W lipcu 1994 roku na "komputerowe party" w centrum kultury Dąbrówka na Piątkowie przyjechało 120 osób z całej Polski. Szybko doszło do awantury. Impreza była zorganizowana bowiem dla użytkowników Commodore i PC, a przyszli na nią też fani Amigi (młodsi mogą sprawdzić w Google, ewentualnie pograć na retro wystawach, np. podczas Poznań Game Arena). Amigowcy do Dąbrówki nie weszli, po długiej kłótni wrócili na dworzec i tam, skąd przyjechali. Ale wybryki pozostałych graczy było słychać w całym piątkowskim fyrtlu. Straż miejska musiała interweniować po tym, jak młodzież zdewastowała pianino i rozbiła setki butelek po alkoholu. Impreza została przerwana, trwała pół dnia zamiast całego weekendu. O podobnej awanturze z udziałem graczy, przynajmniej w Poznaniu, od tamtej pory nie było słychać. Wydaje się, że dziś maksymalny poziom emocji maniacy gier osiągają tylko w dyskusjach o wyższości konsoli Xbox nad PlayStation (i na odwrót).
W sierpniu 1996 roku dziennikarze Wyborczej, Szymon Juskowiak i Błażej Wandtke, udowadniali, że straż miejską i strefę płatnego parkowania łatwo można oszukać. Oto fragmenty tekstu "Obywatelu, zablokuj się sam!".
"Samochód stał przez dwa dni w centrum Poznania, tam, gdzie znaki kategorycznie tego zakazują. Auto minęło siedem patroli straży miejskiej, dwa policji i żaden nie zwrócił na nie uwagi. Unieruchomiliśmy je blokadą kupioną za 208 zł w sklepie Metalplastu przy ul. Taczaka. Ekspedientka nie chciała od nas żadnych dokumentów, gdy poprosiliśmy o tzw. krzyżak. (...) Dzień wcześniej w tym samym sklepie kupiliśmy druczki (27 groszy za sztukę), które straż miejska wkłada za wycieraczkę.
Postawiliśmy białego malucha przed Urzędem Wojewódzkim, zaraz za znakiem zakazu zatrzymywania. Założyliśmy krzyżak, a za wycieraczkę wcisnęliśmy druczek. Napisaliśmy na nim, że blokadę założyła Gazeta Wyborcza.
Przez trzy godziny patrole straży miejskiej minęły auto dwukrotnie. (...)
Potem podjęliśmy większe ryzyko. Zaparkowaliśmy przy Św. Marcinie, naprzeciw pasażu "MM". Radiowozy straży miejskiej przejeżdżały koło malucha co kilkanaście minut. Jeden z nich nawet na chwilę przyhamował - policjant rzucił okiem na blokadę i pojechał dalej. O 11.30 mieszany patrol policji municypalnej i drogówki przeszedł koło naszego samochodu i zaczął wlepiać mandaty pojazdom stojącym dalej.
Znudzeni oczekiwaniem na reakcję straży miejskiej, postawiliśmy auto przed jej siedzibą przy Al. Marcinkowskiego. Nasz samochód trochę zastanowił dwóch municypalnych motocyklistów, ale żadnego mandatu nie wsadzili mu za wycieraczkę. Za to zdenerwowali się, gdy zobaczyli mercedesa zatrzymującego się koło naszego auta. Jeden z motocyklistów wypisał mandat prawie opierając się o redakcyjnego malucha".
Paradoks sytuacji polegał na tym, że osoby prywatne mogły zgodnie z prawem używać blokad - np. jako zabezpieczenia przed kradzieżą. Blokady straży miejskiej są jednak w odpowiedni sposób oznaczone. Blokadę wykorzystaną do eksperymentu redakcja podarowała straży miejskiej.
Dziś płatność za strefę parkowania w Poznaniu wygląda zupełnie inaczej niż dwie dekady wcześniej. Parkometr dopuszcza zapłacenie nie tylko gotówką, ale też kartą PEKA, można skorzystać z płatności mobilnych. 20 lat temu w Strefie Ograniczonego Postoju obowiązywały specjalne karty. W czerwcu 1996 roku Urszula Szafrańska w Gazecie Wyborczej pisała o tym, jak podrabia się je... długopisem sprowadzonym z Niemiec i na kolorowym ksero. Oto fragmenty jej tekstu:
"Straż miejska wykryła 22 takie przypadki. Większość przesłuchiwanych przyznała się do fałszerstwa.
Pierwsze podrobione karty SOP-u straż miejska wykryła w lutym. Fałszerstwo w większości przypadków było dostrzegalne gołym okiem. Jednak niektóre podróbki ujawniała dopiero lampa ultrafioletowa lub mikroskop.
Na karcie, której kolor określa czas opłaconego parkowania, zaznacza się datę i godzinę rozpoczęcia postoju. To wykorzystują fałszerze. Jedną stroną długopisu wypełnia się kratkę, druga wymazuje zapis, praktycznie bez pozostawiania śladu.
Tylko raz wykryto zalaminowaną kolorową kserokopię - podróbkę zezwolenia na postój w SOP-ie. Odbitka, wraz ze stemplem niemal idealnie przypominała oryginał. Kopia musiała być jednak sklejona, inaczej ksero przebijałoby na drugą stronę.
Podrabianie kart to fałszerstwo - art. 245 kodeksu karnego. Grozi za nie kara pozbawienia wolności od ośmiu miesięcy do pięciu lat.
Rekordzista wymazywał skreślenia przez sześć miesięcy.
Przyłapana z fałszywą kartą właścicielka malucha była oburzona. - Lepiej zajmijcie się mercedesami, a nie taką płotką, jak ja - doradzała municypalnym."
W tej sytuacji strażnik był ofiarą, a nie interweniującym. Dziś trudno wyobrazić sobie nie tylko tak skrajnie agresywnego kontrolera, ale i kompletną znieczulicę policji na pobicie reprezentanta innej służby mundurowej. Poznań na początku lat 90. nie był bezpiecznym miastem. Oberwać można było nawet od kontrolera biletów, co opisała Natalia Mazur w swoim cyklu "25 lat temu pisaliśmy":
"Nocą 26 czerwca 1991 r. Stanisław M. wraca autobusem 93 do domu. Tuż przed pętlą kontrolerzy proszą go o bilet. Najwyraźniej sięga po niego zbyt wolno. Każą mu więc wyjść z autobusu, na przystanku biją, kopią, łamią nos, obijają ciało. Stanisław M. chroni się w dyspozytorni, nalega na wezwanie policji. Policjantom przyznaje, że jest z policji municypalnej (dzisiejszej straży miejskiej). Funkcjonariuszy to jednak nie obchodzi. Odmawiają przewiezienia zakrwawionego mężczyzny do szpitala. Parę dni później - na komisariacie - Stanisław M. rozpoznaje swoich oprawców na zdjęciach. Ci jednak tłumaczą, że policjant municypalny był nietrzeźwy i szukał zaczepki, a ślady pobicia to efekt wywrotki. Dyrektor spółki Konsol, zatrudniającej kontrolerów, niechętnie przyznaje, że to nie pierwszy raz, gdy pasażer został pobity przez kontrolerów".
Największą furorę podczas pierwszej kadencji rady miasta Poznania (1990-1994) zrobiła scena związana ze strażą miejską i jednym z jej legendarnych obowiązków.
Radny Jan Skuratowicz podczas interpelacji na jednej sesji apelował, by nie karać właścicieli kamienic na Starym Mieście, jeśli na chodniku przed ich kamienicami jakiś pies zrobi kupę. Według niego, straż miejska powinna się zaczaić i ukarać właściciela psa.
- Kiedy muchy osrały portret Najjaśniejszego Pana, to właściciel został ukarany. Straż karze tego, kto jest odpowiedzialny za porządek - odpowiedział, nawiązując do "Przygód dobrego wojaka Szwejka", prezydent Wojciech Szczęsny Kaczmarek.
Prezydent Jacek Jaśkowiak prędzej zacytowałby Jacka Kaczmarskiego.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze