Są w tym najlepsi w Polsce - mówią policjanci. Przypominamy sukcesy "łowców głów"

Podejrzany o zabójstwo kaliskiego lekarza przez 18 lat pod fałszywym nazwiskiem ukrywał się przed polską i niemiecką policją. W 2009 r. poznańskim 'łowcom głów' udało się ująć go we Francji, gdzie mieszkał pod przybranym nazwiskiem z nową rodziną. To było jedno z pierwszych zadań poznańskich policjantów ze specgrupy.

Po Zbigniewie M., sprawcy morderstwa z kwietnia 1991 r. słuch zaginął już kilka dni po zbrodni. Od tego czasu policjanci są bezradni. Zamordowany - Jerzy Ł. był ojcem dwojga małych dzieci. Jesienią 1990 r. za namową znajomego z Kalisza Jerzego M., zostawia w Polsce rodzinę i brązowym fiatem 126p jedzie za pracą do Niemiec. Pracuje na czarno.

30 kwietnia 1991 r. policyjny patrol z Lingen odkrywa na polnej drodze z Geeste do Dalum wrak spalonego 'malucha'. To samochód Jerzego Ł.
Policja rozpoczyna poszukiwania. Dociera do Jerzego M. Ten przyznaje się do współudziału w zabójstwie. Jako mordercę wskazuje brata. 23-letni Zbigniew M. wiosną przyjechał w odwiedziny do Jerzego. Kilka dni przed aresztowaniem brata wraca do Polski.

Niemiecki sąd skazuje Jerzego M. za współudział w zabójstwie na sześć lat więzienia. Śledztwo potwierdza, że motywem zbrodni był rabunek. Bracia połasili się na 4 tys. marek.
Zanim do Polski dociera informacja o jego udziale w zbrodni, Zbigniew M., przez nikogo niezatrzymywany, wyjeżdża z kraju.

Zbigniewa M. szukają polska i niemiecka policja. Interpol rozsyła za nim czerwony list gończy. Ten kolor oznacza najwyższy priorytet poszukiwań i świadczy o tym, że przestępca jest niebezpieczny.
Od zbrodni mija 18 lat. Jest styczeń 2009 r. 41-letni Zbigniew M. mieszka pod fałszywym nazwiskiem w spokojnym miasteczku na południu Francji, 100 km na północ od Marsylii. Ożenił się z Arabką. Mają dwoje kilkuletnich dzieci. Gdy kilka dni temu francuska policja wpada do jego domu, jest kompletnie zaskoczony i nie stawia oporu.

Jak po tylu latach udało się go ująć?

Od początku poszukiwań polska i niemiecka policja miały jeden trop: Legię Cudzoziemską. Wszyscy znajomi Zbigniewa M. twierdzili, że to było jego marzenie.

Legia przyznała Niemcom, że 11 czerwca 1991 r., czyli już tydzień po aresztowaniu brata, Zbigniew M. zgłosił się do punktu werbunkowego Legii, ale z przyczyn, których nie znamy, nie został przyjęty. Polscy policjanci zorientowali się, że wiele osób zostało najemnikami pod fałszywym nazwiskiem. Pomyśleli: dlaczego Zbigniew M. nie mógł postąpić tak samo?

Okazało się, że mieli rację. Zbigniew M. odsłużył w Legii Cudzoziemskiej 15 lat. Policjanci nie chcą mówić, w którym regimencie służył. Ale wiadomo, że jeździł na misje na różnych kontynentach. I także zabijał.
Po ostatnim trzecim kontrakcie przeszedł na wojskową emeryturę i zamieszkał na południu Francji. Jak policjanci na niego trafili? To tajemnica. Wiemy jedynie, że pomogło im zdjęcie i jeden charakterystyczny element na twarzy Zbigniewa M - częściowy brak jednej z brwi. - Poza tym, że ściął włosy, naprawdę się nie zmienił - zdradza jeden z policjantów. 'Łowcy głów' ustalili, jak może się nazywać i gdzie mieszkać. Zatrzymaniem zajęli się Francuzi.

Ostatecznie w 2011 r. sąd uniewinnił Zbigniewa M. Mężczyzna nie przyznał się do zabójstwa i stwierdził, że przed laty brat obciążał go, aby ratować własną skórę. W tej sytuacji kluczowe było to, co powie teraz Jerzy M. Gdy prokuratura wznowiła śledztwo, przesłuchano go we Francji. Podtrzymał to, co mówił na swoim procesie: lekarza zabił brat. Głównie na tych zeznaniach prokuratura oparła akt oskarżenia. Problem w tym, że niedawno Jerzy M. je wycofał i odpowiedzi na pytania. Miał takie prawo, bo chodzi o członka najbliższej rodziny.

Sąd uznał, że w tej sytuacji nie ma mocnych dowodów, które pozwoliłyby skazać Zbigniewa M. za zabójstwo. Były legionista został uniewinniony i wypuszczony z aresztu.

.

- Przeciętna twarz, jakiś sweterek, marynarka, okularki. Nic charakterystycznego, codziennie mijasz takich ludzi. Wielu osobom wydawało się, że widzieli Kajetana P., ale nic się nie potwierdziło - mówi jeden z policjantów.

Na początku lutego 2016 r. Kajetan P. pojechał na prywatną lekcję włoskiego. Według śledczych zabił korepetytorkę, wezwał taksówkę i zawiózł rozczłonkowane zwłoki do swojego mieszkania. Gdy z torby ciekła krew, miał powiedzieć taksówkarzowi, że wiezie tuszkę dzika. Zwłoki podpalił. Uciekł. Wysłano za nim list gończy, jego zdjęcie zawisło wśród najbardziej poszukiwanych na stronach Interpolu i Europolu. Ale P. nadal zameldowany jest w rodzinnym domu w Poznaniu, w willowej części Grunwaldu, dlatego ciężar poszukiwań spadł tak naprawdę na poznańską policję. A dokładniej - na kilku policjantów ze specjalnej grupy pościgowej..

Dwa tygodnie po zbrodni, Kajetan P. wysiadł z autobusu na przystanku w La Valetcie, stolicy Malty. Przy zabytkowej Miejskiej Bramie powaliło go na ziemię kilku tajniaków z maltańskiej policji. Było z nimi trzech mężczyzn, którzy przyglądali się błyskawicznej akcji. To policjanci z poznańskiej specgrupy, którzy wskazali Maltańczykom, kogo mają zatrzymać.
Żaden z nich nie powie, jak znaleźli Kajetana P., choć prokuratura już ujawniła, że zostawiał po sobie 'ślady telekomunikacyjne'. To oznacza, że mógł korzystać z telefonu, logować się do poczty czy komunikatora internetowego. Z Warszawy pojechał pociągiem do Poznania. W piątek policja ujawniła, że kamery monitoringu nagrały Kajetana P. na poznańskim dworcu. Z Poznania wyjechał pociągiem do Berlina. Z Niemiec dotarł do Włoch, a stamtąd promem na Maltę. Znalazł się tam sześć dni po zabójstwie, zatrzymał się w hostelu, podawał się za turystę z Niemiec. Przed ucieczką z Polski wziął 18 tys. zł kredytu. Policja podaje, że planował ucieczkę do jednego z krajów Afryki Północnej.

- To był trudny przeciwnik - mówią o Arkadiuszu Ł. 'Hossie' policjanci.

'Hoss' stworzył szajkę okradającą metodą 'na wnuczka' seniorów z Niemiec, Szwajcarii i Luksemburga. Ostatnio zatrzymano go za wyłudzenie 1,3 mln zł. Sąd wypuścił go na wolność za kaucją, ale potem sąd wyższej instancji podjął decyzję o aresztowaniu 'Hossa'. Arkadiusz Ł. jednak zniknął. Wtedy rozesłano za nim list gończy, a w poszukiwania włączyła się specjalna grupa pościgowa wielkopolskiej policji.

Do akcji wchodzą w poniedziałek 20 lutego, ale oszust zaczyna ukrywać się już 11 dni wcześniej. Przez pierwszy tydzień mieszka w luksusowym apartamencie przy poznańskiej Cytadeli. Z Poznania 'Hoss' ucieka na Dolny Śląsk, ale policjanci zakładają, że to tylko przystanek w drodze do Warszawy. Tam mieszka jego żona Sylwia K. i jeden z synów Roman K.

- Byliśmy pewni, że 'Hoss' do nich dołączy. Wiedzieliśmy, że to rodzinny człowiek, nieprzyzwyczajony do życia w samotności. Ma specyficzne nawyki: sam nie zrobi sobie herbaty, nie opróżni popielniczki. Cały czas musi mu ktoś usługiwać - opowiadają policjanci.

Specgrupa namierza mieszkanie na warszawskim Żoliborzu, wynajęte na podstawioną osobę. Policjanci są pewni, że 'Hoss' do niego przyjedzie: - Chcieliśmy wypłoszyć go z dotychczasowej kryjówki i to się udało. 'Hoss' dowiedział się, że jesteśmy na jego tropie, i ruszył do Warszawy.

W połowie marca kamera monitoringu nagrywa dwóch robotników w kamizelkach i kaskach, którzy wchodzą do budynku na Żoliborzu. Policjanci wiedzą, że w środku są prowadzone prace budowlane, ale coś im nie pasuje. Po co robotnicy mają kaski, skoro remont jest w budynku? I dlaczego przychodzą późnym wieczorem, gdy robotnicy nie pracują?

- Zauważyliśmy, że jeden z mężczyzn porusza dziwnie lewą nogą. Sprawdziliśmy nagrania z monitoringu z poznańskiego zakładu medycyny sądowej, gdzie 'Hoss' był na badaniu. Szedł w taki sam sposób - mówią policjanci.

- To był trudny przeciwnik - mówią policjanci. - Nie używał telefonu, bo bał się, że zostanie namierzony. Członkowie jego rodziny - tak samo. W ukrywaniu pomagało mu kilka najbliższych osób. Podjęli z nami grę. Gdy 'Hoss' miał zmienić miejsce pobytu, próbowali nas zmylić, przykuć naszą uwagę. Sami wsiadali w samochód i jechali w innym kierunku, licząc, że za nimi pojedziemy.

Pod taką presją czasu, mediów i przełożonych jak w przypadku Kajetana P. policjanci ze specgrupy pracowali też osiem lat temu, gdy przez ponad tydzień z obławy wymykał się Jan Szymaniak.

W lutym 2009 r. pod Lesznem zastrzelił szwagierkę i jej partnera, by zemścić się na rodzinie swojej żony, z którą był w separacji. Uzbrojeni antyterroryści szukali go po ogródkach działkowych, ale na trop trafili policjanci ze specgrupy. Ósmego dnia pościgu Szymaniak ukrywał się w gospodarstwie brata, w przybudówce do chlewiku. Członkowie specgrupy nie czekali na antyterrorystów, weszli do środka, zobaczyli Szymaniaka z bronią.

- Stój, policja! - krzyknęli. Szymaniak wiedział, że nie ma jak uciec. Na ich oczach strzelił sobie w głowę, zmarł w szpitalu.

Dwa lata później Robert Ziółkowski, jeden z byłych członków specgrupy, wydał książkę 'Łowcy głów', zbiór kryminalnych opowiadań. Choć zastrzegł, że to literacka fikcja, widać tam inspirację prawdziwymi wydarzeniami. Jedna z historii jest właśnie o mordercy, który zabija dwie osoby, a potem ukrywa się po wsiach. W opowiadaniu Ziółkowskiego policjantom ze specgrupy pomaga znajomy uciekiniera. Ale nie dobrowolnie, policjanci biją go i straszą.

Ziółkowski twierdził potem, że tę scenę wymyślił. - Nie jesteśmy socjopatami, którzy wyżywają się na ludziach, bo ktoś dał nam władzę. Czasem trzeba jednak zdecydować: albo złamiesz tego kolesia i może uratujesz czyjeś życie, albo morderca pozostanie na wolności i znów kogoś zastrzeli. Gdzie jest granica, której nie można przekroczyć? Czy dla większego dobra można poświęcić mniejsze? Nie muszę wymyślać tych dylematów, bo miało je wielu z nas - opowiadał mi już na policyjnej emeryturze.

W przypadku Szymaniaka specgrupa wygrała wyścig - odnalazła go, zanim zdążył zabić kogoś więcej. Policja bała się takiego scenariusza, rodzinę jego żony objęła ochroną.

Oszusta internetowego Bartosza B. poszukiwały sądy i prokuratury w całym kraju. - Od morza do Tatr - mówią członkowie specjalnej grupy pościgowej. Za Bartoszem B. wydano w sumie 76 nakazów i postanowień o poszukiwaniu, w tym pięć listów gończych i pięć zarządzeń o osadzeniu w areszcie. Poznańscy policjanci zatrzymali go w apartamencie, który wynajmował na poznańskiej Malcie.

- Na portalach Allegro i OLX oferował do sprzedaży telefony komórkowe i laptopy. Pobierał pieniądze, ale towaru nie wysyłał. Część osób nie chciała płacić z góry za zamówiony towar, wtedy 22-latek prosił o wpłacenie choćby niewielkiej zaliczki: 50-100 zł. Ludzie wpłacali, ale towaru również nie otrzymywali - opowiada nam jeden z policjantów znających szczegóły sprawy.

Bartosza B. od marca ubiegłego roku szukali policjanci ze Słupcy, gdzie był zameldowany. Bez skutku. Dlatego poszukiwania przejęła policyjna specgrupa z Poznania, która szuka ukrywających się przestępców.

- Namierzyliśmy Bartosza B. w apartamencie, który wynajmował na poznańskiej Malcie. Zobaczyliśmy go na balkonie. Zapukaliśmy do drzwi, ale nie chciał otworzyć. Myślał pewnie, że sobie pójdziemy. Gdy zobaczył, że nie odpuścimy, zmienił zdanie - opowiada jeden z policjantów.

Najnowszy sukces specjalnej grupy pościgowej, to ujęcie współsprawcy napadu w Dobrzycy z czerwca. Dwaj napastnicy ukradli papierosy o łącznej wartości około 8 tys. zł. Ścigani przez policję bandyci uciekali samochodem. Później porzucili auto w lesie i zaczęli uciekać pieszo. Wtedy doszło do strzelaniny. W jej wyniku zginął jeden ze ściganych mężczyzn, a funkcjonariusz policji został ranny w szyję. Ranny funkcjonariusz trafił do szpitala.

Drugiemu napastnikowi udało się zbiec. Policja poszukiwała go przez ostatnie dwa miesiące. Dwa dni temu opublikowano rysopis podejrzanego i policja wyznaczyła nagrodę 10 tys. zł za wskazanie jego miejsca pobytu. Wtedy do policji zaczęły spływać informacje od osób z różnych regionów kraju, które przypuszczały, że go widziały.

Napastnika udało się go zatrzymać w nocy z 5 na 6 września w Kole. Był kompletnie zaskoczony. W akcji uczestniczyli policjanci z powiatu kolskiego wspierani przez poznańskich antyterrorystów i poznańskiej specgrupy 'Łowców Głów'. Zatrzymany trafi teraz do aresztu śledczego we Wrocławiu.