Czasopismo "Ładny Dom" co miesiąc na swoich łamach pokazuje wyjątkowe inwestycje. Budynki nowe, po przebudowie lub po remoncie. Autorzy rozpisują się o elewacji, bryle, wnętrzach, unikalnych rozwiązaniach. Pokazują też bardziej ludzkie oblicze - perypetie inwestorów związane z projektowaniem i budową.
Styczeń to okres podsumowań poprzedniego roku. Dlatego "Ładny Dom" ogłosił konkurs na najlepszą realizację 2013. Wśród 12 prezentowanych w zestawieniu domów znalazły się aż dwie inwestycje z Poznania i okolic. Co w nich niezwykłego?
Nietypowa działka na skarpie, położona w sąsiedztwie domów z lat siedemdziesiątych, przez długi czas pozostawała niezagospodarowana. Niewiele osób postrzegało ją jako miejsce, które nadaje się do zabudowy, a tym bardziej - w którym mógłby powstać ich własny, wymarzony dom.
Początkowo inwestorzy kupili inną działkę, w sąsiedztwie lasu w podpoznańskim Robakowie. Jednak urzeczeni okolicami Wielkopolskiego Parku Narodowego i klimatem zabudowy Puszczykowa, postanowili szybko sprzedać poprzednią nieruchomość i kupić działkę na skarpie, której nietypowość wcale ich nie zrażała. Nie przeszkadzało im także to, że tuż obok były domy pamiętające jeszcze lata siedemdziesiąte, a może i wcześniejsze. Wiadomo bowiem z przykładów innych osiedli w Polsce, że wkrótce po pojawieniu się takiego nowoczesnego domu, w miejsce tych starych powstają nowe - albo budowane od początku, albo modernizowane. I po kilkunastu latach cała okolica nabiera innego charakteru.
Inwestorzy starali się bardzo rzetelnie przygotować do całej inwestycji - nietypowa działka wymagała bowiem nietypowego podejścia. Bardzo dużo czasu poświęcili więc na poszukiwanie biura projektowego.
Odwiedzili kilkanaście pracowni zainteresowanych stworzeniem ciekawego i niecodziennego projektu, robiąc typowy "przedprojektowy rekonesans".
W pracowni c7.pl zachwycili się przyjazną atmosferą oraz dużą otwartością na ich własne pomysły i koncepcje, których już na etapie poszukiwania architekta mieli sporo.
Początkowe prace toczyły się powoli, gdyż działka wymagała uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, która mogła - z uwagi na sąsiedztwo - mocno ograniczyć wizjonerskie i nowoczesne plany projektowe. W tym czasie równocześnie powstało kilka propozycji, które zasadniczo różniły się między sobą śmiałością ukształtowania bryły i podziałem domu na strefy funkcjonalne. Dzięki długim rozmowom z inwestorami powstała w końcu prawie idealna koncepcja, która niewiele różniła się od finałowego projektu. Pozwoliło to na dłuższą pracę nad rozwiązaniami funkcjonalnymi i dopracowaniem detali architektonicznych.
Budżet całej inwestycji był z góry zaplanowany. Niestety, wstępny kosztorys wykazał, że byłyby on przekroczony. Architekci musieli więc dokonać znaczących zmian w konstrukcji budynku i zrezygnować między innymi z planowanych początkowo doświetleń dachowych.
Pokój dzienny zlokalizowano na parterze, żeby nie rezygnować z możliwości korzystania z ogrodu. Wymagało to umieszczenia części sypialnej na piętrze, które jest kondygnacją wejściową i garażową.
W ten sposób powstała idea "przenikania przestrzeni" w domu na skarpie. Domownik i gość po wejściu do domu prowadzeni są osiowo zlokalizowanymi schodami w dół na "parter", mając przed sobą cały czas widok na ogród dzięki wysokim przeszkleniom na osi klatki schodowej.
Dolna kondygnacja skupia część dzienną z szerokim wyjściem na ogród i zadaszony taras. Tu znajdują się też gabinet muzyczny (właścicielka z wykształcenia jest muzykologiem), kuchnia ze spiżarnią oraz pomieszczenie gospodarcze z kotłownią.
Piętro (plan) to strefa wejścia do domu i poziom wjazdu do dwustanowiskowego garażu. Na tej kondygnacji znajdują się też sypialnie i gabinet właściciela domu.
Niepozorny front domu był zamierzeniem celowym - cała dynamika budynku i wszelkie nadwieszenia, które obserwujemy w części ogrodowej, w założeniu miały być i są dla inwestorów, a nie na pokaz.
Wnętrza utrzymane są w nowoczesnym, ale nie laboratoryjnym stylu. Zaraz po wejściu do domu z poziomu piętra, po lewej stronie znajduje się garderoba na odzież wierzchnią domowników i gości.
Równolegle do zlokalizowanych osiowo schodów biegnących na parter, zaczyna się korytarz prowadzący do trzech sypialni i łazienki, która częściowo znajduje się w przeszklonym dwustronnie wykuszu.
Oazą właścicieli jest sypialnia z małą garderobą i charakterystycznym kwadratowym, nieotwieranym oknem (zdjęcie), łączącym mieszkańców z ogrodem. Jej część jest nadwieszona nad parterem, stanowiąc jednocześnie zadaszenie tarasu na parterze. Inwestorzy bardzo lubią spędzać w niej czas - widoczny z okna starodrzew i wolna przestrzeń niewielkiego ogrodu są widokiem tylko dla wybranych.
Zlokalizowane na parterze pokój dzienny, kuchnia i jadalnia to jedna duża przestrzeń podzielona czterostronnym kominkiem. Na tej kondygnacji znajdują się też wspomniany już gabinet muzyczny, mała łazienka, kotłownia oraz pomieszczenie na sprzęty ogrodowe.
Inwestorzy tęsknili wprawdzie za bliskością przyrody i spokojem, ale nie chcieli też rezygnować z wygody, jaką daje życie w mieście. Zależało im zwłaszcza (ze względu na planowane powiększenie rodziny) na bliskości sklepów, szkół i szpitali. Dlatego szukali dla swego przyszłego domu takiego miejsca, które pogodzi te - raczej sprzeczne - oczekiwania.
Udało im się znaleźć działkę zlokalizowaną pod miastem i w bezpośrednim sąsiedztwie lasu, ale na terenie mocno już zurbanizowanym; ich parcela sąsiaduje z działkami już zabudowanymi - zarówno nowymi domami, jak i starymi "kostkami" z lat 70. Położona jest przy utwardzonej, asfaltowej drodze, w której znajdują się wszystkie media potrzebne do wygodnego funkcjonowania domu.
Atutem działki była też niewielka odległość od Poznania, z którym oboje właściciele są związani zawodowo, a także bliskość linii kolejowej.
W granicy południowej działki znajdują się zabudowania gospodarcze sąsiada, które optycznie "zamykają" posesję. Ściana ta, choć na początku budziła mieszane uczucia, z biegiem czasu zaczęła być przez właścicieli uważana za wyraźny atut działki. Wraz z wysuniętą częścią garażu tworzy teraz bardzo prywatne, atrialne wnętrze. Ściana została pomalowana na biało oraz obsadzona bluszczem.
Inwestorzy dążyli do tego, by ich dom był możliwie niewielki, tani w budowie i eksploatacji. Nie zamierzali wiązać sobie na szyi pętli w postaci dużego kredytu. Nie chcieli też, aby codzienne domowe prace zdominowały całkowicie ich życie. Między innymi dlatego zdecydowali się tylko na jedną łazienkę (zdjęcie) oraz małą toaletę (zdjęcie). Z drugiej strony oczekiwali jednak, że dom będzie jak najbardziej funkcjonalny, a jego wnętrza - otwarte i przestrzenne.
Architekci zdecydowali, że zamiast niepotrzebnie zwiększać powierzchnię zabudowy działki, szczególny nacisk muszą położyć na maksymalne wykorzystanie przestrzeni wewnątrz budynku. Dlatego wnętrza zaplanowali tak, by jak najmniej miejsca przeznaczyć na komunikację. Udało się to osiągnąć między innymi dzięki zaprojektowaniu wejścia od szczytu budynku i połączeniu go korytarzem z centralnie zlokalizowaną klatką schodową.
Przestrzeń domu w czytelny sposób została podzielona na funkcję dzienną i nocną. Strefa dzienna (zdjęcie) - obejmująca swoim zasięgiem cały parter - jest przestronna i jasna, z dużą ilością przeszkleń, otwarta na widoczny za oknami ogród. Łączy w sobie funkcje salonu, jadalni oraz kuchni. Strefa nocna, zaplanowana na poddaszu, jest z kolei niewielka - znalazły się tam trzy skromne, lecz komfortowe sypialnie, garderoba (przy głównej sypialni) oraz łazienka z pomieszczeniem gospodarczym.
Z zewnątrz dom miał nawiązywać kształtem i formą do klasycznego polskiego domu z dwuspadowym dachem. To założenie inwestorów zostało zrewidowane przez projektantów, którzy ze względu na sąsiedztwo "kostek mazowieckich", połączyli w budynku formy prostokątne z klasyczną formą domu polskiego. W efekcie powstała dwukondygnacyjna bryła z dwuspadowym dachem (tam znajduje się część mieszkalna), połączona dachem płaskim z parterową częścią gospodarczo-garażową. Przejście utworzone pomiędzy budynkiem mieszkalnym i garażem stanowi "węzeł komunikacyjny" na linii: ulica - dom - garaż - ogród.
Część garażowo-gospodarcza przenika w część ogrodową działki i osłania przestrzeń ogrodu przed widokiem z sąsiedniej działki (zlokalizowanej od wschodu), zapewniając intymność i prywatność.
Od strony frontowej do budynku został dostawiony mniejszy prostopadłościan, który stanowi powiększenie części salonowej na parterze. W jego węższy bok wstawiono wysokie, wąskie okno. Dzięki temu salon jest dobrze doświetlony, a jednocześnie zasłonięty przed oczami przechodniów, spacerujących wzdłuż ulicy.
Do wykończenia elewacji użyto różnych materiałów. Jest tu tynk cienkowarstwowy w kolorach białym i szarym oraz blacha cynkowo-tytanowa (zrobione są z niej obróbki blacharskie). Najbardziej dekoracyjnym elementem elewacji jest jednak okładzina z drewna. Posłużyło ono do wykończenia większej części elewacji frontowej, przejścia pomiędzy budynkami oraz elewacji ogrodowej. Wyraźne poziome podziały układu desek spowodowały wizualne obniżenie bryły budynku; podziały te powtórzono również na otynkowanej części prostopadłościanu.
Funkcjonalnie wnętrza podzielone zostały na trzy strefy - wejściową, dzienną i sypialną.
Strefę wejściową stanowi wiatrołap z miejscem na garderobę, powiązany bezpośrednio z niezależnym pokojem biurowym.
Strefa dzienna zajmuje pozostałą część parteru i jest całkowicie otwarta; pełnymi ścianami zostały wydzielone jedynie toaleta (pod schodami) i spiżarnia. Pozostałe części - kuchnia, jadalnia, salon, a także otwarta klatka schodową - wzajemnie się przenikają, zachowując jednak swoją odrębność funkcjonalną.
Korytarz oddzielony jest od kuchni niewykończoną ścianą ze zwykłej cegły ceramicznej. Z takiej samej cegły zbudowano ściany klatki schodowej, dzięki temu wnętrze domu zyskało jednolity i spójny charakter. Wszystkie ściany wnętrz budynku pomalowano na biało, a całą podłogę parteru pokryto posadzką cementową. Całość idealnie komponuje się z prostą, neutralną, szarą sofą ustawioną w salonie i starym drewnianym stołem, królującym w części jadalnej.
Toaleta, zlokalizowana pod schodami, wykończona została w eleganckim, minimalistycznym stylu w bieli, czerni i szarości. Jest niewielka, ale optycznie powiększa ją lustro, zajmujące niemal całą powierzchnię bocznej ściany.
Strefa sypialna zaplanowana została na poddaszu. Mieszczą się tam trzy sypialnie: - dwie mniejsze dla dzieci i jedna duża, przeznaczona dla rodziców, a także łazienka i pomieszczenie gospodarcze. Dzięki dużym oknom połaciowym, rozlokowanym po obu stronach dachu, są one pełne światła.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze