stoją: wojewoda poznański Artur Maruszewski (1.), gen. Franciszek Wład (2.). W głębi widoczny pomnik Najświętszego Serca Jezusowego.
    Organizacje kombatanckie ze sztandarami podczas defilady ulicami miasta - 1931 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    11 z 12

    Organizacje kombatanckie ze sztandarami podczas defilady ulicami miasta - 1931 r.
    Uroczystości w Poznaniu z okazji rocznicy Bitwy Warszawskiej 1920 roku zwanej 'cudem nad Wisłą'. Fragmenty mszy polowej na stadionie miejskim - 1930 r.
    Narodowe Archiwum Cyfrowe
    12 z 12

    Uroczystości w Poznaniu z okazji rocznicy Bitwy Warszawskiej 1920 roku zwanej 'cudem nad Wisłą'. Fragmenty mszy polowej na stadionie miejskim - 1930 r.
    Więcej

      Popularne

      Komentarze
      Zaloguj się
      Chcesz dołączyć do dyskusji? Kup prenumeratę, by czytać artykuły i je komentować

      Wszystkie komentarze

      sortuj:
      od najnowszego od najstarszego od najpopularniejszego od najmniej popularnego
      Ile mamy pomników gen Rozwadowskiego w Poznaniu? Czy nam nie wstyd? Już 22 lipca 1920 r. Rozwadowski został pilnie wezwany z Belgii do Warszawy, gdzie natychmiast po przybyciu otrzymał nominację na szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W obliczu bolszewickiej nawały i serii niezwykle dyletanckich decyzji strategicznych Józefa Piłsudskiego, który, co warto zaznaczyć, zdążył samemu sobie nadać w marcu 1920 r. stopień Marszałka Polski, jedynym ratunkiem mogła być prawdziwie fachowa wiedza wojskowa absolwenta Wiedeńskiej Wyższej Szkoły Wojennej. Generał natychmiast przystąpił do działania, przegrupowując wycofujące się w bezładzie wojska polskie w celu przygotowania kontrofensywy. Rozwadowski zażądał też zmian kadrowych. Dowódcą Frontu Północnego został gen. Józef Haller, a ministrem spraw wojskowych gen. Kazimierz Sosnkowski. Co ciekawe, Rozwadowski jako obsesyjny legalista nie pozwalał swoim podwładnym na krytykowanie błędnych decyzji Józefa Piłsudskiego. W nocy z 5 na 6 sierpnia w Belwederze odbyła się narada, w której wzięli udział: marszałek Józef Piłsudski, generał Tadeusz Rozwadowski, generał Kazimierz Sosnkowski i szef francuskiej Misji Wojskowej w Polsce generał Maxime Weygand. Zebrani opracowali rozkaz operacyjny nr 8358/III koncentrujący kontrofensywę polską znad rzeki Wieprz. Ale to nie ten rozkaz budzi do dzisiaj wielkie kontrowersje wśród historyków, tylko wydany 10 sierpnia rozkaz nr 10000, którego autorem był generał Rozwadowski. Szef sztabu rozkazał wycofywać oddziały znad Wieprza i wzmocnić dywizjami piechoty i flotyllą wiślaną V Armię dowodzoną przez generała Władysława Sikorskiego. W tym samym czasie pod ziemię zapadł się marszałek Piłsudski, który na ręce premiera Wincentego Witosa wysłał swoją pisemną dymisję i prawdopodobnie udał się do majątku swojej kochanki, gdzie, jak twierdzą niektórzy historycy, przebywał do 18 sierpnia. Piłsudczycy przez lata podgrzewali mit, że to geniusz marszałka uratował Warszawę, Polskę i Europę przez bolszewickim potopem. Jedno jest pewne: Józef Piłsudski pojawił się publicznie dopiero 18 sierpnia 1920 r. i od razu przypisał sobie wszystkie zasługi Rozwadowskiego. Od 1921 r. generał Rozwadowski z niepokojem śledził politykę kadrową w wojsku polegającą na awansach z klucza politycznego. Do Rozwadowskiego docierały też niepokojące wieści o radykalizacji nastrojów wśród oficerów ślepo oddanych marszałkowi, którzy po śmierci prezydenta Gabriela Narutowicza chcieli roznieść polityków obozu narodowego na szablach. Przejmujący władzę Piłsudski ogłosił, że nie będzie się mścił na swoich przeciwnikach. W większości przypadków słowa dotrzymał. Inaczej rzecz się jednak miała z generałami: Rozwadowskim, Zagórskim, Malczewskim i Jaźwińskim, których aresztowano pod zarzutem przestępstw o charakterze kryminalnym. Wszyscy czterej trafili do Wojskowego Więzienia Śledczego nr I przy ul. Dzikiej 19 w Warszawie, a następnie zostali przetransportowani do Wojskowego Więzienia Śledczego nr III na Antokolu w Wilnie, gdzie byli przetrzymywani w brudnych i nieocieplanych celach. Istnieją przypuszczenia oparte na opinii generała Tadeusza Machalskiego, że ściany w celi generała Rozwadowskiego były pomalowane farbą zawierającą arszenik. Generał miał też być truty kanapkami zawierającymi domieszkę końskiego włosia. Dopiero w październiku 1926 r. Wojskowy Sąd Okręgowy nr 1 orzekł, że generał jest niewinny i nie ma żadnych podstaw, aby dalej przebywał w areszcie. Wbrew tej jednoznacznej decyzji sądu generał Rozwadowski nadal był więziony aż do maja 1927 r. Dwa miesiące przed zwolnieniem został bezceremonialnie przeniesiony w stan spoczynku. Jakoś mi się to kojarzy z obecną sytuacją w polskim wojsku i nie tylko.. .
      już oceniałe(a)ś
      2
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz

      Tematy ważne dla Poznania

      Tematy
      Inwestycje w Poznaniu
      Miejsca
      Ludzie

      Warto przeczytać

      Magazyn Kuchnia
      Magazyny
      Licytacje, przetargi
      wyborcza.pl
      Serwisy partnerskie

      Copyright © Wyborcza sp. z o.o.

      Właściciel niniejszego serwisu nie wyraża zgody na zwielokrotnianie ani inne korzystanie z utworów rozpowszechnionych w tym serwisie, w celu eksploracji tekstów i danych. Więcej informacji w zastrzeżeniu dot. eksploracji tekstów i danych.