Większość placów zabaw zbudowana jest ze sprzętów wybranych z katalogu "Zabawki na place zabaw". Nic w tym dziwnego: urządzenia muszą być w pełni bezpieczne, opatrzone certyfikatami. Budowanie za każdym razem nowych drabinek i oryginalnych huśtawek, byłoby kosztowne i czasochłonne, a przecież dzieci chcą się bawić teraz, już.
Cała sztuka polega na tym, jak się te zabawki z katalogu dobierze. Wystarczy jedna, oryginalna rzecz i już robi się ciekawie. Familijny Poznań, który zarządza placem zabaw nad Rusałką, poradził sobie z tym bardzo dobrze. Piaskownice uzupełnione są w konstrukcje do transportu i przesypywania piasku. Można się tam bawić w piekarnię, w cukiernię, w sklep, w dom, w budowę - co tylko sobie dzieci wymyślą. A zabawa może trwać i trwać.
Można nad Rusałkę jechać dla jeziora, można dla obiadu w Samej Frajdzie. A mi się zdarza tam przyjechać dla tych prościutkich urządzeń.
plac zabaw
Niedawno rozmawiałam z Hugonem Kowalskim, architektem, który będzie projektował plac zabaw w ogródku jordanowskim przy ul. Solnej. Przyznał mi, że spośród poznańskich placów największe wrażenie robi na nim ten na osiedlu Wichrowe Wzgórze. Niby nic, po prostu trzy wieże i siatka. Ale... - Każdy by chciał tam wejść - wyznał architekt. I oszacował wysokość najwyższej wieży na 7 m. Pomylił się o metr: ma ona 8 m. A jeśli rada osiedla Nowe Winogrady Północ odniesie sukces w najbliższym głosowaniu Budżetu Obywatelskiego, obok nich stanie kolejna, mierząca 9,6 m, z dwoma zjeżdżalniami, którymi można z nich zjechać. Czuję, że to byłby hit.
Zdjęcia są kiepskie, przepraszam. Robiłam je wieczorem, bo całym dniu prowadzonych na placach przeglądów. Wierzcie mi, że za dnia pajęczyny pełne są dzieci, także tych nastoletnich, dla których kolorowe drabinki większości placów są zbyt dziecinne.
Co gorsza, ucięłam najwyższej wieży czubek. Uzupełniam więc moje nieprofesjonalne foty całkiem profesjonalną wizualizacją tego, co może powstać.
plac zabaw
rada osiedla Nowe Winogrady Północ
To był chyba pierwszy w Poznaniu plac, przy projektowaniu którego ktoś pomyślał o starszych dzieciakach. Na placu zabaw nad jeziorem Malta, w części przeznaczonej dla starszych dzieci, stoją ciekawe konstrukcje do huśtania się i okręcania: trzeba chwilę pokombinować, by wymyślić, jak z nich korzystać. Kręcące się, ułożone pod skosem koło, może być oryginalną karuzelą albo urządzeniem do ćwiczenia równowagi. Jak pewnie widać na zdjęciu, łapać ją próbują także dorośli.
Dalej jest piramido-pajęczyna do wspinaczki, z dość dużymi okami, więc starsze dzieci się nią nie znudzą. A jeszcze dalej część dla maluchów, z miękkim podłożem i konstrukcją, która może być statkiem, mównicą, pociągiem. Ma megafon i dużo mobilnych, obrotowych elementów. Tuż obok dziecięcych zabawek stoją urządzenia siłowni. Dorosły i tutaj może spędzić czas aktywnie.
Fajnym pomysłem są krzywe lustra. Za moich czasów, by przejrzeć się w takim, trzeba było zapłacić fortunę w lunaparku. Szkoda tylko, że znikła gdzieś zjeżdżalnia. Może jeszcze wróci?
plac zabaw
Takie pytanie zadawali sobie dorośli bywalcy Starego Browaru, gdy w parku zaczęły stawać pierwsze elementy nowego placu zabaw. Bo rzeczywiście plac przy Browarze jest jak dobrze wydana książka dla dzieci: bawi, owszem, ale przy okazji uczy estetyki. Elementy mają stonowane kolory, konsekwentne kształty. Wszystkie powstały na indywidualne zamówienie - bo tak się pracownicy Starego Browaru uparli. A najbardziej uparty był Tomasz Piróg, ojeciec czterolatka i sześciolatki, który w Browarze odpowiada za projekty marketingowe i graficzne, oraz Magdalena Kowalak, mama 10-latka, prezes spółki zarządzającej Starym Browarem.
Na szczęście powstałe dzieło można dotykać. I dzieci dotykają go chętnie. A jednym z fajniejszych elementów, zdaniem mojego syna, są kule. Zwykłe kule z betonu, pomalowane, wkopane w ziemię. Sztuka polega na tym, by przeskakiwać z jednej na drugą, żadnej nie pominąć, a po drodze nie spaść. Oczywiście, możecie też wymyślić własną zabawę.
plac zabaw
plac zabaw
Piękne wille, piękny park, a plac zabaw biedny jak nigdzie. Tak na Sołaczu było przez lata i nie wierzyłam, że coś może się zmienić. O tym, że tak jednak się stało, powiedziała mi znajoma, mama czterolatki i sześciolatka (spotkana, gdzieżby indziej, na innym fajnym poznańskim placu). - Nie dostaniesz się nigdzie, na żadną zjeżdżalnię, jeśli nie przejdziesz po siatce. Dla tego pokolenia, które nie jest nauczone chodzenia po drzewach, to idealne rozwiązanie - zrecenzowała.
Mój syn, wdrapując się na rakietę, miał moment zawahania. Ale zakręcona rurowa zjeżdżalnia, podobno bardzo szybka, okazała się zbyt kusząca, by się wycofać. Z przyjemnością obserwowałam, jak dzieci współpracują w rakiecie. Cierpliwie czekają aż te młodsze, mniej pewne, poradzą sobie z siatkową drabinką, udzielają porad, jak pokonać drogę do zjeżdżalni, podają ręce, a przed zjazdem rurą pytają "jest tam kto?" (bo dobrze wiedzą, że zjeżdżalnia nie służy tylko do zjeżdżania, ale też do wspiniania). Oby im ta umiejętność współpracy została!
Wiem, mam słabość do tych siatkowych piramid. Pewnie dlatego, że jestem mamą jednego z adresatów. Ale młodsze dzieci też mają tu swoje zabawki. Jest sporo huśtawek, w tym pajęczyna, w której można pobujać niemowlaka. A dorosłym spodobają się ławki ze stolikami.
plac zabaw
Mój syn najpierw poleciał do klawiszy. Gdy się na nich stanie, wydają gwiżdżące dźwięki. Chwilę poskakał na trampolinie, pograł na metalowych rurkach, wreszcie odkrył, że ściana wspinaczkowa może służyć jako zjeżdżalnia. Na placu zabaw w Starym Korycie Warty od liczby atrakcji można dostać zawrotu głowy i to jeszcze zanim skorzysta się z którejś z tutejszych karuzel. Na zdjęciu poniżej, w lewym górnym rogu, widać tę najciekawszą, linową. Ale ta na głównym planie, z kolorowymi miskami do siedzenia, też jest fajne.
Podoba mi się na tym placu, że zabawki dla młodszych dzieci przemieszane są z tymi dla starszych, a wiele z nich może służyć jednym i drugim. Wydaje mi się, że na dużą, szeroką zjeżdżalnię, wdrapie się nawet raczkujące dziecko.
Zastanawiam się, co napisać o kolejce linowej. Jest fajna, bo długa, ale na siedzisko nie wchodzi się z platformy, ale z obłego "kamienia", z którego łatwo się ześlizgnąć. Niby minus, ale z drugiej strony: dzięki temu robi się ciekawiej.
plac zabaw
I to jest już ten punkt, przy którym możecie zakrzyknąć "dyskwalifikacja"! Bo przecież konstrukcja na placu Wolności to żaden plac zabaw, tylko fontanna. Podeprę się zatem autorytetem. Kilka razy rozmawiałam o placach zabaw z socjolożką, dr Mają Brzozowską-Brywczyńską z UAM. Naukowo zajmuje się ona partycypacją dziecięcą i miejscami dziecięcymi w mieście. Te rozmowy nauczyły mnie, że plac zabaw nie musi wyglądać jak plac zabaw, a miejsca zabawy nie muszą służyć tylko dzieciom.
Fontanna na placu Wolności budzi wątpliwości estetów. Tu stella Macka, tam krzywa latarnia, tam jeszcze disnejowska wieża nowego zamku, a wśród nich fontanna pasująca do tego wszystkiego jak pięść do nosa. Lubię, gdy jest ładnie, fontanna jednak jakoś mi nie przeszkadza. Bo służy ludziom, i to bardzo różnym. Jedni łapią przy niej słońce, inni szukają cienia, dzieciaki jeżdżą na deskorolkach, biegają, puszczają autka z drewnianej platformy, a w cieplejsze dni kąpią się. W strojach kąpielowych, na golasa, albo w pełnej garderobie.
ŁUKASZ CYNALEWSKI
I znów zawołacie: dyskwalifikacja! Bo Park Orientacji Przestrzennej znajduje się w Owińskach, nie w Poznaniu. Jest to jednak powiat poznański, a miejsce jest tak wyjątkowe, że grzechem byłoby je ominąć.
Wielu rodziców testuje place zabaw w towarzystwie w pełni sprawnych dzieci. Mi też trudno byłoby oceniać place zabaw z perspektywy rodzica dziecka, które nie widzi lub ma problemy z poruszaniem. Nie mam jednak wątpliwości, że plac zabaw urządzoy przy ośrodku dla niewidomych, jest dostosowany do potrzeb dzieci, które do zabawy wykorzystują inne niż wzrok zmysły.
Wiele jest tu zabawek zwyczajnych, które znajdziemy także na innych placach. Jest urządzenie wielofunkcyjne w kształcie wozu straży polarnej, siatka do wspinania, trampoliny. Ale są też zabawki niespotykanie gdzie indziej, albo spotkane rzadko. Mikrofono-głośniki do rozmów na odległość, domki z różnych materiałów, rozmaite nawierzchnie, niekoniecznie mięciutkie. Są też kury, staw i ogród z bogactwem roślin.
Warto się tu wybrać przed końcem wakacji. Latem park jest otwarty dla ludzi z zewnatrz nie tylko w soboty, ale także w dni powszednie, między godz. 9 a 15.
Fot. Łukasz Cynalewski / Agencja Gazeta
Fot. Łukasz Cynalewski / Agencja Gazeta
gmina Czerwonak
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze