Jedyny piłkarz Lecha Poznań w reprezentacji Polski na Euro 2016. Do Francji pojechał raczej jako zawodnik rezerwowy, ale ze sporymi szansami na grę. Choć Karol Linetty ma dopiero 21 lat, zdążył już zagrać dziesięć meczów w drużynie narodowej. Jest jednym z ulubieńców selekcjonera Adama Nawałki, który na początku 2014 roku dał mu zadebiutować w kadrze.
Uważany za jednego z najzdolniejszych polskich piłkarzy Linetty prawdopodobnie pożegna się z Kolejorzem po mistrzostwach we Francji. Przez trzy ostatnie sezony był podstawowym piłkarzem Lecha Poznań i zarówno władze klubu, jak i zawodnik oraz jego menedżerowie - wszyscy są zgodni, że utalentowany pomocnik powinien już spróbować sił w mocniejszym, zagranicznym zespole. Nie ma wątpliwości, że wysłannicy słynnych klubów, którzy w ostatnim czasie obserwowali Karola Linettego, pojawią się także na Euro.
Jeśli obaj Węgrzy zagrają we Francji, a do tego na boisko wyjdzie też w barwach Polski Karol Linetty, to Euro 2016 przejdzie do historii Lecha Poznań. Nigdy bowiem na dużej imprezie piłkarskiej nie zagrał więcej niż jeden piłkarz klubu z Bułgarskiej.
Tamas Kadar wydaje się pewniakiem, bo w eliminacjach do mistrzostw zagrał niemal we wszystkich meczach reprezentacji Węgier i był jednym z najważniejszych obrońców w zespole.
Gergo Lovrencsics z kolei staż w reprezentacji ma krótszy i nie jest podstawowym zawodnikiem kadry, która na turnieju mistrzowskim zagra po raz pierwszy od mundialu w Meksyku w 1986 roku.
JEDRZEJ NOWICKI
Lider i kapitan reprezentacji Polski, jeden z najlepszych napastników na świecie przez dwa sezony cieszył swą grą kibiców Lecha Poznań. W sezonie 2008/09 i 2009/10 zagrał w 82 oficjalnych meczach Kolejorza, strzelił w nich 41 goli. Za 4,75 mln euro odszedł jako król strzelców ekstraklasy do Borussii Dortmund. Po czterech latach przeniósł się stamtąd do Bayernu Monachium. Dziś jest wyceniany na 75 mln euro.
Mimo że Robert Lewandowski jest dziś bezsprzecznie najsłynniejszym piłkarzem, który kiedykolwiek grał w Lechu Poznań, klub z Bułgarskiej nie ma specjalnie podstaw do tego, by wykorzystać jego popularność. Wszystko dlatego, że zawodnik, który szybko zadebiutował w reprezentacji Polski i stał się gwiazdą zespołu, zarabiał mniej od wielu swoich kolegów z zespołu. Nie mógł się doprosić podwyżki. To wtedy doszło do rozłamu między Robertem i jego menedżerem a klubem. Te stosunki bardzo rzutowały później na okoliczności odejścia snajpera Kolejorza do Borussii Dortmund. W bardzo emocjonalnej rozmowie z ówczesnymi władzami Lecha Robert Lewandowski podarł swój kontrakt i trzasnął drzwiami, co właściciel klubu Jacek Rutkowski skwitował stwierdzeniem: - Widać, że ma chłopak charakter.
- Wiem też, że w Poznaniu wspominają mnie dobrze. To bardzo miłe. Jestem pewny, że kiedyś tam wrócę, tylko jeszcze nie wiem kiedy - mówił Sławomir Peszko, który po latach spędzonych za granicą wrócił do kraju, ale nie do Lecha. W kadrze na Euro jest jako piłkarz Lechii Gdańsk. Dlaczego nie Kolejorza? - Nie udało nam się dojść do porozumienia. Piłkarz chciał dłuższego kontraktu i wyższych pieniędzy, niż my mogliśmy mu zaoferować - tłumaczył niespełna rok temu prezes Lecha Karol Klimczak.
Dlaczego poznańscy kibice dobrze wspominają Sławomira Peszkę i domagali się jego powrotu na Bułgarską? Bo to waleczny zawodnik, który na dodatek kojarzy się z sukcesami Kolejorza. Spędził w nim dwa i pół roku i zdążył w tym czasie zdobyć Puchar Polski w 2009 roku oraz mistrzostwo i Superpuchar Polski rok później.
Na mistrzostwach będzie raczej rezerwowym skrzydłowym.
Niewiele osób pamięta, ale podstawowy bramkarz Polski w eliminacjach do Euro 2016 to były zawodnik wielkopolskich klubów: MSP Szamotuły, Mieszko Gniezno i Lecha Poznań, w którym grał w zespole rezerw. I to nie tylko w bramce. W trzecioligowym meczu w Kołobrzegu zagrał w konieczności jako pomocnik i zdobył nawet bramkę!
W pierwszej drużynie wystąpił tylko raz - w październiku 2004 roku zagrał przeciwko Arce Gdynia w Pucharze Polski.
Dlaczego odszedł po zaledwie czterech miesiącach pobytu w Poznaniu? Lech traktował młodego zawodnika jako inwestycję na przyszłość, w przewidywalnej przyszłości nie miał szans na grę w pierwszym składzie. Szybszy rozwój zaproponowała Łukaszowi Fabiańskiemu Legia Warszawa i to do niej trafił. Było to 12 lat temu, a dziś 31-letni zawodnik jest podstawowym graczem Swansea City w angielskiej ekstraklasie, wcześniej przez wiele lat był piłkarzem Arsenalu Londyn, ale pełnił tam głównie rolę rezerwowego.
Dziesięć klubów w swojej karierze zdążył już zwiedzić Jakub Wawrzyniak. Trzy z nich są z Wielkopolski. To Sparta Złotów, której wychowankiem jest obrońca reprezentacji Polski, oraz MSP Szamotuły i Sparta Oborniki. Początkowo nie pasjonował się piłką tak bardzo jak żużlem. Był wielkim kibicem Polonii Piła, psa nazwał Sam na wzór amerykańskiego żużlowca Sama Ermolenki.
Do dziś zawodnik Lechii Gdańsk odwiedza Złotów, gdzie bywa na spotkaniach z dziećmi, którym opowiada o karierze zawodowego piłkarza. Sparta zaś przy każdej możliwej okazji chwali się sukcesami swojego najsłynniejszego wychowanka.
Jakub Wawrzyniak trafił do Młodzieżowej Szkółki Piłkarskiej w Szamotułach, której uczniami było wielu uzdolnionych piłkarsko nastolatków. Kilka lat później występował w niej także Maciej Rybus, który z pewnością pojechałby na Euro, gdyby nie kontuzja barku.
Od wielu lat występuje w Legii Warszawa, ale to w Wielkopolsce zaczął grać w ekstraklasie. Od 2006 do 2008 roku był bowiem zawodnikiem Dyskobolii Grodzisk Wlkp. To wtedy po raz pierwszy miał zostać powołany do reprezentacji Polski, ale przeszkodził mu w tym fakt, że w jednym z meczów złamał nos i musiał odpocząć od piłki. Nie za długo jednak, bo jak na górala z Żywca przystało, jest prawdziwym twardzielem.
W marcu 2008 roku w trakcie meczu z Cracovią został uderzony w twarz i stracił dolną dwójkę. Mimo że brzmi to niewiarygodnie, to ząb udało się wprawić z powrotem! - Ząb wypadł cały, korzeń nie został uszkodzony. Wsadziliśmy go do soli fizjologicznej i jeszcze w czasie meczu załatwiliśmy wizytę u chirurga dentystycznego - tłumaczył lekarz Jacek Jaroszewski.
W reprezentacji Polski na Euro 2016 jest kilku takich jak on. Mieli po 16, 17, góra 18 lat, gdy jako zdolni juniorzy wyjeżdżali do zagranicznych klubów: Wojciech Szczęsny do Arsenalu Londyn, Grzegorz Krychowiak do Girondins Bordeaux, Kamil Glik do hiszpańskiego UD Horadada, Piotr Zieliński do Udinese Calcio. Bartosz Salamon wybrał Brescię Calcio, klub z 200-tysięcznego miasta w Lombardii.
Każdy z nich przeszedł inną drogę do tego, by znaleźć się teraz w kadrze Adama Nawałki na mistrzostwa we Francji. Droga Bartosza Salamona była chyba najdziwniejsza.
Na konferencjach prasowych, a także na ławce rezerwowych w czasie meczów zawsze jest u boku selekcjonera Adama Nawałki. Tomasz Iwan jest bowiem dyrektorem reprezentacji Polski i odpowiada w niej za sprawy organizacyjne.
Choć pochodzi z Ustki, to zagrał w aż trzech poznańskich klubach - Olimpii (sezon 1991/92), Warcie (1993/94), z której na wiele lat wyjechał do Holandii, oraz Lechu. W nim zakończył karierę jako gracz 34-letni równo dziesięć lat temu.
Dla każdego zespołu zdobył co najmniej jedną bramkę, a najwięcej, bo aż siedem goli, strzelił jako zawodnik Warty. Najlepsze lata kariery spędził w Feyenoordzie Rotterdam i PSV Eindhoven, z którym dwa razy był mistrzem Holandii. W reprezentacji Polski rozegrał 40 spotkań.
Jest asystentem selekcjonera odpowiedzialnym za tzw. bank informacji. Co to takiego? Przed każdym meczem piłkarze dostają od trenerów wskazówki dotyczące sposobu gry drużyny przeciwnej i poszczególnych zawodników z ekipy rywala. Te dane są gromadzone przez zespół analityków, którzy obserwują przyszłych rywali na żywo, a potem jeszcze dokonują wielogodzinnej analizy na wideo. Szefem tego zespołu jest Hubert Małowiejski.
Do kadry trafił w 2010 roku za kadencji Franciszka Smudy. Wcześniej obaj współpracowali ze sobą w Lechu Poznań.
Poznański ortopeda został lekarzem reprezentacji Polski w 2008 roku, zaproszony do współpracy przez Leo Beenhakkera. Pracował też u Waldemara Fornalika i teraz u Adama Nawałki. Kiedy tylko jakiś piłkarz kadry ma problemy ze zdrowiem, to kibice i dziennikarze wsłuchują się w słowa doktora Jaroszewskiego, który wyjaśnia, co to za uraz i jak długo piłkarz będzie musiał odpocząć od gry.
Do piłki trafił w 2002 roku, gdy w Dyskobolii Grodzisk był jednym z pierwszych lekarzy w Polsce zatrudnionych przez klub. Jednocześnie Jacka Jaroszewskiego można było spotkań w kilku poznańskich szpitalach i klinikach. Dziś jest lekarzem Legii Warszawa i jest kierownikiem medycznym jednej z klinik sportowych w stolicy.
Wciąż mieszka w Wielkopolsce. Jest instruktorem narciarstwa, uprawia skialpinizm i amatorsko gra w tenisa.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze