Protesty w obronie demokracji to nie jest, jak się niektórym wydaje, jedynie facebookowe poruszenie. Tworzy się prawdziwa wspólnota ludzi, którzy nie godzą się na to, co od kilku tygodni dzieje się w naszym kraju. Łączą ich wartości moralne, o których obecny rząd tyle mówi, ale swoim postępowaniem im zaprzecza. Ci ludzie ruszyli się sprzed komputerów i wyszli z domów na ulice, by zaprotestować przeciwko łamaniu prawa - w poczuciu obywatelskiej odpowiedzialności za wspólne dobro. Tego wcześniej na taką skalę nie było.
Te manifestacje dowodzą, jak wielkie emocje są teraz w społeczeństwie. To nie jest tak, że władza może o czymś za nas decydować, a my będziemy temu biernie się przyglądać. Na pl. Wolności przyszli ludzie z różnych środowisk. I nie chodzi bynajmniej o to, że reprezentują różne partie czy organizacje. Jest to bowiem cały przekrój społeczny - od młodych począwszy, przez pokolenia tych, którzy jeszcze pamiętają, jak trudno było wywalczyć demokrację przed rokiem 1989, na emerytach skończywszy. Zarzucają nam, że młodych ludzi jest mało. Dzisiaj nie zgadzam się z tą opinią. Do poznańskiego Komitetu Obrony Demokracji przychodzi coraz więcej młodych i jestem przekonana, że będzie ich coraz więcej. To nie jest tylko pokolenie 50-latków.
Nie zamykamy się na żadne środowiska. Cieszymy się zarówno z tego, że przyszedł do nas Jacek Jaśkowiak - który jednak przemawiał prywatnie, a nie jako prezydent miasta - jak i z obecności członków każdej partii politycznej, która nie zgadza się na obecne postępowanie PiS. Ale nie logo partyjne są tu istotne, tylko cel. Chcemy bronić demokracji i podstawowych praw, które wywalczyliśmy sobie ponad 25 lat temu.
Obecny styl sprawowania władzy i tempo wprowadzanych przez nią zmian są bardzo niebezpieczne dla Polski. Nie możemy się temu bezczynnie przyglądać, stąd moje wyjście na ulice. I choć wielu ludzi uważa, że demokracja nie jest zagrożona, to każdy kolejny tydzień i zachowanie PiS w Sejmie i rządzie dowodzą, że nasze obawy są bardzo uzasadnione.
Reprezentuję młode pokolenie Polaków, które na szczęście nie pamięta ponurych czasów PRL. Ale to nas dziś nie zwalnia od odpowiedzialności w życiu społecznym. Urodziliśmy się już w wolnej Polsce i nie odczuliśmy na własnej skórze, co to prześladowania czy internowanie. Dlatego tym bardziej musimy być wdzięczni tym, którzy walczyli w tamtych czasach o demokrację. To dzięki tym ludziom możemy żyć teraz w wolnej Polsce i być pełnoprawnym członkiem Unii Europejskiej. Mam świadomość, że to także dzięki tym, którzy walczyli w stanie wojennym, teraz możemy się gromadzić na pokojowej manifestacji i wyrażać swój sprzeciw. Odnoszę wrażenie, że obecna władza tego nie rozumie.
Dlaczego zdecydowałem się na protest? Musimy dbać o to, by rząd PiS nie zabrał nam wolności. Dziś sytuacja jest taka, że oni w sposób bezwzględny chcą ograniczyć nasze prawa. A ja chcę walczyć o to, żeby Polska nie zboczyła z toru wolności i demokracji. Dlaczego młodych na placu jest tak mało? Dziś są takie czasy, że młodzi ludzie są postrzegani jako ci, którzy związani są ze skrajną prawicą i radykalnymi poglądami. Ale to nieprawda. Jestem przekonany, że do zaktywizowania młodych potrzeba po prostu trochę więcej czasu. Uczniowie czy studenci na razie w sposób bezpośredni nie zostali przez władzę PiS dotknięci. Ale niedługo się przekonają, że te zamachy na demokrację mają także wpływ na ich codzienne życie. I wtedy dołączą do nas.
Czy te protesty będą trwałe? Jeśli władza dostarczy nam "pożywki", jestem przekonany, że tak będzie. A nic nie wskazuje na to, żeby coś miało się zmienić. Rząd zachowuje się tak, jakby tych protestów w ogóle nie było. Nie liczy się z głosem społeczeństwa i to jest bardzo smutne.
