'Ambona ludu' Wojciecha Kuczoka w reżyserii Piotra Kruszczyńskiego miała być spektaklem o kibicach. Grudniowa premiera Teatru Nowego staje się czymś w rodzaju współczesnego 'Wesela' z puentą, która wywołuje konsternację.
Jesteśmy w lesie, czyli w Polsce. Dosłownie. Scenografia Mirka Kaczmarka to gęsta brzezina z elementami charakterystycznymi dla polskich lasów: krajobrazem syfu (stare fotele) i wszechobecnego myślistwa (stojąca w centrum czerwona ambona).
W scenicznym lesie mamy też cały przekrój społeczny. Jest m.in. gniazdowy (ubrany w patriotyczną, sportową odzież Marcin Kalisz, który dobrze odgrywa charakterystyczne i stereotypowe zachowania nabuzowanych kibiców). Jest kumpel Gniazdowego - Kibol, który żal po śmierci matki przemienił w obsesyjną miłość do ojczyzny i 'swojej kobiety'.
Ekipa teatralna czeka na Reżysera (Mateusz Ławrynowicz). To postać, w której krzyżują się ironiczne wyobrażenia o awangardowych twórcach. Obwieszony koralikami, w ekstrawaganckim płaszczu, w natchnieniu opowiada o duchowości zaklętej w sanskrycie i o tym, że jego teatr zaczyna się tam, gdzie kończy się słowo - w związku z tym z planowanego do wystawienia 'Wesela' najlepiej wyciąć wszystkie samogłoski.
Pomiędzy tymi dwoma obozami lawiruje para celebrytów - Piłkarz (amant Andrzej Niemyt) i Dziennikarka - vlogerka (Karolina Głąb, która powoli osiąga mistrzostwo w graniu niezbyt lotnych i przesłodzonych dziewcząt).
Takie to towarzystwo siedzi wspólnie w lesie (trudno powiedzieć, jak się tam znalazło, ale wiadomo - ten las to metafora Polski). Właściwie nie dzieje się tam za wiele. Spektakl zmienia się w serię monologów o Polsce, historii, tradycji i tożsamości. Nie jest żadnym odkryciem, że narrację na te tematy przejęły środowiska prawicowe i nacjonalistyczne, zaś te 'lewicowe' się od nich odżegnują.
Ale trzeba przyznać - momentami w spektaklu jest naprawdę śmiesznie.
Kolejny pokaz - w piątek o godz. 19 na Dużej Scenie.
Poznańskie Ośrodki Sportu i Rekreacji zachęcają do aktywności w okresie świąt. Basen przy ulicy Chwiałkowskiego będzie otwarty w sobotę i poniedziałek w godzinach 7-14, a z lodowiska Chwiałka będzie można korzystać w sobotę w godzinach 9-13.45 i w poniedziałek w godzinach 14-20.45.
Do dyspozycji mieszkańców Poznania będą też orlik na terenie Ośrodka Przywodnego Rataje (os. Piastowskie 106a), bieżnie lekkoatletyczne na Golęcinie (ul. Warmińska 1) i na terenie Młodzieżowego Ośrodka Sportowego (ul. Gdańska 1).
Warto też - w przerwie między posiłkami - skorzystać z siłowni zewnętrznych i sprzętu do street workoutu - między innymi na Golęcinie, na terenie Młodzieżowego Ośrodka Sportowego i Ośrodka Przywodnego Rataje, a także nad jeziorami - Maltą i Rusałką.
Mieszkający w Bristolu John Scott to artysta, który upodobał sobie postrock. W projekcie solowym Stereocilia mistrzowsko buduje klimat gęsty i niepokojący. Operuje na zagęszczonych warstwach, złożonych z brzmień gitary i analogowych syntezatorów. Scott - aby nadać swoim kompozycjom element hipnotyzmu - często korzysta z zapętleń. Jego dźwiękowa magma wręcz unieruchamia publiczność i wprowadza ją w stan obezwładniającego transu.
Nic zatem dziwnego, że jeden ze swoich nowszych utworów zatytułował 'Świadome śnienie'. Cztery lata temu Scott podsumował swoje doświadczenia z improwizacją albumem 'Murmurations', a w ubiegłym roku zaprezentował kontemplacyjny 'The Road to the Unconscious Past'. Zachwyceni krytycy przyznali, że muzyk tworzy ten rodzaj ambientu i dronów, który uspokaja słuchacza - pozwala mu się oderwać od natrętnych myśli i zapaść w trwanie 'tu i teraz'.
Scott już od ponad dekady koncertuje po Europie. Poza występami na żywo, ma też na swoim koncie realizację muzyki do filmów krótkometrażowych i występy na żywo podczas transmisji radiowych. Wieczór dopełni występ mrocznego, ambientowego techno Mytrip z Bułgarii i didżejski set Józefa z Łazarza.
Bilety 20 zł.
Filmy koreańskie to zarówno charyzmatyczne produkcje z Północy, jak i nowe superprodukcje z Południa. Podczas pokazu w kinie Muza w najbliższy wtorek zobaczymy te drugie. Będzie też dyskusja po seansie
Po wspaniałych latach 60., gdy kino Korei Południowej znalazło się u szczytu popularności, wraz z rosnącą popularnością telewizją wszystko zaczęło się nieubłaganie chylić ku upadkowi. Dziś Koreańczycy nie są skorzy do wspominania fatalnych dla dziesiątej muzy dekad lat 70. i 80., gdy filmy robiono bardzo szybko i wyjątkowo tanio. Rzadko kto troszczył się wówczas o jakość produkcji - zwłaszcza że sieć kin przedstawiała sobą godny pożałowania widok.
Dziś kino Korei Południowej ma już za sobą rewolucję cyfrową i doświadczenia z robieniem nowoczesnych, wielkich widowisk. Podczas kwietniowych debat w Dyskusyjnym Klubie Filmowym 'Kamera' można będzie obejrzeć to, co w tej kinematografii najlepsze - i pospierać się z innymi widzami.
A nic tak bardzo nie polaryzuje publiczności, jak najbardziej z amerykańskich gatunków filmowych - western. Zwłaszcza pod egidą tzw. 'dziwnego Dzikiego Zachodu'. Pod tą osobliwą nazwą kryją się produkcje sytuowane na granicy gatunków, konwencji i światów.
W spektakularnym, kampowym widowisku 'Honor wojownika' wraz z tytułowym mistrzem miecza z Azji wędrujemy na Zachód. Reżyser Sngmoo Lee obsadził w filmie kultowego koreańskiego aktora Jang Dong-guna, który ma imponujący dorobek w kinie wojennym i widowiskach science fiction. Ten drugi gatunek jest w 'Honorze wojownika' jak najbardziej na miejscu, bo Dziki Zachód spotyka się tu z metafizycznym fantasy: kinem sztuk walki z Dalekiego Wschodu.
Koreańczycy - jak niegdyś Włosi w spaghetti westernach - mieszają przeciwne sobie tradycje i obok aktorów 'kontynentalnych' obsadzają przejrzałe gwiazdy z USA. Lee udało się namówić do występu nawet Geoffrey'a Rusha i Tony'ego Coxa!
Pokaz filmu i dyskusja - we wtorek 18 kwietnia o godz. 21. Bilety kosztują 12 zł. Ostatni seans w cyklu DKF-u o Korei Południowej - 25 kwietnia.
Występ punkrockowej grupy Anti-Flag w klubie 'u Bazyla' będzie doskonałą odtrutką na obecnie dominujący w Polsce klimat o charakterze patriotyczno-faszystowskim. Wiele można zarzucić amerykańskiemu zespołowi - ale nie to, że brakuje mu werwy i odwagi! Anti-Flag to muzycy, którym ideowo jest bardzo blisko do Greenpeace i Amnesty International, więc często razem ze sobą współpracują.
Pochodzący z Pittsburgha Amerykanie zasłynęli agresywną muzyką zaangażowaną. Ich ostre teksty dotykają takich kwestii, jak pacyfizm, problemy społeczne i krytyka polityczna. O wiele łatwiej jest bodaj zresztą zdefiniować Anit-Flag poprzez to, przeciwko czemu artyści występują. Dla zespołu niedopuszczalne są zarówno wojny i nierówności ekonomiczne, co imperializm, czy łamanie praw człowieka.
Być może dziś Anti-Flag postrzegani są jako osoby budujące kapitał na kawiorowym lewactwie, lecz daleko im do zblazowania i nie próbują zmonetyzować swojego sukcesu. Pomimo długiej aktywności nie stali się zespołem zdegenerowanym 'piętnem kapitalizmu'. Jak to ujął niegdyś wokalista Justin Sane: 'zwracały się do nas duże wydawnictwa, ale mieliśmy poczucie, że nie są skłonne, aby dać nam pełną kontrolę'.
Bilety 49 i 60 zł.
Na nietypowe zwiedzanie zamku z przewodnikiem, w trakcie którego zobaczyć będzie można niedostępne dotąd piwnice oraz strychy, można się wybrać w środę o godz. 19.
To będzie okazja, by posłuchać o historii zamku, przemieszczając się po przestrzeniach pochodzących z czasów cesarskich, okresu II wojny światowej i czasów PRL.
Bilety kosztują 25 zł. Liczba miejsc ograniczona do 15 osób.
Na kolejne spotkanie z cyklu 'Nie-boskie narracje. O lęku i gniewie rozmowy z pisarzami' zaprasza w środę Teatr Polski. Gościem prof. Przemysława Czaplińskiego będzie Jan Sowa.
Studiował filologię polską, psychologię i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz na Uniwersytecie Paryż VIII w Saint-Denis. Doktor socjologii, pracownik naukowy Katedry Kultury Współczesnej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Jest autorem około stu tekstów opublikowanych w Polsce i zagranicą oraz książek z zakresu psychologii, socjologii i krytyki społecznej. Jego zainteresowania skupiają się wokół kwestii społeczno-kulturowych. Zajmuje się szeroko pojętą teorią kultury (filozofia, socjologia, psychologia, antropologia itd.). W szczególności interesuje go problematyka związana z mediami, przeobrażeniami społecznymi w cywilizacji Zachodu oraz odniesieniem kultury europejskiej do innych kultur (w tym kwestia kolonializmu, globalizacji, imigracji oraz zderzenia Zachodu ze światem islamu).
Wejściówki w cenie 5 zł dostępne w kasie teatru.
Poznań od kilku lat jest dobrym miejscem dla młodych muzyków czy sceny niezależnej. Duża w tym zasługa showcase'owego festiwalu Enea Spring Break. Rozpoczęcie imprezy już w najbliższy czwartek.
Na które koncerty koniecznie trzeba się wybrać już pierwszego dnia?
Wieczorne występy rozpoczną się o godz. 18.30 na trzech scenach. W Starym Kinie zagra kapela Bastard Disco. Muzycy są aktywni od dwóch lat, gdy zaczęli dawać koncerty w Warszawie. Grają noise i - jak twierdzą - robią to fatalnie, bo wszystkie ich ulubione zespoły są po prostu za dobre. Piszą o sobie z humorem: 'Bękarcia potupaja i bękarci mental. Trzech imigrantów i jeden autochton'. Niedawno Antena Krzyku wydała ich debiutanckie LP 'Warsaw Wasted Youth'.
Ci, którzy nie przepadają za noisem i wolą elektronikę, będą mogli udać się w tym czasie do Dragona, gdzie na Scenie MDK wystąpi wrocławski zespół Jabłonka. Piątka muzyków reprezentuje polski trip hop. Określają siebie jako 'muzyczne poletko dzieci lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, które cenią treść i chcą o sobie opowiedzieć'. Teksty piosenek - śpiewanych po polsku - układa i wykonuje Pola Chobot. 'Jak załapać pion i wysmuklić gest tak, by przetrwać ten w pustym miejscu bieg?' - uparcie pyta w 'Rozkwicie'.
O godz. 22 w Sali Wielkiej zamku zagra Wacław Zimpel - wybitny klarnecista, który zajmuje się muzyką improwizowaną. Poznań może być z niego dumny: ostatnio Zimpel został nagrodzony Paszportem Polityki za rok 2016. Ten laur był jak najbardziej zasłużony. Artysta jest prawdziwym tytanem pracy i jeśli nie śledzimy na bieżąco jego aktywności, łatwo możemy przegapić kolejny album. Tym razem muzyk nie wystąpi z jednym ze swoich licznych zespołów, lecz solowo. Fani mogą liczyć na sporą niespodziankę, bo usłyszą zupełnie nowy materiał - a nie utwory, które trafiły na wydaną dwa lata temu płytę 'Lines'.
Noc można spędzić z Flow. Pod nazwą tego solowego projektu kryje się Basia Adamczyk - pochodząca z Powiśla artystka związana z kulturą street artu. We Flow proponuje połączenie alternatywnego soulu z trip hopem. Adamczyk część słuchaczy może jeszcze pamiętać z soulowo-hiphopowego projektu Blow. W pierwszym albumie 'Kleśa' Flow artystka czerpie ze swojej fascynacji jogą i medytacją, opisując z tej perspektywy negatywne, toksyczne emocje. Adamczyk nie stroni nawet od polityki. Przykład to teledysk z kwietnia ubiegłego roku pt 'Zgiełk', w którym wypowiedziała się na temat ówczesnych planów zaostrzenia ustawy antyaborcyjnej. Artystka wystąpi ze swoim zespołem o godz. 0.30 w Projekt Lab.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze