Majówka w Poznaniu jest modna! Polecają: pisarka, wokalista, kierowniczka kina Muza...

Kiedyś zdarzało się, że na długi weekend wyjeżdżałam za granicę. Tyle że raz utknęłam w śniegu na szwajcarskiej autostradzie, innym razem trzęsłam się z zimna w Portugalii, gdzie było chłodniej niż w Polsce. Teraz już nie mam ciśnienia, żeby gdzieś wyjeżdżać. Dlatego w tym roku polecam jak najbardziej lokalną imprezę, czyli dzień sąsiada w święto flagi w winiarni Czarny Kot na Marcelinie.

JĘDRZEJ NOWICKI

Drugiego maja przed lokalem wystawione są stoliki, każdy przynosi coś do jedzenia i się tym dzieli. Panuje luźna atmosfera, trochę jak we Włoszech, z każdym można porozmawiać i nikt się nie spieszy. Wiem, że winiarnia to dobre miejsce na takie spotkania, bo od niedawna pracuję tam za barem. Zapytałam właściciela, czy nie mogłabym czasem przychodzić i pracując, a równocześnie słuchając ludzi, szukać inspiracji do kolejnej książki. Tak żeby trochę wymknąć się z getta własnych myśli. W dzień flagi od rana będę pracowała w winiarni. Ale potem upiekę ciasto marchewkowe i przyniosę, by wspólnie świętować.

JĘDRZEJ NOWICKI

Takie spotkania można organizować wszędzie! Mieszkańcy Rataj, Piątkowa czy innych dzielnic mogą się umówić i wspólnie coś razem zorganizować na swoim osiedlu. Dla wielu sąsiadów będzie to zapewne pierwsza okazja, by wspólnie pogadać, bo często jest tak, że gdzieś razem żyjemy, ale tylko się mijamy. A jak już się gdzieś spotykamy, to najczęściej na Starym Rynku i okolicach. Pokażmy, że na osiedlach z dala od centrum też może być ciekawie, że są fajne miejsca.

Tak się porobiło, że czy się bawimy, pracujemy, czy odpoczywamy - patrzymy w ekrany telefonów, tabletów, komputerów albo telewizorów. Majówka może być dobrym pretekstem, by wrócić do rzeczywistości. W tym roku kalendarz nie był łaskawy - 1 maja przypada w piątek i jest jedynym dodatkowym dniem wolnym. Rozwiązań trzeba więc szukać blisko siebie. Postawiłbym na kontakt z naturą, a zielonych miejsc w Poznaniu nie brakuje. Jedną z miejskich gier, nienoszących znamion wyczynowego sportu, a jednocześnie zmuszających do wyjścia z domu i bezpośredniego kontaktu ze światem, jest tradycyjna francuska Pétanque, znana jako gra w bule.

Fot. Łukasz Cynalewski / AG

Kiedy się spaceruje po centrach francuskich miast, często można natrafić na niewielkie place z utwardzoną, piaskową nawierzchnią. Bulodromy stanowiły dla mnie nie lada zagadkę, dopóki nie zobaczyłem grup rozbawionych ludzi, rywalizujących w rzucaniu metalowymi kulami do celu - do oddalonej o kilka metrów niewielkiej, drewnianej kuleczki zwanej slangowo "świnką". W bule można grać we dwójkę, ale także w wieloosobowych drużynach. Nie jest to także gra bardzo absorbująca. Rzucając kulami można na chwilę oderwać się od rozgrywki i chociażby rozmawiać, co czyni tę grę doskonałym towarzyskim zajęciem. We Francji w bule grają dzieci z rodzicami, studenci, ale także seniorzy. Na razie nie znajdziemy w Poznaniu bulodromów. Są w Śremie. Ale w Poznaniu mamy za to wiele parków, a w bule można tak naprawdę pograć na trawie, parkowej alejce czy nawet piasku. Widziałem zresztą ludzi grających w bule w parku Wilsona.

Jeśli 25 proc. Polaków zaraziło się bieganiem, nic nie stoi na przeszkodzie, aby reszta zaraziła się "petanką". Może właśnie w ten weekend?

Opowiem, jak ja spędzam ten weekend, i mam nadzieję, że poznaniacy coś z tego dla siebie wybiorą. Przede wszystkim w końcu zamierzam wybrać się do Bramy Poznania. Wiele osób mówi, że jest tam naprawdę fajnie, że nowocześnie. Ponoć pod względem atrakcyjności jest podobnie jak w Muzeum Powstania Warszawskiego. Dzieci też nie powinny się tam nudzić. Wyjście do Bramy Poznania można połączyć z wieczornym koncertem poznańskiego zespołu Rebeka, który w niedzielę wieczorem zagra na tarasie nad Cybiną.

ŁUKASZ CYNALEWSKI

Dobrze, że wszystko dzieje się blisko rzeki, bo tego samego dnia warto przespacerować się jeszcze wzdłuż Warty i wziąć udział w akcji "Warta warta posprzątania". To wspólne przejście między mostami Rocha i Chrobrego połączone ze zbieraniem śmieci na tym terenie. Taka fajna akcja związana z odpowiedzialnością społeczną. Z kolei sobotni wieczór na pewno spędzę w kinie Muza. W długi weekend, codziennie wieczorem, będą tutaj wyświetlane filmy w ramach przeglądu "Wiosna filmów". To polskie premiery filmów nagradzanych na europejskich festiwalach i bilety tańsze niż zazwyczaj.

PIOTR SKÓRNICKI

Początkowo planowałam jechać na festiwal filmowy do Krakowa, ale po co, skoro podobne filmy mogę obejrzeć w Poznaniu. Coraz częściej spotykam ludzi, którzy na długi weekend zostają w swoim mieście. To jest trendy. W najbliższej okolicy zawsze można znaleźć coś ciekawego, więc po co ryzykować stanie w korkach na autostradzie. A jak już koniecznie musimy gdzieś wyjechać, to polecam Sieraków. Lasy i jeziora, a gdy pogoda nie dopisze - jest też kryty basen. Znalezienie spokojnego ośrodka na uboczu też nie jest problemem.

Warta w Poznaniu kojarzy się tylko z tym, co widać z mostów: Chrobrego, Rocha i Jadwigi. Ale im bardziej od tych mostów będziemy się oddalać, tym bardziej zróżnicowany krajobraz zobaczymy. Dlatego polecam spacer dzikimi terenami od Bramy Poznania, doliną rzeki, aż po sam Luboń. Wtedy nadwarciańska przyroda nas zadziwi. Taki spacer z powodzeniem można zakończyć przy stawach na Dębinie. Jest tam fajna łączka do wylegiwania się, a odgłosy miasta już nie dochodzą.

Jeśli ktoś jednak ma ochotę na hałas, to polecam wyjazd na Paradę Parowozów do Wolsztyna.

Fot. Andrzej Monczak / AG

To tłoczna impreza, przejeżdża na nią wielu fanów starych kolei z zagranicy. Gwarantuję, że pokazy i wyścigi lokomotyw są w stanie porwać każdego. Taka parada jest raz w roku, ale samą parowozownię można zwiedzać przez cały rok. Zresztą Wolsztyn to w ogóle dobry pomysł na weekend. Miasto leży pomiędzy dwoma jeziorami (w tym jedno z wyspą), jest ścieżka edukacyjna między trzcinami, piękny park, odnowiony rynek i tryskająca z poziomu ziemi, podświetlona fontanna.

JĘDRZEJ NOWICKI

Najmniej znane z rzeczy, które polecam, są bagna średzkie, czyli obszar chroniony z kilkudziesięcioma gatunkami ptaków. Ostatnio byłem tam przez godzinę i gołym okiem widziałem żurawie, gęsi, rybitwy czarne, głowienki czy rzadkie gatunki kaczek. Najciekawsze, że ten otwarty teren z fantastyczną przyrodą znajduje się między torami kolejowymi i ruchliwą drogą na Jarocin. To dobry przykład, jak pogodzić rozwój miasta z ochroną środowiska. Najlepiej zatrzymać się na placyku przy antenie telefonii komórkowej albo na parkingu przy stacji benzynowej i kawałek dojść na piechotę.

Przez cztery lata, w czasie studiów, mieszkałam w ładnej willi z lat 30. przy ul. Ostroroga na starym Grunwaldzie. Wtedy majówka kojarzyła mi się głównie z uczeniem do egzaminów. Śpiew ptaków dochodził tylko przez okno. Dziś już mam czas - i polecam to wszystkim - na spacer po okolicy, podziwianie starych willi i przydomowych ogródków. Tym bardziej że tutejsze uliczki są trochę jak parkowe alejki. Fajnym miejscem w tym rejonie jest np. mały skwerek przy mało znanej ul. Zakątek. Ale w maju przede wszystkim trzeba obserwować, jak natura po zimie budzi się do życia. Lepsze od egzotycznych wyjazdów jest obserwowanie, jak rosną bzy i forsycje. Dlatego polecam miejsca, gdzie te rosnące rośliny można podpatrywać. Poznaniakom chciałabym przede wszystkim przypomnieć o Ogrodzie Botanicznym, bo wiem, że nie wszyscy pamiętają o tym ciekawym miejscu na dalekich Ogrodach.

Fot. Łukasz Cynalewski / Agencja Gazeta

Tych, którzy mają dzieci, zapraszam do Nowego Zoo. Tam nie dość, że wszystko kwitnie, to jeszcze ptaki robią gniazda. Zoo jest tak rozległe, że można je odwiedzać wielokrotnie. Jak ja miałam małe dzieci, lubiłam z nimi jeździć do Strzeszynka. Tam rowerem wodnym można się zapuszczać w szuwary albo po prostu pospacerować po okolicznych lasach. Polecam wizytę w Poznaniu nad Wartą, ale koniecznie z własnym workiem na śmieci, które będzie można potem łatwo wyrzucić do kosza. Przepięknie jest też w Rogalinie.

Pójdę nad Wartę, żeby posmakować wolności z piwem. Dotąd nad rzekę chodziło się raczej spacerowo, bo był strach przed mandatem. W tym roku okazało się, że picie piwa nad Wartą radnym nie przeszkadza, więc umówię się ze znajomymi, żeby sprawdzić, jak ta decyzja wpływa na życie nad rzeką. Kiedyś byłby to niestandardowy pomysł na weekend, ale z tego, co widzę, spędzanie czasu nad rzeką staje się coraz bardziej popularne. O tym piciu alkoholu nad Wartą mówię trochę przekornie, ale najprawdopodobniej okaże się, że z punktu widzenia miasta była to bardzo dobra decyzja. Trochę boję się, że tłum nad rzeką oznacza bałagan.

PIOTR SKÓRNICKI

Ale z drugiej strony, nawet w niemieckich miastach po każdym weekendzie nabrzeża rzek nadają się do sprzątania. Po prostu muszą pojawić się kosze i służby, które ten bałagan ogarną. Jeśli przywracanie rzeki miastu się uda, to będzie znak, że nie zawsze trzeba wypompowywać miliony złotych, by jakaś przestrzeń żyła. Czasem ważniejszy jest klimat, a tego nad Wartą nie brakuje. To jest zresztą niesamowite, że taka dość dzika rzeka płynie tylko kilometr od Starego Rynku. A jak już tam będziemy, warto zerknąć na budowę parku w starym korycie rzeki. To miejsce szybko się rozwija i jesienią mogą to być fantastyczne wrota nad rzekę.

PAULINA WOLGETAN

Poza tym obserwuję, że w Poznaniu otwiera się coraz więcej ciekawych knajp i restauracji. Nie tylko w centrum, ale - co cieszy - także na Wildzie czy Jeżycach. Niektóre z nich właśnie w długi weekend zamierzam przetestować. Może więc opracowanie sobie takiego gastronomicznego szlaku też jest jakimś sposobem na spędzenie tego czasu?

Nie proponuję niczego, czego sama nie robię. A sezon wiosenny rozpoczynam zawsze majówką na rowerze i pokonaniem trasy Czterech Jezior. To 60-kilometrowa pętla, podczas której przez Lasek Marceliński, Skórzewo i Batorowo docieramy do Jeziora Lusowskiego, a wracamy wzdłuż Kierskiego, Strzeszynka i Rusałki. W ten sposób podczas jednej wycieczki można zamoczyć nogi w aż czterech jeziorach. Otoczenie Jeziora Lusowskiego jest bardzo estetyczne. Są tutaj zrobione z dużym pietyzmem, drewniane pomosty dla wędkarzy. Idealnie nadają się do tego, żeby na nich przysiąść i odpocząć. Są też miejsca kąpielowe i ścieżka zachęcająca do tego, by objechać akwen dookoła.

ŁUKASZ CYNALEWSKI

Tłoczniej robi się na dobrze oznakowanym szlaku rowerowym z Kiekrza do Poznania. Ale można kombinować i szukać objazdów np. z drugiej strony jeziora. Wzdłuż tej trasy dominuje piękna przyroda. Jeżeli ktoś lubi architekturę, to polecam XVIII-wieczny dwór w Koszutach po drodze do Środy Wielkopolskiej. To była siedziba ziemiańska, obecnie mieście się tam Muzeum Ziemi Średzkiej.