Nigdy nie sądziłam, że po ponad 30 latach od stanu wojennego będziemy musieli się znowu gromadzić na placach i ulicach. Niestety, dziś jak nigdy uświadamiamy sobie, że wolność nie jest dana raz na zawsze. Cały czas trzeba o nią walczyć.
Nie możemy pozwolić, żeby zniszczono ogromny wysiłek 25 lat wolności. W tym czasie na pewno popełniliśmy błędy, ale zbudowaliśmy coś, co podziwiał cały świat. On pokazywał Polskę jako przykład. Teraz ten świat oniemiał, patrząc na to, co tutaj wyprawiamy. Poprzez takie protesty nie damy sobie odebrać wolności. Nie pozwolimy, aby partia rządząca zawłaszczając media i kulturę, narzuciła nam jeden światopogląd. Powiadają nam, że wola narodu jest ponad prawem. To już kiedyś było. Pamiętam jak w latach 80. ówczesna władza, zamykając ludzi, powiadała nam, że to jest wola narodu. Ale wola narodu zawarta jest w Konstytucji. Póki ona istnieje, nie wolno jej łamać. Dlatego nie możemy zgodzić się na to, co wyczynia obecny prezydent, który zastępuje władzę sądowniczą i kolejnymi decyzjami łamie Konstytucję. I do tego ironicznie wmawia nam, że uspokaja nastroje.
Chcę wierzyć, że oprócz poczucia zemsty i rewanżu, obecni ludzie stojący u władzy jeszcze liczą się z taką wartością jak dobro ojczyzny. Dobrze by było, by nie drwili i nie kpili sobie z opozycji w parlamencie i nie prowokowali agresji i nienawiści ? często pod znakiem krzyża i z różańcem w ręku. Przecież wszyscy modlimy się do tego samego Boga i nikt nie ma monopolu na patriotyzm. I powtórzę za o. Tomaszem Dostatnim, poznaniakiem i dominikaninem: "Dumna jestem z członków Trybunału Konstytucyjnego. Wstydzę się za nowego prezydenta".
16 grudnia 1922 r. zabito prezydenta Polski. Gabriela Narutowicza. Nie zapominajmy o tym. Zastrzelił go szaleniec Eligiusz Niewiadomski. Mam wrażenie, że dziś Niewiadomscy dochodzą do władzy. Ale dzięki takim manifestacjom to my obywatele odzyskujemy podmiotowość. I w takich chwilach jak obecnie musimy sobie pomagać. Bo nadeszły czasy, kiedy prawdopodobnie takie wsparcie będzie potrzebne naszym kolegom zwalnianym z pracy. Dziennikarzom, których będą wymiatać z mediów publicznych. Teraz znowu potrzebna jest nam solidarność, ale rozumiana tak, jak w te najpiękniejsze może polskie dni na początku lat 80., a więc niepartyjnie i niekościelnie. Dziś musimy tworzyć społeczeństwo obywatelskie. To jest nasze zadanie.
Mam 69 lat i jestem emerytką, ale przyszłam protestować, by wesprzeć młodych. Bo tak dalej w naszej ojczyźnie być nie może. 13 grudnia 1981 r. zamykali nas do pierdla. A dziś pan Kaczyński zawłaszcza dzień naszej tragedii narodowej. Wtedy walczyliśmy o wolność i demokrację, a teraz te ważne wartości są przez niego i jego współpracowników deptane. Nie może być naszej zgody na łamanie prawa. Nie chcę się temu bezczynnie przyglądać i wstępuję do Komitetu Obrony Demokracji. Jestem pewna, że jeśli obecny rząd nie zmieni kursu, to protestów będzie jeszcze więcej. To na pewno nie jest chwilowy ruch, rodzi się coś wielkiego.
Jak wielu Polaków byłem w 1981 r. internowany. Cierpieliśmy m.in. po to, byśmy w takich chwilach jak obecnie mogli się tu gromadzić i wyrażać swój sprzeciw. Ta manifestacja dowodzi, że jesteśmy gotowi do bycia obywatelami. Bo trzeba być obywatelem, być nieobojętnym wobec tej nieprawości, która teraz ma miejsce. Obywatelskość to zrozumienie innych, ale tego obecna władza pojąć nie jest w stanie. Dlatego musimy bronić wolności. I cieszę się, że nie jesteśmy obojętni wobec obecnych wydarzeń w Polsce. Ten protest ze względu na braterską atmosferę przypomina mi pierwszą "Solidarność". Jest tylko jedna różnica: po wprowadzeniu stanu wojennego mundurowi nas pałowali, a dziś oklaskami dziękowaliśmy im za obecność. Taka manifestacja to trochę normalności w świecie polityki polskiej odwróconej od normalności.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze