Leć do portugalskiego Faro, zobacz całe Algarve: dużo więcej niż wspaniałe plaże

Kiedyś południowe wybrzeże dzisiejszej Portugalii było podbijane przez Fenicjan, Rzymian i Maurów. Dziś władają nim turyści, którzy cieszą się świetną pogodą na Algarve przez praktycznie cały rok. W Faro najzimniejszym miesiącem jest styczeń (średnia temperatura w dzień to wtedy 16 st. C), a w lipcu i sierpniu jest bardzo ciepło, ale nie jest to koszmarny upał (przeciętnie 28-29 st. C w dzień, a pada najwyżej tylko jednego dnia w miesiącu).

Portugalia, która ma 10,5 mln mieszkańców, w 2015 roku pobiła swój rekord: wśród 18 mln gości hotelowych w całym kraju ponad 10 mln stanowili turyści zagraniczni. Około połowa z nich odwiedziła Algarve.

Czasem można mieć zresztą wrażenie, że to region nie Portugalii, a Wielkiej Brytanii. Anglików zawsze jest tu pełno, czują się jak u siebie m.in. za sprawą wielu pól golfowych, a i gospodarze im w tym pomagają, serwując w knajpach ich piwo i pokazując mecze piłkarskie ligi angielskiej.

Jeśli ktoś szuka w Algarve odrobiny spokoju nad wodą, znajdzie ją na wyspach niedaleko Faro i Taviry - na plaże Ilha da Culatra i Ilha da Armona można dotrzeć stateczkami z Olhao. Zdecydowana większość turystów (czy raczej: kierujących ich tam biur podróży) wybiera jednak kurorty z wysokościowcami. Wybiera Albufeirę i szeroko pojęte okolice.

Plaż jest tu dużo, a wędrowanie z jednej na drugą czasem bywa wręcz... konieczne. Na wielu z tłok jest na tyle duży, że miejsca są tylko stojące.

Do najbardziej obleganych należą Praia dos Pescadores (blisko starówki Albufeiry) i Praia do Peneco, odrobinę więcej miejsca powinno się znaleźć na Praia da Oura, Olhos de Agua i Praia de Gale. Za najbardziej fotogeniczną uchodzi Praia da Rocha, znajdująca się na południe od Portimao. Zachwycają tu widoki na klify.

Podkreślmy jednak: ograniczenie pobytu w Algarve do plażowania to nie grzech, ale... to błąd!

Lotnisko w Faro leży zaledwie 15 minut drogi samochodem od centrum miasta. Samo 65-tysięczne miasto do rangi stolicy Algarve urosło w połowie XIX wieku. Leży między skromniejszym wschodem wybrzeża a kurortami Albufeiry.

Kierowców do mieszanki wściekłości i bezradności może tu doprowadzić system ulic jednokierunkowych. Piesi nie powinni mieć za to problemów z odnalezieniem się w Faro. Najważniejsze z punktu widzenia turysty miejsca znajdziemy blisko mariny - to dzielnica otoczona murem i ulice ze sklepami i restauracjami.

Do Vila Adentro (Miasto Wewnętrzne) najlepiej wejść przez sporą bramę z 1812 roku. Obiektem wartym zdjęć na pewno jest tu katedra (z azulejos i dzwonnicą). Jednak cała dzielnica, oparta od południa o obronne fortyfikacje z basztami, ma swój klimat - zwłaszcza po zmroku.

Niedaleko Faro podziwiać możemy laguny i rozlewiska parku krajobrazowego (parque natural) Ria Formosa, a także miasto Tavira. Do obu turyści nie zawsze mają czas lub ochotę dotrzeć. A warto!

Park Ria Formosa to ważne siedlisko ptactwa wodnego. Oprócz gatunków popularnych spotkamy tu tak rzadkie jak sułtanka amerykańska, modrzyk czy rybitwa mała.

Tavira to z kolei kulturalna stolica Algarve. Jeśli ktoś zamiast okrzyków typowych dla plaży chce posłuchać muzyki na żywo, a zamiast widoku gołych torsów - obejrzeć wystawę - powinien pojechać do Taviry. Miasteczku udało się uchronić od wysokiej zabudowy, a o jego charakterze stanowią m.in. białe budynki, dwa mosty i promenada z palmami. Miłośnicy zabytków nie odpuszczą tu obejrzenia zamku (castelo) i kilku kościołów, a także Torre de Taviry, czyli dawnej wieży ciśnień.

Z położonego na zachód od Faro portu w Lagos w XV wieku wyruszyła na podbój świata część portugalskich okrętów. Na różny sposób upamiętniają tę ekspansję dwa obiekty: Henryk Żeglarz ma tu wielki pomnik, a w gmachu pod arkadami znajdowała się siedziba pierwszego w Europie targu niewolników (z 1444 r.).

Z kolei 40 km na zachód od Lagos mieści się Sagres, a na całym tym odcinku możemy znaleźć malownicze, a nie tak oblegane plaże.

Sagres to miejscowość, którą miłośnicy browarów mogą kojarzyć z piwem o takiej samej nazwie, a w której w 1460 roku Henryk Żeglarz dokonał żywota. Co ciekawe, według portugalskich legendarnych przekazów, przed śmiercią miał on podarować ziemię na Maderze polskiemu królowi, Władysławowi Warneńczykowi. To wersja zdarzeń o tyle odważna, że zakłada, iż... polski król wcale nie zginął w bitwie pod Warną w 1444 r.! Warneńczyk rzekomo miał przeżyć bitwę, na portugalskiej wyspie się ożenić, doczekać się potomka i jako Henrique Alemao zginąć nie w walce, a na morzu.

Główną atrakcją Sagres - oprócz plaż - jest szesnastowieczna, potężna forteca z kamienia.

Z Sagres już tylko kawałek na przylądek św. Wincentego (Cabo de Sao Vicente), którego dzikie plaże zaliczane są do najładniejszych na kontynencie. Na pewno uważa tak spora część fanów surfingu, którzy upodobali sobie tamtejsze fale. Sam przylądek, choć nie tak słynny jak najdalej na zachód wysunięty punkt Europy (Cabo da Rocha), też jest całkiem urokliwy, na co duży wpływ ma zgrabna latarnia morska.

Między Faro a Loule, pośrodku... niczego, specjalnie na piłkarskie mistrzostwa Europy w 2004 roku, zbudowany został 30-tysięczny Estadio Algarve. Euro 2004 minęło, a problem ze sporym stadionem pozostał. Miejscowe drużyny nie są w stanie zapełnić trybun, a reprezentacja Portugalii gra tu średnio raz na półtora roku, bo woli występować w Lizbonie i Porto.

Dlatego darem niebios dla obiektu było przyjęcie do Europejskiej i Światowej Federacji Piłki Nożnej (UEFA i FIFA), po wielu latach starań, reprezentacji Gibraltaru. Gibraltar u siebie nie ma odpowiedniego stadionu, więc swoje mecze międzynarodowe rozgrywa właśnie na Estadio Algarve. Te mecze dają gwarancję obejrzenia dużej liczby goli. W eliminacjach Euro 2016 Gibraltar dostał na Algarve manto od mistrzów świata Niemców oraz Polaków (po 0:7), Szkotów (0:6), Irlandczyków (0:4) i Gruzinów (0:3). W już rozpoczętych eliminacjach mundialu w Rosji nastąpił jednak przełom - Gibraltar w roli gospodarza strzelił gola Grecji (skończyło się 1:4). Turyści w tym cyklu rozgrywek mają jeszcze okazję wyskoczyć z plaży na spotkania z silną Belgią, a także Cyprem, Bośnią i Hercegowiną oraz Estonią.

Samo Loule znane jest z sobotnich jarmarków, których tradycja sięga 1291 roku.

Babcie zawsze powtarzają, że woda wyciąga i człowiek robi się głodny, więc nie możemy pominąć, co ciekawego można zjeść w Algarve. Sama nazwa Algarve wywodzi się od Al-Gharb, arabskiego słowa oznaczającego zachód (w domyśle: zachód muzułmańskiego świata). Te wpływy widać też w kuchni.

W Algarve wśród deserów królują więc nie tylko znane z Lizbony Pastel de Nata z budyniem. Ważny jest też marcepan (ciasteczka bolinhos de amendoa), a idąc na słodkie, znajdziemy ciastka na miodzie, z migdałami czy figami.

Co z "konkretami" na talerzu? Tuńczyki i sardynki, małże, a dalej od wybrzeża wieprzowina i drób, a nawet zupa z zająca i duszona kuropatwa. Poza tym, oczywiście, krewetki. Do obiadu lub kolacji popijemy wina z okolic Lagos, Taviry i Portimao.

Jeśli chcemy rozkoszować się świeżymi owocami i warzywami, to wypełniają one (czereśnie, truskawki, melony, winogrona, figi) stragany w Barrocal. To nie turystyczna, a rolnicza część Algarve, która znajduje się między wzgórzami a wybrzeżem. Zjemy tu też dokładnie duszone - ugotowane w pękatym naczyniu - owoce, do których czasem dodaje się kawałki kurczaka lub wieprzowiny (cataplana).