Biblioteki w Poznaniu - kto do nich zagląda? Czytelnicy i autorzy wychodzą z naręczem książek

Najczęściej korzystam z nowej Biblioteki Raczyńskich przy pl. Wolności. Robię tam research do moich książek. Jest bardzo dobrze wyposażona w archiwalne gazety. Przeglądam np. numery "Przyjaciółki" z czasów PRL-u. A że akcja mojej nowej książki dzieje się w Warszawie, to korzystam także z tamtejszych lokalnych gazet. Zaskoczyło mnie, że są dostępne. Mój bohater pracuje w Hucie Warszawa. I w bibliotece mają nawet jedną książkę o niej. Na miejscu korzystam także z książek naukowych. Spędzam tam tydzień, czasami dwa tygodnie w miesiącu.

A jeśli chodzi o wypożyczanie książek, to najczęściej korzystam z mojej lokalnej biblioteki na Jackowskiego, na Jeżycach. Choć wpadam tam raczej po drodze, nie przesiaduję. Chodziłem także do Zamku - to była moja ulubiona filia, ale została zamknięta, nad czym ubolewam. Jestem przeciwnikiem zamykania bibliotek.
Kiedy idę hobbystycznie i nie wiem, czego szukam, to potrzebuję doradcy. Te mniejsze biblioteki nie są anonimowe. W Zamku panie bibliotekarki mnie znały, wiedziały, czego szukam. Często nawiązywały się pogaduchy przy szukaniu książek. Tego brakuje w tej dużej.

Biblioteki mają przyszłość. Powinny iść na nie jak największe środki. Także na przeszkolenie pracowników. Ta praca jest często niedoceniana. A dobra bibliotekarka czy bibliotekarz potrafi kształtować gusta i namawiać do czytania. Wykonują tytaniczną pracę. A w świetle wyników badań czytelnictwa widać, że ich praca jest absolutnie potrzebna.

Od dziecka korzystałam z bibliotek (pierwszą była filia w bloku nr 8 na os. Chrobrego), ale po latach gromadzenia książek dopiero niedawno nauczyłam się pożyczać je bez zawodu, że nie zostaną u mnie na dłużej. Coraz częściej kupujemy e-booki, przeprowadzamy się, powrót do bibliotek zdaje się w tym kontekście racjonalnym zachowaniem. Stale z bibliotek korzystam, teraz chodzę do Raczyńskich, szczególnie do głównej filii. Co tydzień oddaję książki, zbieram naręcza nowych. Dziś pożyczyłam płytę Stanisławy Celińskiej i książkę Antoniny Żabińskiej, żony Jana Żabińskiego, dyrektora warszawskiego zoo, "Ludzie i zwierzęta". Razem w trakcie wojny ukrywali Żydów, tworząc arkę dla ludzi. Jakimś niesprecyzowanej maści sentymentem - pewnie jak większość polonistek i polonistów z moich roczników - darzę nieistniejącą już filię przy Św. Marcinie. Wciąż żywo pamiętam ścianę, z magicznym otworem rodem z "Alicji w krainie czarów" albo z "Być jak John Malkovich", gdzie wrzucało się rewersy. Także skrzypiącą podłogę i długie rozmowy na schodach. Pracownicy mieli na biurku napis, brzmiący w przybliżeniu: Miarą życzliwości między ludźmi jest relacja między bibliotekarzem i odwiedzającym bibliotekę. I oczywiście nader ciepło myślę o WBP i CAK w Poznaniu, bo w serii redagowanej tam przez Mariusza Grzebalskiego wydałam ostatnie cztery książki z wierszami.

A gdyby czytelnikom "Wyborczej" brakło inspiracji do odwiedzenia bibliotek, polecam oscarowy film animowany na podstawie książki W. E. Joyce'a, "Fantastic Flying Books of Mr Morris Lessmore", w którym bibliotekarz wyprawia książki w podróż, a one nie pozostają mu dłużne.

Ostatnio często bywałem w Bibliotece Raczyńskich na pl. Wolności, przygotowując reporterską książkę o wydarzeniach roku 1956. Do mojej książki przeglądałem różnego rodzaju wspomnienia pisarzy i polityków. Czasem nawet pozornie nudne wystąpienia z konferencji naukowych. Bardzo dobrze się tam pracuje. Sufit jest przeszklony, dużo naturalnego światła, cichutko. Siedziałem tam nad materiałami w styczniu, lutym, i widziałem, jak przybywa czytelników - wyraźnie czuć zbliżającą się sesję. Czasami ciężko było znaleźć miejsce.

Żałuję, bo dawno z żadnej biblioteki nie korzystałem jako czytelnik, nie w zawodowych, książkowych celach. Po prostu nie mam czasu na wypożyczanie i czytanie. Ale gdybym poszedł do wypożyczalni, to na pewno zajrzałbym do działu z filmem u Raczyńskich, który jest bardzo dobrze rozbudowany.

Bibliotekarz to ważny zawód, zwłaszcza w małych miejscowościach. Często polecają książki czytelnikom, ale nie robią tego koniunkturalnie, nie stoi za nimi żadne duże wydawnictwo, któremu zależy na promocji. To są ludzie, którzy znają się na literaturze. Wiedzą, co jest ważne i dobre, a co kiepskie. To bardzo ważne, oszczędza czytelnikom czasu i rozczarowań.

Wydaje mi się, że biblioteki z rzędami regałów przetrwają erę elektroniczną. Ludzie lubią papierowe książki, które są jeszcze świeżutkie i pachną. To magia. A na ekranie to tylko przesuwanie palcem. Brakuje metafizyki.

Bardzo lubię czytać i wypożyczać książki. Najczęściej historyczne, o morzu i żeglarstwie. W tych książkach często jest pokazana ludzka przemiana, albo jak radzi sobie człowiek w trudnych, ekstremalnych warunkach, których nie może przewidzieć. Dzięki książkom można wejść w skórę innego człowieka, dowiedzieć się, jak myślał i jak żył. Dlatego lubię też czytać biografie znanych ludzi.

Moją pierwszą biblioteką, była ta w CK Zamek. Zaprowadziła mnie do niej mama, która bardzo lubiła czytać o dalekich podróżach. Moją pierwszą książką był komiks z tamtej biblioteki, od tego zaczęło się moje czytanie. Później zacząłem czytać powieści przygodowe i wojenne.

Książki dają możliwość oderwania się od rzeczywistości, ale też pokazują, że wszystko jest możliwe i wiele można osiągnąć. Można powiedzieć, że otwierają umysł i dają energię do działania. Pracowałem fizycznie, w różnych magazynach, i widzę jak niektórzy się ograniczają przez nieczytanie książek. Gdyby czytali, widzieliby więcej możliwości w życiu, że można coś osiągnąć. Książki dają ogromną wiedzę i możliwości. Pokazują różne perspektywy życia.

Wypożyczam książki, ponieważ potrzebuję ich do nauki na studiach, ale też czytam dla przyjemności. Najważniejsze w książkach z biblioteki jest to, że są za darmo i w pełni legalnie. Nie muszę ich ściągać z internetu.

W bibliotece można też znaleźć rzecz, której byśmy nie przeczytali, ponieważ nie wiedzielibyśmy o niej. Można iść między regałami i zatrzymać się przy książce, która wyda nam się interesująca z uwagi na tytuł, autora. Wziąć ją do ręki, dowiedzieć się, o czym jest i wypożyczyć. W internecie nie można tak zrobić.
W bibliotece cenię sobie atmosferę skupienia i nauki.

Biblioteki mają też swoje wady: nie wszędzie są. I nawet w Poznaniu trzeba do nich czasami dojechać.

Często korzystamy z biblioteki. Przede wszystkim wypożyczamy książki przygodowe i lektury szkolne, których nie mamy w domu. Czasami wypożyczamy też filmy i korzystamy z komputera, jak popsuje się ten w domu. Do biblioteki mamy blisko, więc jesteśmy w niej dość często. Główną zaletą biblioteki jest to, że jest w niej wszystko, czego potrzeba.

Maria, licealistka

Potrzebuję książek do prac, jakie piszę w szkole. Można tu wypożyczyć specjalistyczne tytuły, które są trudno dostępne lub po prostu drogie. A tutaj można przeczytać bez płacenia. Wady? Widzę jedną: trzeba oddawać książki w terminie!