Rynek Wildecki słynie w Poznaniu z targowiska, jednego z najlepszych w mieście, na którym można codziennie kupić świeże warzywa i owoce. Wśród morza straganów wyrasta bryła kościoła. To świątynia pod wezwaniem Maryi Królowej.
Dzisiaj jest przybytkiem katolickim, ale zbudowana została jako ewangelicka w pierwszych latach XX wieku, a jej patronem był św. Mateusz, rzecz jasna, Ewangelista. W kościele widać jeszcze ewangelickie pozostałości: empory, czyli galerie, które dziś popularnie nazywamy chórami. O przeszłości świątyni przypomina także tablica poświęcona wildeckim ewangelikom. Warto zwrócić uwagę na obraz przedstawiający koronację Maryi Panny i belkę tęczową z krucyfiksem. Są cennymi zabytkami pochodzącymi z XVII wieku.
Ciekawy jest trzypiętrowy budynek ze stromym dachem stojący przy pl. Skłodowskiej pod nr. 1. Wybudowany rok przed końcem XIX wieku był gminną szkołą powszechną. Co ciekawe, był wyraźnie podzielony na dwie części, ponieważ były to czasy, kiedy chłopcy i dziewczęta chodzili do oddzielnych szkół.
LUKASZ CYNALEWSKI
Dzisiaj budynek należy do Politechniki Poznańskiej, mieści się w nim wydział technologii chemicznych.
Skoro o politechnice mowa, to z dawną szkołą sąsiaduje chyba najbardziej charakterystyczny obiekt Rynku Wildeckiego, przypominający zamkową wieżę - obecny rektorat uczelni. Budynek powstał w 1907 r., a jego projektant świadomie nadał mu styl neorenesansowy.
wikicommons
Niezwykle interesująca jest winda, umiejętnie wkomponowana w klatkę schodową, której ozdobą są witraże. Winda jest oryginalna, ma już ponad 100 lat. Niewiele osób wie, że w budynku rektoratu znajduje się Sala Historii Politechniki Poznańskiej. Trzeba też pamiętać, że budowla nieprzypadkowo ma reprezentacyjny wygląd, bowiem została wzniesiona jako gmach główny pruskiej Królewskiej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn.
Nieopodal stoi budynek w odmiennym stylu, nawiązującym do baroku. Łatwo go rozpoznać po charakterystycznym, wspartym na kolumnach balkonie nad wejściem głównym. Nieruchomość ta spełniała rolę - jakbyśmy to dziś nazwali - domu spokojnej starości dla 60 osób. Niezwykłe jest to, że choć powstała z pieniędzy pruskiej Fundacji Bergera, służyła w latach zaborów zarówno społeczności niemieckiej, jak i polskiej.
wikicommons
W tym samym czasie, w pierwszych latach poprzedniego wieku powstał inny ciekawy obiekt w sąsiedztwie - publiczna łaźnia miejska. Budynek przylega do nowoczesnej plomby mieszkalnej, a rozpoznamy go po osobliwym drewnianym ganku, wspartym na kolumnach. Dzisiaj mieści się tu Instytut Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Poznańskiej.
Przy Rynku Wildeckim nie sposób nie zauważyć sporej kamienicy o wyraźnym stylu neorenesansowym. Stoi na narożniku rynku u wylotu Górnej Wildy. To Kamienica pod Koroną, której zwyczajowa nazwa wzięła się od znajdującej się w budynku apteki, jednej z najstarszych w Poznaniu.
Wśród rynkowych kamienic jedna się wyróżnia. To dom u zbiegu ul. Sikorskiego i Przemysłowej. Łatwo go rozpoznamy nie tylko po murze pruskim (czyli ścianach o drewnianym szkielecie, wypełnionym czerwoną cegłą), ale także po tym, że w narożnikowym, mikroskopijnej wielkości ogródku stoi kremowej barwy kapliczka. A obok niej wisi tablica przypominająca, że w tym domu "pod nr. 11 urodził się charyzmatyczny i wszechstronny aktor Roman Wilhelmi", którego pamiętamy z cudownych, wręcz kultowych ról teatralnych i filmowych. Ten budynek to ostatnia w rynku ocalała tzw. kamienica fachwerkowa, których w XIX wieku stało w okolicy kilkadziesiąt. Kamienicę o podobnej charakterystycznej konstrukcji możemy zobaczyć nieco dalej w kierunku centrum Poznania, na narożniku Wierzbięcic i św. Czesława.
Na Wildzie warto zatrzymać się na skwerze, na którym stoi fontanna przedstawiająca chłopca pod wierzbą. Woda w fontannie nie tryska spektakularnie w górę, ale spływa z korony tej wierzby. To kameralny wodotrysk, ale można przy nim odpocząć, bo wokół rozłożone są ławeczki. A dlaczego w fontannie pojawiła się wierzba? To nie przypadek. Nawiązuje ona do dawnej, historycznej nazwy istniejącej tu osady Wierzbice (z której ewoluowała także obecna nazwa ulicy Wierzbięcice).
Trasa sobotniego spaceru wiedzie także obok Ortopedyczno-Rehabilitacyjnego Szpitala Klinicznego nr 4 w Poznaniu, zwanego łagodniej szpitalem im. prof. Degi. Profesor Wiktor Marian Dega był wybitnym specjalistą ortopedii i chirurgii ortopedycznej, założycielem Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego. Przeszedł do legendy. W Poznaniu mówiło się, że potrafi poskładać nawet najbardziej skomplikowane złamania.
Budynek szpitala jest potężny, unikatowo rozłożony na planie litery "H", którego centralnym punktem była kaplica z wysoką, smukłą neogotycką wieżą. Dzisiaj w tym miejscu znajduje się główne wejście do kliniki. Obiekt nie zawsze był szpitalem. W końcu XIX wieku mieścił się w nim zakład Sacre Coeur - przytułek, który prowadziły siostry sercanki. W czasie II wojny światowej budowla została mocno zniszczona, a przez kilka miesięcy była szpitalem polowym dla żołnierzy Armii Czerwonej.
Zaplanowana trasa przechadzki prowadzi także przez Ogród Wilda, Schron Kultury Europa i Topolowy Fyrtel. Ale o tych i o innych nieszablonowych atrakcjach Wildy opowie licencjonowany poznański przewodnik Anna Gawrysiak-Knez, która poprowadzi spacer organizowany przez Budimex Nieruchomości. Początek w sobotę 9 maja o godz. 11 przy fontannie na pl. Marii Curie-Skłodowskiej.
Udział w wydarzeniu jest bezpłatny.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze