Właściwie w samym środku lasu, stoi dom Elżbiety i Przemysława. Mieszkają w nim razem z synem. Budowę rozpoczęli 20 lat temu. Chcieli wyprowadzić się dalej od miasta. - Na początku było tu wielkie pole. Ziemia od dawna należała do męża, więc nie mieliśmy problemu z wyborem miejsca do zamieszkania, nie szukaliśmy nowej działki - wspomina pani Elżbieta. Szary dom otoczony jest ogromnym ogrodem. - Każde drzewo i każdy krzak sadziliśmy własnymi rękami. To, jak wygląda to miejsce, to przede wszystkim zasługa mojej żony - mówi Przemysław.
JEDRZEJ NOWICKI
W ogrodzie rosną właściwie wszystkie popularne w Polsce drzewa liściaste, jest też sporo iglaków. - Kiedy się tu sprowadziliśmy, kupowaliśmy dwu-, trzyletnie drzewa ze szkółek, ale też malutkie sadzonki. Po kilku latach te sadzonki doganiały większe drzewa - wspominają gospodarze.
Rośnie tu też m.in. tulipanowiec, który - jak sama nazwa wskazuje - ma kwiaty w kształcie tulipana. - Został posadzony ponad 10 lat temu, ale wciąż nie wiem, jakiego koloru ma kwiaty. Jeszcze nigdy nie zakwitł - mówi pani Elżbieta. - Ogród wymaga mnóstwa cierpliwości.
JEDRZEJ NOWICKI
Mimo ogromnej przestrzeni, nie mają w swoim ogrodzie sadu. Drzewa owocowe wymagają bardzo dużo pracy. - A ona nie miałaby większego sensu. Za płotem jest las, a więc odwiedza nas bardzo wiele zwierząt, jest też pełno ptaków. Przychodzą do nas zające, sarny. Mamy dwa drzewa czereśniowe, które rosną tu w zasadzie tylko po to, żeby ptaki miały co jeść. My od dawna nie skosztowaliśmy z nich żadnego owocu - mówią mieszkańcy. Cieszą się jednak, bo dzięki zwierzętom nie mają problemów z owadami.
Bywało, że w ich ogrodzie pojawiały się też dziki. Choć od kilku lat już się nie pokazują, zostały po nich pamiątki. - To nie ja wymyśliłam wszystkie te rabaty. Kiedy przychodziły dziki, czasem ryły w ziemi i zostawiały rozkopane miejsca. A ja byłam zadowolona, bo mogłam tam sadzić rośliny - śmieje się pani Elżbieta.
JEDRZEJ NOWICKI
W lipcu w ogrodzie królują odcienie różu i fioletu. Duży w tym udział mają hortensje - ulubione kwiaty pani domu. Sadzi je w wielkich donicach, bo ziemia nie jest tu zbyt żyzna. - Bardzo lubię też jeżówki. Jest w nich coś dostojnego, ale jednocześnie naturalnego. W ogóle nie lubię w ogrodach sztuczności. Więc nie znajdziesz tu drzew przycinanych, jakoś specjalnie formowanych albo egzotycznych okazów roślin - zapewnia. Ogród ma więc mnóstwo zakamarków, które właściwie wyglądają jak dziki las. Nikt w nich nic nie wycina, nie kosi trawy. Dzięki temu świetnie czują się tam dzikie zwierzęta. W jednym z takich zakątków mieszkają zające.
JEDRZEJ NOWICKI
W ogrodzie jest też staw. - Właściwie to miał być staw, a jest bajorko, które ma tę zaletę, że kwitną w nim przepiękne nenufary - mówią właściciele ogrodu. - Kiedyś mieliśmy też taką koncepcję, żeby w zagajnikach zrobić pokoje, z tematycznie posadzoną roślinnością, ale zabrakło czasu, może kiedyś jeszcze nam się to uda. A na razie są to polany między drzewami - opowiadają.
Mimo ogromnej ilości pracy wyprowadzki na wieś nie żałują. - Czasem bywa męcząco. Zwłaszcza kiedy codziennie trzeba dojeżdżać na manifestacje. Prawda jest taka, że jak już się tutaj przyjedzie po pracy, albo po prostu w stanie, to nie chce się ruszyć do miasta, zwłaszcza latem - mówią.
JEDRZEJ NOWICKI
Kiedy jest ciepło, najchętniej spędzają czas właśnie w ogrodzie. Ale wnętrze domu jest równie ciekawe. - Na początku wymyśliliśmy sobie, że wszystko będzie otwarte. Ale szybko tego pożałowaliśmy. Najpierw domurowaliśmy ścianę do przedpokoju - wspominają. -Później chcieli zamurować przestrzeń między holem a salonem albo wstawić tam drzwi. - Ale zamurowywanie przestrzeni to wielki remont, a fajne drzwi dużo pieniędzy, powiesiliśmy więc kotarę - dodają. Choć między kuchnią a salonem jest kontakt, te pomieszczenia są od siebie oddalone. - W ogóle nie rozumiem, jak ktoś buduje duży dom i robi sobie salon z kuchnią - mówi pani Elżbieta. Nasza kuchnia jest połączona z salonem, ale jednocześnie jest na tyle oddalona, że goście nie oglądają brudnych naczyń, które zostają po gotowaniu, bo ścianka osłania miejsca do pracy - dodaje.
JEDRZEJ NOWICKI
W niewielkim gabinecie w oczy rzuca się okazałe biurko i biblioteka, która również robi duże wrażenie. - Mamy do tych mebli bardzo emocjonalny stosunek, bo dostaliśmy je w spadku po naszym przyjacielu, który zmarł bardzo wcześnie. I to są te najważniejsze rzeczy, jeśli chodzi o przedmioty w naszym domu - podkreśla pani Elżbieta. - Cała reszta to plątanina tego, co nam się spodobało, wpadło w ręce - dodaje. Na biurku stoi maszyna do pisania - Kupiliśmy ją w Czaczu, gdzie można czasem wygrzebać prawdziwe perły - mówią. Ale przyznają, że jeżdżą tam coraz rzadziej, żeby nie zwozić do domu kolejnych gratów.
Z targów staroci zwożą też krzesła, które pani domu sama odnawia i tapiceruje. Odnawia i czyści również małe stoliczki. Jeden z nich stoi w łazience na piętrze. W łazience jednak najbardziej wzrok przykuwa ściana prysznica, zrobiona z kafelków z kolekcji Macieja Zienia dla Tubądzina. - To Barcelona. Łazienka, to jedyne pomieszczenie, które wyremontowaliśmy, odkąd zamieszkaliśmy w tym domu.
JEDRZEJ NOWICKI
W kuchni na białych półkach stoi całkiem pokaźna kolekcja białych dzbanków. Zaczęło się od dwóch dzbanków znalezionych w domu teściowej pani domu. - Jestem szczególnie przywiązana do dzbanka z mojego rodzinnego domu. Pamiętam, że jako dziecko trzeba było bardzo uważać, żeby go nie zbić. I przetrwał, choć bez pokrywki - mówi właścicielka kolekcji.
W całym domu na ścianach królują szarości. Ale nie zawsze tak było. Początkowo królowały tu bardzo intensywne kolory. Hol był w kolorze wina, salon w kolorze terakoty. - Choć o zmianie zdecydowaliśmy wspólnie, to po pomalowaniu na tę szarość mój mąż wszedł do pokoju i powiedział "Boże, jak tu zimno!" - wspomina pani Elżbieta. W salonie wrażenie robi okazała szafa. - To pierwszy mebel, który kupiliśmy do tego domu i jedyny, który oddaliśmy do profesjonalnej renowacji - mówią gospodarze. Pozostałe sprzęty odnawia pani Elżbieta. - Mieszam style, nowe ze starym. Niektóre rzeczy są ze sklepów z antykami, niektóre wygrzebywane na targach staroci, część to zupełnie nowe rzeczy, a niektóre są prezentami od przyjaciół - opowiada o swoich wnętrzach pani Elżbieta. - Bardzo lubię też obrazy i zdjęcia na ścianach. Np. ten obraz górnika dostaliśmy na 50. urodziny męża.
JEDRZEJ NOWICKI
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze