Elektrociepłownia powstała w 1907 r. i funkcjonowała do 2005 r. Szczęśliwie miasto zadecydowało, aby obiekt przekształcić w ośrodek kultury. Wiele obiektów poprzemysłowych w Polsce nie ma tyle szczęścia i kończy jako gruz na przemiał. Budynek elektrociepłowni EC1 zaadaptowano na nowoczesny obiekt edukacyjno-kulturalny, który będzie służył wszystkim mieszkańcom. Za projekt odpowiada pracownia architektoniczna Home of Houses.
Fot. Tomasz StaÄczak / Agencja Gazeta
Najbardziej charakterystycznym elementem północnej strony elektrociepłowni są cylindryczne, szklane konstrukcje. Architekci połączyli je z ceglaną elewacją. W środku budynek gruntownie zmodernizowano, zachowując przy tym jak najwięcej oryginalnych elementów i detali. W budynku powstał tzw. Teatr Dźwięku oraz pomieszczenia do prowadzenia warsztatów, pokoje gościnne, biblioteka, planetarium, galeria, Centrum Sztuki Filmowej oraz Centrum Nauki i Techniki. Turystyczną atrakcją ma być wysoki na 70 metrów komin zaadaptowany na wieżę widokową. Inwestycja pochłonęła 274 miliony złotych.
Fot. Tomasz StaÄczak / Agencja Gazeta
Działka, na której powstać ma biblioteka sąsiaduje z parkiem miejskim. W pobliżu znajdują się także szkoły, ośrodek kultury, amfiteatr i hala widowiskowo-sportowa. Biblioteka znajduje się więc w miejscu o rekreacyjno-kulturalnym charakterze. Dlatego projektanci z pracowni Front Architects chcieli, by budynek biblioteki był transparentny. ?By budynek, zarówno w dzień jak i w nocy, wciąż pozostawał ważnym sygnałem, przestrzennym demokratycznym otwartym znakiem, światłem przyciągającym ludzi, otwartą "książką".
Druga myśl to związanie obiektu z otaczającą zielenią i takie jego wkomponowanie w teren, aby wykorzystać znajdująca się obok skarpę. I tak pojawił się pomysł wykorzystania technologii zielonego dachu, który kontynuuje parkową zieleń i łączy się z istniejącą skarpą. Dach jest widokowym tarasem zrośniętym z biblioteką i z całą rozpościerającą się przestrzenią wokół.
mat. Front Architects
Najważniejszym elementem elewacji frontowej jest charakterystyczna rampa, pełniąca rolę alei prowadzącej na dach-taras. We wnętrzu dominuje elegancka biel i szarość skontrastowane z kolorytem książek. Powstał więc modernistyczny, jasny monolit wciśnięty w skarpę z płaskim dachem będącym tarasem-ogrodem. Aby biblioteka stała się w pełni funkcjonalna zdecydowano się na parterową zabudowę. Tym samym biblioteka jest w pełni dostępna także dla osób niepełnosprawnych, starszych i dzieci. Dach zaprojektowano jako nowy miejski plac. Pomiędzy roślinami znajdują się chodniki, placyki, miejsca odpoczynku i rekreacji.
mat. Front Architects
Doppio przy Al. Solidarności w Toruniu to połączenie piekarni z bistro i kawiarnią. Wnętrze nowego lokalu to synteza tradycji z nowoczesnym designem. Stare, spatynowane blachy cukiernicze zyskały drugie życie jako dekor ścienny oraz abażury.
mat. mode:lina architekci
Tradycyjny klimat wprowadzono dzięki elementom nawiązujących kształtem do pieców piekarskich oraz zestawieniu naturalnego drewna z białymi szkliwionymi płytkami. Lada oraz elementy oświetlenia wykonano z pieczołowicie dobranego drewna przypominającego drewno używane do palenia w piecach. Całości dopełnia biało-czarna mozaikowa posadzka, która nawiązuje do tradycyjnej sklepowej "szachownicy".
mat. mode:lina architekci
Na terenie Kampusu Centralnego Uniwersytetu Warszawskiego przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie zlokalizowanych jest wiele obiektów. Większość z nich musiała zostać odbudowana po wojnie. Jednym z nielicznych budynków, który przetrwał ten czas w stosunkowo nie najgorszym stanie jest obecny Budynek Audytoryjny Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych. Stanowi on istotny element układu urbanistycznego Kampusu, flankując wejście wraz z odbudowanym "bliźniakiem" - budynkiem Wydziału Historii. Został wzniesiony w latach 1820 - 1822 według projektu Michał a Kado i Piotra Aignera. Był wielokrotnie przebudowany, w wyniku czego zatarła się jego pierwotna elewacja, a wnętrza utraciły historyczny charakter.
mat. Pracownia Architektoniczna 1997
Uniwersytet ogłosił konkurs architektoniczny na przebudowę budynku, który wygrała Pracownia Architektoniczna 1997. Idea projektu opierała się na przywróceniu historycznego wyglądu zewnętrznego oraz odtworzeniu, za pomocą współczesnych środków, oryginalnego układu funkcjonalnego wnętrz. Likwidacja wszystkich późniejszych przybudówek pozwala odzyskać pierwotne osie widokowe, m.in. na zabudowania zakonu Wizytek. Piwnice budynku zostały powiększone. Na parterze utworzono aulę ze zmechanizowaną widownią pozwalającą na zmianę jej aranżacji. Wyżej znajdują się pomieszczenia dydaktyczne. Obiekt będzie wyposażony w bogate wyposażenie techniczne oraz będzie w pełni klimatyzowany. Budynek UW jest w trakcie przebudowy.
mat. Pracownia Architektoniczna 1997
Tarasowo ukształtowana bryła jest odpowiedzą na potrzeby poszczególnych stref działalności wydawnictwa. Będący strefą publiczną parter mieści biuro obsługi klienta, salę konferencyjną z zapleczem, kawiarnię i niewielki parking z pięcioma miejscami postojowymi oraz miejscem dla rowerów. Parter jest najbardziej otwartą częścią budynku ? jego elewacja jest przeszklona i osłonięta niewielkim daszkiem, co tworzy przyjazną strefę wejściową.
Pierwsze piętro, o nieco mniejszej powierzchni niż parter, mieścić będzie pokoje redakcji. - Zaprojektowanie tej części budynku było największym wyzwaniem, musieliśmy bowiem połączyć ze sobą dwa różne założenia. Pierwsze to otwartość i jawność dziennikarstwa, drugie natomiast to prozaiczna sprawa związana z charakterem tej pracy. Dziennikarze większość czasu spędzają przed monitorami komputerów i żeby zapewnić im komfortowe warunki, musieliśmy ograniczyć ilość światła wpadającego do wnętrz - mówią architekci Marcin Kościuch i Tomasz Osięgłowski.
mat. Ultra Architects
Od strony północnej usytuowane są pokoje redaktorów, niewielka jadalnia i pokój konferencyjny. Wszystkie te pomieszczenia maja dostęp do zewnętrznych tarasów. Otwarta przestrzeń ze stanowiskami pracy dziennikarzy natomiast zajmuje część południową piętra. - Dlatego fasadę budynku zdecydowaliśmy się pokryć perforowanymi panelami przeciwsłonecznymi. Wzór perforacji tych paneli inspirowany jest szpaltą gazety, więc praktyczna przesłona będzie jednocześnie pełnić funkcję identyfikacji wizualnej budynku - zdradzają architekci.
mat. Ultra Architects
Perforowana elewacja, która w dzień ma zapewniać ochronę przez zbyt mocnym światłem, w nocy będzie niemal niewidoczna. Podświetlony od środka budynek będzie więc żył do późnych godzin wieczornych, tak długo, jak będzie w nim trwać praca. Wybór okładziny elewacji został również podyktowany planami rozbudowy obiektu w przyszłości ? umożliwi ona płynne połączenie starszej i nowej części biurowca, pozwalając przy tym zachować jego współczesny wygląd.
Najwyższe, drugie piętro budynku, mieścić będzie studio telewizji internetowej z reżyserką, niewielki pokój gościnny oraz część techniczną. Z tarasu studia widoczna będzie panorama miasta. Dzięki uskokowemu ukształtowaniu bryły, w miejscach wycofania kolejnych kondygnacji powstały tarasy, które porośnięte będą zielenią. Stworzy ona przyjazną przestrzeń rekreacyjną, będąc jednocześnie ukłonem w stronę ekologii ? zieleń stanowi naturalny filtr powietrza, a także pochłania wodę opadową, zmniejszając ilość deszczówki odprowadzanej do sieci miejskich kanałów.
mat. Ultra Architects
Główna idea jak przyświecała architektom to stworzenie przestrzeni, która rozszerzy i uporządkuje program funkcjonalny istniejącego szpitala. Na pierwszym piętrze nowego budynku znalazł się blok operacyjny, dając możliwość adaptacji "uwolnionych" przestrzeni na potrzeby pomieszczeń towarzyszących. Dzięki temu w piwnicy i na parterze powstało zaplecze technologiczne dla potrzeb przyszłej sterylizatorni. Projektowany budynek połączono z istniejącym w poziomie parteru oraz pierwszego pietra. Inspiracją formy architektonicznej obiektu była kolegiata zlokalizowana po przeciwnej stornie ul. Szpitalnej (vis a vis rozbudowy) oraz ruiny średniowiecznego zamku do strony ul. Zamkowej.
proj. Pracownia Ewy i Stanisława Sipińskich
Rozbudowę szpitala zaprojektowano w układzie szkieletowym ze słupami i ryglami żelbetowymi, posadowionymi na płycie fundamentowej. Całość nakryto dachem dwuspadowym na drewnianej konstrukcji. Ściany elewacji są tynkowane z boniowanym podziałem w kolorystyce będącej nawiązaniem do sąsiedniej kolegiaty.
proj. Pracownia Ewy i Stanisława Sipińskich
Inwestycja w Szklarskiej Porębie to zespół dziesięciu czterokondygnacyjnych budynków mieszkalnych połączonych parkingami podziemnymi. W obrębie założenia znajdą się restauracje, sklepy, basen oraz spa. Na górnych kondygnacjach znajdą się duże tarasy. Architektura budynków nawiązuje do tradycji miejscowego budowania poprzez zastosowanie tradycyjnych materiałów. Dachy oraz lukarny będą pokryte łupkiem. Szczyty będą wykończone drewnem, a parter obłożony okładziną kamienną.
mat. Easst.com
Sama forma budynków będzie za to bardziej nowoczesna. Balkon został sprowadzony do jednej liniowej formy. Typowa dla tego regionu weranda została zamieniona na rozległe wysunięcie w parterze. Budynki będą posiadały dużo przeszkleń aby maksymalnie otwierać się na światło oraz widoki. Pomiędzy budynkami zostały wykreowane przestrzenie wspólne, które będą pełniły rolę zielonych tarasów. Całość terenu będzie obsadzoną miejscowymi gatunkami drzew. Architekci zapewniają, że ważnym elementem projektu jest możliwość maksymalnego wykorzystania istniejących nasadzeń, by uniknąć konieczności wycinki istniejących drzew. Budynki mają powstać w latach 2015-2017.
Trzygwiazdkowy Hotel Navigator to przebudowa dawnego Zajazdu Pod Dębami. Dotychczasowy hotel nie spełniał dzisiejszych standardów jakie stawiane są tego typu obiektom dlatego inwestor postanowił zmodernizować budynek poddając go jednocześnie rozbudowie. - Projekt trafił w nasze ręce z uwagi na to, iż pochodzimy z tamtych okolic i niejednokrotnie spędzaliśmy czas w dawnym Zajeździe Pod Dębami. Inwestor miał w takim wypadku pewność, iż do tematu podejdziemy z pełnym zaangażowaniem oraz z szacunkiem do miejsca z uwagi na sentyment jakim go darzymy - mówi architekt Piotr Kluj.
Autorzy: Paweł Litwinowicz (www.plplus.pl), Piotr Kluj (www.kluj.com.pl)
Po przebudowie hotel zyskał nowe funkcje tj. duże centrum konferencyjne oraz część rekreacyjną z basenem, których do tej pory brakowało. Standard hotelu został podniesiony do 3 gwiazdek ?plus?. Z uwagi na swoje położenie i atrakcyjne widoki, które zostały wyeksponowane w projekcie (duże przeszklenia od strony jeziora), hotel przyciąga turystów nie tylko z Polski, ale również pojawiają się goście z Niemiec czy Holandii.
Autorzy: Paweł Litwinowicz (www.plplus.pl), Piotr Kluj (www.kluj.com.pl)
Dom został zaprojektowany na jednym z miejskich osiedli blisko centrum miasta. Marzeniem właścicieli było posiadanie białego domu z płaskim dachem. To nie było możliwe, bo obowiązujący plan miejscowy na nowej działce nakazywał budowę dachów skośnych o symetrycznych połaciach, mimo że budynki na sąsiednich osiedlach z lat 70-tych mają dachy płaskie.
Działka znajduje się w chaotycznej okolicy. Znajdują się tutaj małe domy i rozbudowane rezydencje, szeregowce i sklep wielkopowierzchniowy. Dodatkowo działka sąsiaduje z obwodnicą osiedla i linią wysokiego napięcia. To wszystko wpłynęło na pomysł na dom. Skoro nie było sensu otwierać domu widokowo na to, co poza granicami działki wygenerowano przestrzeń, która należy tylko do domu i jego mieszkańców.
mat. PL.architekci
Działka tworzy enklawę prywatności. Sam dom składa się z trzech poprzesuwanych brył z jednospadowymi dachami. Bryły zostały podzielone na funkcje: wyjściowo - garażową, część dzienną i część nocną - prywatną. Dzięki przesunięciom każda z części domu jest odpowiednio doświetlona, a utworzone w ten sposób podziały stworzyły interesującą przestrzeń dla
wewnętrznego ogrodu. Cały dom - łącznie z dachem - jest biały. Dzięki temu jest neutralny i stanowi przeciwwagę dla kolorowej zabudowy w sąsiedztwie.
mat. PL.architekci
Budynek SiloCenter zaprojektowany został na poprzemysłowej lokalizacji wcześniej zabudowanej silosami (stąd nazwa). Centrum sportowo - rekreacyjne w tej części miasta ma być odpowiedzią na rosnące zapotrzebowanie mieszkańców zachodnich dzielnic Poznania oraz Skórzewa na aktywne spędzanie czasu wolnego. Centralny układ budynku oparty jest na otwartym atrium, w którym przecina się ruch wewnątrz budynku. Duży świetlik umożliwia wypełnienie światłem naturalnym przestrzeni publicznej, a obszerne otwarcia punktowe w fasadzie umożliwiają kontakt z otoczeniem.
mat. Neostudio Architekci
Kondygnacje budynku oparte są na planie trójkąta równobocznego z zaokrąglonymi narożnikami. Elewacja budynku wykonana jest z połączenia prefabrykowanych paneli betonowych podświetlanych pasami diodowymi. SiloCenter w Skórzewie przy ul. Poznańskiej chce otworzyć firma Poz-Bruk Poznańskie Nieruchomości. 30-40 tys. m kw. powierzchni użytkowej podzielone będzie na dwie części: sportową i handlową. Zgodnie z założeniami wewnątrz budynku ma się znaleźć duży i rozbudowany klub fitness, zespół kortów squasha, basen rekreacyjny z pomieszczeniami wellness i spa, szkoła tańca oraz ścianka wspinaczkowa w otwartej, dwukondygnacyjnej przestrzeni. Poza tym mają się tu mieścić sklepy i usługi okołosportowe.
mat. Neostudio Architekci
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze