Nad szkołą podstawową, wybudowaną w 1904 roku, nadzór sprawowali proboszcz parafii katolickiej i ewangelicki pastor. Była to jedyna w okolicy szkoła, do której mogły uczęszczać dzieci obu wyznań.
Początkowo w szkole znajdowały się dwie sale lekcyjne oraz mieszkanie kierownika, a wokół budynku rozpościerał się hektarowy ogród. Po II wojnie światowej mieszkanie zostało przerobione na klasy i pomieszczenia administracyjne.
W budynku lekcje odbywają się nieprzerwanie od 101 lat. Dzisiaj należy on do prywatnej organizacji społecznej, ale nadal pozostaje szkołą.
IDŹ DO SLAJDU Z MAPĄ LUBOŃSKIEGO SZLAKU ARCHITEKTURY PRZEMYSŁOWEJ
To właśnie w tym miejscu powstańcy wielkopolscy zdobyli niemiecki pociąg wojskowy, przewożący sześć armat i piętnaście wagonów mąki.
Linia oraz stacja kolejowa powstała w tym miejscu w połowie XIX w. W 1904 r. pruscy przemysłowcy zmienili jej nazwę "Żabikowo" na "Luboń".
Dziś budynek służy nie tylko pasażerom kolei. Miejski Ośrodek Kultury w poczekalni dworca otworzył galerię "Stacja Kultura", w której cyklicznie odbywają się wystawy.
IDŹ DO SLAJDU Z MAPĄ LUBOŃSKIEGO SZLAKU ARCHITEKTURY PRZEMYSŁOWEJ
W 1904 r. Luboń musiał przypominać wielki plac budowy. W tym właśnie roku wybudowano tam m.in. fabrykę przetworów ziemniaczanych.
Wojciech Mania
Secesyjne budynki pierwotnie należały do rodziny Koehlmann. W skład fabrycznego kompleksu wchodzi robotnicze osiedle, krochmalnia i suszarnia mączki oraz wycierki ziemniaczanej.
Zwiedzając fabrykę, można dostrzec charakterystyczne dla secesji ozdobne gzymsy i dekoracyjne układy okien i balkonów.
IDŹ DO SLAJDU Z MAPĄ LUBOŃSKIEGO SZLAKU ARCHITEKTURY PRZEMYSŁOWEJ
W tym samym roku, co fabryka chemiczna i fabryka przetworów ziemniaczanych (1904), wybudowana zostaje fabryka drożdży dla rodziny Siennerów.
Budynki mają styl charakterystyczny dla XIX-wiecznej architektury pruskiej i czerpią z gotyku oraz stylu romańskiego. W skład kompleksu fabrycznego wchodzi słodownia, przypominająca gotycki kościół, drożdżownia, która wygląda jak zamek rycerski oraz spichrz zbożowy, gorzelnia i wieża ciśnień. Szczególną atrakcją jest jedyny zachowany wysoki komin, ozdobiony ceglaną dekoracją.
Wojciech Mania
Integralną częścią fabryki jest robotnicze osiedle przy ul. Cyryla Ratajskiego, stylem przypominające budynki przemysłowe.
Dziś dawna drożdżownia jest własnością firmy Lubanta, a słodownia należy do firmy P.H.U. Marek Zimliński.
IDŹ DO SLAJDU Z MAPĄ LUBOŃSKIEGO SZLAKU ARCHITEKTURY PRZEMYSŁOWEJ
Park Siewcy i osiedle przyfabryczne to część Fabryki Nawozów Chemicznych. Także one zostały zaprojektowane przez Hansa Poelziga. Osiedle składa się z pięciu budynków usytuowanych wokół hektarowego placu. Na placu w 1929 r. postawiono pomnik słowiańskiego rolnika, stworzony przez wielkopolskiego rzeźbiarza Marcina Rożka.
mat. prasowe
IDŹ DO SLAJDU Z MAPĄ LUBOŃSKIEGO SZLAKU ARCHITEKTURY PRZEMYSŁOWEJ
W 1904 r. pruscy właściciele Fabryki Nawozów Chemicznych kupują od Polaków nieużytki, na których powstać ma najnowocześniejsza i największa fabryka nawozów fosforowych w ówczesnym państwie pruskim. Fabrykę projektuje słynny niemiecki architekt, autor m.in. berlińskiego Teatru Wielkiego, Hans Poelzig. Według koncepcji architekta zbudowane zostaje robotnicze osiedle i zakład przemysłowy.
Perłą na lubońskim szlaku będzie zapewne wpisana do rejestru zabytków Hala Poelziga, która jest odwiedzana przez studentów architektury z całej Polski. - To majstersztyk sztuki ciesielskiej, zbudowana bez użycia gwoździ - opowiada historyczka dr Izabella Szczepaniak. Hala, jak również inne budynki byłej fabryki chemicznej, jest dziś częścią zakładu nawozów mineralnych Luvena. - Liczymy, że tak unikatowy budynek przyciągnie turystów nie tylko z Polski, ale i ze świata - mówi Wojciech Mania z Poznańskiej Lokalnej Organizacji Turystycznej.
IDŹ DO SLAJDU Z MAPĄ LUBOŃSKIEGO SZLAKU ARCHITEKTURY PRZEMYSŁOWEJ
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze