Na jednym ze zdjęć prezentowanych na wystawie Zbigniew Łagocki uchwycił nagą modelkę z monstrualnie wielkim pośladkiem. Photoshop? Nic z tych rzeczy. Artysta (zmarły w 2009 r.) efekt przerysowania osiągnął fotografując z perspektywy podłogi. Ironiczne ujęcie sugeruje już zresztą tytuł zdjęcia - "Aerotica". Na innej z jego prac (z lat 80.) można zobaczyć modelkę w mokrej koszulce, na kolejnym ujęciu - piękny "Akt" z grą światła i cieni.
Ogromne wrażenie na wystawie robią też subtelne zdjęcia nagich ciał autorstwa Michała Diamenta, czy Zdzisława Beksińskiego
"Podwórko II" Mariana Kucharskiego, uwiecznione przez niego w latach 50., to rodzaj fotograficznego reportażu. Oglądając ulicznych grajków i ich niemy koncert trudno dziś nie zadać sobie pytania, kim jest chłopiec w białej koszuli oparty o balustradę, kto krząta się za oknem kamienicy i dlaczego od ponad pół wieku w Polsce na niejednym podwórku wciąż można zobaczyć podobne śmietniki.
Autor zdjęcia (rocznik 1930) jest związany z Poznaniem, w latach 50. był reporterem "Gazety Poznańskiej".
Na wystawie w Muzeum Narodowym tematami zdjęć są m.in. rynny domów, dachy, stos desek, a także przedmioty codziennego użytku: stara koszula, grzałka do herbaty czy opadająca czasza spadochronu. Jeden z autorów prezentowanych zdjęć - Jerzy Lewczyński (1924-2014) - skupił się na dwóch odrapanych ścianach, na których padające światło i cień tworzą kształt litery V. Tytuł pracy to ?Ukrzyżowanie?.
Styl Jerzego Lewczyńskiego określano czasem mianem antyfotografii. On sam mówił o swoich pracach "teatr fotografii".
Twórcy "Urzekającej Paralaksy" pokazują też, jak fotografowie na przestrzeni dziesięcioleci eksperymentowali z uwiecznianymi przez siebie obiektami. Dość przerażające wrażenie robi zaaranżowana przez Aleksandra Krzywobłockiego sytuacja, w której sfotografował on leżących na ziemi ludzi. Data wykonania zdjęcia: 1930 rok. Za dziesięć lat podobne obrazy staną się rzeczywistością.
Jedną z bardziej tajemniczych fotografii z wystawy jest "W Kosmos" Stefana Wojneckiego.
- Jego twórczość kojarzy się przede wszystkim z setkami krajobrazów Wileńszczyzny i programem fotografii ojczystej, którego był autorem - piszą twórcy wystawy o Janie Bułhaku, nestorze polskiej fotografii, tworzącym na przełomie XIX i XX w.
W Muzeum Narodowym w Poznaniu można zobaczyć jego "Iglicę" z 1948 r. - Kontempluje nowoczesną wizję w duchu renesansowych przedstawień architektury - piszą o artyście twórcy ekspozycji.
Spora część prac na wystawie pozwala obejrzeć świat, którego już nie ma. I ludzi, którzy go tworzyli. Nie zabrakło sukienek, charakterystycznych dla lat 50., mody lat 40., czy zdjęć sportowców. A także robotników przy pracy.
Na zdjęciu ?Lekarz gwiazd? Marian Kornicki podgląda mężczyznę stojącego na wysokiej drabinie, majstrującego przy ulicznej starej latarni.
Magnesem dla koneserów fotografii są z pewnością zdjęcia Bronisława Schlabsa. Artysta tworzył od początku lat 50. XX wieku, na początku w konwencji realizmu socjalistycznego. W 1957 r. w Poznaniu odbyła się jego przełomowa wystawa ?Krok w nowoczesność?, a Schlabs stworzył nieformalną grupę wraz z Jerzym Lewczyńskim i Zdzisławem Beksińskim. W drugiej połowie lat 50. artysta zaczął tworzyć abstrakcyjne prace, m.in. tnąc i podgrzewając negatywy i przyklejając je do różnych materiałów.
Jedno ze zdjęć Zdzisława Beksińskiego jest motywem przewodnim plakatu do wystawy. Tytuł: ?Strefa?, data wykonania: 1957 rok.
Artysta zajmował się nie tylko fotografią, był też malarzem, rzeźbiarzem i rysownikiem, pod koniec życia zainteresował się również grafiką komputerową.
Beksiński urodzony w 1929 r. w Sanoku został zamordowany we własnym mieszkaniu w lutym 2005 r. Sześć lat wcześniej zginął tragicznie jego syn - znany dziennikarz muzyczny Tomasz Beksiński. Popełnił samobójstwo.
W 2016 do kin wejdzie film o Beksińskich zatytułowany ?Ostatnia rodzina?.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze