AWF rozbudował swój kampus pomiędzy ul. Królowej Jadwigi i Drogą Dębińską. Obok stadionu lekkoatletycznego powstała nowoczesna hala sportowa. Powstawała dwa lata, kosztowała 15 mln zł. To nie jest hala widowiskowa, a dydaktyczna, bo przecież uczelnia jest jednostką naukową. Dlatego w budynku znajdą się też dwie sale seminaryjne, pokoje trenerskie oraz szatnie będące zapleczem istniejącego już boiska. I choć sala otwarta będzie dla innych dyscyplin sportu (piłka ręczna, koszykówka, siatkówka) to pierwszeństwo w korzystaniu z niej mieć będą zawodnicy halowej odmiany hokeja na trawie. Projekt przygotowali architekci Bartosz Jarosz i Paweł Świerkowski z pracowni Neostudio Architekci. Budynek ma trzy tys. m kw. powierzchni i cztery kondygnacje.
PIOTR SKÓRNICKI
Bartosz Jarosz: - Nasza hala stanowi zamkniecie osi widokowych, na które składają się stare skrzydło zaprojektowane przez Marka Leykama (podłużny i niski, a dziś już zaniedbany gmach AWF przy ul. Królowej Jadwigi - red.) i Wydział Turystyki i Rekreacji autorstwa Jerzego Gurawskiego. Hala jest też skomunikowana z boiskiem do hokeja na trawie. Pod tarasem jest wejście do szatni i do magazynu.
PIOTR SKÓRNICKI
Każdy szklany kafel wygląda inaczej. Trochę tak jakby rozlała się na nim benzyna. To efekt specjalnego tworzywa, który wpływa nie tylko na wygląd, ale też na przepuszczalność światła. Dzięki tym kaflom o każdej porze dnia elewacja wygląda inaczej. Inaczej gdy świeci słońce, inaczej przy ciemnym niebie, a jeszcze inaczej wieczorem.
PIOTR SKÓRNICKI
Zamglone kafle sprawiają, że będąc na hali widać, że coś się dzieje na dworze, ale nie dokładnie, bo rozmazany widok nie rozprasza zawodników. Z kolei kafle, które są wyżej słabiej przepuszczają światło. Gdyby słońce świeciło zbyt mocno mamy też rolety zewnętrzne.
PIOTR SKÓRNICKI
Paweł Świerkowski: - Wycięcie, które powstało na północno-wschodnim narożniku pierwotnie miało być pomieszczeniem reprezentacyjnym. Ale przy sporządzaniu kosztorysu okazało się, że trzeba ciąć koszty. Więc z kurtyny zrezygnowaliśmy. W ten sposób powstał oryginalny taras z oknami na halę, dzięki czemu można filmować rozgrywki i ze świetlikami w żółtym suficie, przez które wpada światło.
PIOTR SKÓRNICKI
Bartosz Jarosz: - Żeby wyróżnić poszczególne kondygnacje zastosowaliśmy kolorowe posadzki antypoślizgowe - na każdym piętrze w innej barwie. I tak parter jest żółty, I piętro - gołębio-niebieskie, II piętro - grafitowe, a piwnica - pomarańczowa. Wejściowy hol chcieliśmy też ożywić stawiając kolorowe meble.
PIOTR SKÓRNICKI
Paweł Świerkowski: - Stare przyzwyczajenia mówią, że posadzka na sali sportowej powinna być parkietowa, nowoczesne trendy podpowiadają winyl. A my zastosowaliśmy posadzkę poliuretanową, która lepiej sprawdza się w przypadku mocnego uderzenia kijem, bo można ją łatwo naprawić. Poza tym posadzka to prawdziwa rewia linii. Bo na jednej hali musieliśmy wymalować linie boisk do hokeja, siatkówki, koszykówki i piłki ręcznej. A trzeba dodać, że inne są linie treningowe, a jeszcze inne - meczowe.
PIOTR SKÓRNICKI
Bartosz Jarosz: - Bryła hali jest powściągliwa, a zastosowana wewnątrz kolorystyka - stonowana. Oczywiście posadzka musi mieć swoje kolory, ale już np. drabinki są tylko delikatnie drewniane, ekrany akustyczne są całkowicie białe, a wysuwane trybuny beżowe. Inwestorowi, czyli władzom uczelni, spodobał się też zaproponowany przez nas beton architektoniczny. Widać go na klatkach schodowych, na ścianie za trybunami czy na słupach.
PIOTR SKÓRNICKI
Paweł Świerkowski: - Nie chcieliśmy stosować gładkiego betonu jak pupa niemowlaka. Bardziej pociąga nas surowa natura tego tworzywa: zacieki, rozpadliny, naturalnie występujące defekty betonu przy realizacji.
PIOTR SKÓRNICKI
Bartosz Jarosz: - Początkowo zarzucano nam, że robimy bunkier, ale inwestor zmienił zdanie jak zobaczył jak ten surowy beton miesza się z białymi ścianami, kolorową posadzką i ciemnym sufitem.
PIOTR SKÓRNICKI
Najbardziej brutalistyczna jest klatka schodowa. Nie dość, że tutaj jest najwięcej architektonicznego betonu, to jeszcze widać przewody instalacyjne, balustrady są szare i wypełnione drucianą siatką.
PIOTR SKÓRNICKI
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze