To skrzyżowanie podsunął nam Jan Kubiak: - Potrójne pasy, których nie ma szans pokonać za jednym razem. Mijamy pierwszą ?zebrę? i bez sensu czekamy, mimo że tramwaj jeszcze nie zdążył wejść w zakręt (od strony mostu Dworcowego czy Uniwersyteckiego albo od strony Grunwaldu). Oczywiście, o uciążliwościach dla pieszych wiedzą również funkcjonariusze z ulicy Szylinga - ironizuje pan Jan. Niecierpliwi nie wytrzymują 2 minut 21 sekund (bo tyle trzeba czekać w tym miejscu) i płacą...
Joanna Leśniewska
Pokazaliście same wielkie skrzyżowania, które są trudne logistycznie do uporządkowania, ale faktycznie koszmarne dla pieszych - pisze internautka ewa_2015. - Proponuję jednak zmierzyć czas, jaki zajmuje czekanie na zielona na skrzyżowaniu Polnej i Szamarzewskiego, jeśli czerwone zapaliło się nam ?przed nosem?. Nie ma tam tramwajów, buspasów, ulice są jednopasmowe, a w dodatku jedna z nich jest jednokierunkowa. A mimo to stoi się i czeka wieki, a Polna w stronę Dąbrowskiego potrafi się zakorkować pewnie nawet w środku nocy...
Joanna Leśniewska
Niemal półtorej minuty na tak wąskich ulicach? Drogowcy - do pracy!
Poznańska-Pułaskiego-Roosevelta. Koszmar! - pisze echterposener. I ma rację. By pokonać to skrzyżowanie w ścisłym centrum, pieszy musi stracić 2 min 11 s. A tuż obok czają się kolejne perełki.
Joanna Leśniewska
Internauta diesel_poznan: - Polecam przyjrzeć się skrzyżowaniu Poznańska/Jeżycka/Mickiewicza przy szpitalu im. Raszei. Podwójne, a ?na szage? to nawet i poczwórne przejście przez światła, które żyją własnym życiem. Przechodzę tędy prawie codziennie od prawie dwóch lat i codziennie się zastanawiam, jakie wykształcenie miała osoba synchronizująca światła na całym tym skrzyżowaniu - pisze.
Joanna Leśniewska
Sprawdziliśmy 2 min 12 s to stanowczo za dużo!
Pani Maria po naszej pierwszej publikacji wysłała nam maila. - Zgłaszam najbardziej irytujące przejście przez jezdnię w Poznaniu: skrzyżowanie Szylinga (Matejki) z Grunwaldzką. Aby dostać się na przystanek autobusowy (linii 64) przy Szylinga trzeba przejść ulicę Grunwaldzką przez trzy jezdnie; zielone światło zapala się najpierw dla środkowej jezdni (przyciski w ogóle nie działają!). Po ok. minucie dla pozostałych dwóch jezdni (tramwaj już zdążył zamknąć drzwi i nie otworzy!) i często gaśnie tak szybko, że trzecią z nich trzeba przebiegać, jeśli chcemy zdążyć na autobus. A policja ma komendę obok i czyha... - żali się pani Maria
Joanna Leśniewska
My mieliśmy najwyraźniej szczęście, bo czekaliśmy ?zaledwie? 1 min 54 s.
- Dlaczego jest bardzo długa zwłoka w reagowaniu na przycisk w miejscach, gdzie przejście prowadzi przez torowisko tramwajowe, drogę jednopasmową? - pyta internauta jurasn1. - Znane mi szczególnie irytujące przykłady to przejście przez tory tramwajowe przy przystanku tramwajowym na os. Lecha, gdzie tramwaj przejeżdża tam co kilka minut lecz po naciśnięciu przycisku, mimo braku na horyzoncie jakiegokolwiek tramwaju odczekać trzeba kilkadziesiąt sekund. Skutek? Większość ignoruje tę sygnalizację, ucząc się lekceważenia sygnalizacji w miejscach, gdzie naprawdę jest ważna. Mniejszość stoi te kilkadziesiąt sekund (a dokładnie, jak zmierzyliśmy 38 s) ? wyglądając ?dziwnie?.
Joanna Leśniewska
Kolejny z proponowanych przykładów przejść przez wąskie ulice to ul. Szwedzka. I choć nie jest to najgorsza pozycja w rankingu internautów, minuta oczekiwania na zielone może zniecierpliwić.
Joanna Leśniewska
Wielokrotnie opisywany przez nas problem biegania przez rondo Kaponiera. Jeśli pokonujecie to przejście od strony Hotelu Mercure, nie będziecie mieli większych problemów. Gorzej, jeśli np. wysiadacie z autobusu linii L lub idziecie od strony Bałtyku. Wtedy pozostaje wam sprint w kierunku Teatralki albo cierpliwe czekanie. Dokładnie 2 i pół minuty czekania.
Joanna Leśniewska
Jedno z najbardziej uczęszczanych i najbardziej znienawidzonych przez pieszych przejść. Szlak z Wildy na Stary Rynek wymaga jednak od pieszych dużej dozy cierpliwości. O ile światła dla przechodzących przez jezdnię działają dość sprawnie, sygnalizacja nad torowiskiem może wyprowadzić nas z równowagi. Na tym przejściu straciliśmy 1 min 44 s.
Joanna Leśniewska
To kolejny typ naszego czytelnika. - Polecam Grunwaldzka/Babimojska/Węgorka. Tam nie dość, że się długo czeka, to jeszcze nie da się przejść za jednym razem całego przejścia, a przy torach tramwajowych to już w ogóle niebezpiecznie jest - pisze pan Paweł. Nie zazdrościmy osobom, które chcą się przedostać z Babimojskiej w stronę Glaxo. Za każdym razem, gdy próbują przejść, tracą 2 min 10 sekund.
Joanna Leśniewska
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze