Gdzie na sanki w Poznaniu? Sprawdziliśmy górki

Naszą wycieczkę zaczęliśmy od górki przy dawnej pętli tramwajowej na os. Lecha. Gdy tylko ją zobaczyliśmy, wiedzieliśmy, że stanie się punktem odniesienia dla całego naszego rankingu. Wdrapać się można na nią albo od strony zjazdu (choć jest to momentami niebezpieczne, bo zjeżdżających z dużą prędkością dzieciaków jest tam cała masa), albo od tyłu, gdzie wspinaczkę ułatwia zielona poręcz.

Sam zjazd jest dobrze wyślizgany, a śnieg ubity. Droga w dół zajmuje ok. 17 sekund, wdrapywać się na górę trzeba dwa razy dłużej. Zjazd jest szybki i ekscytujący. Jedyny minus to duża ilość saneczkarzy, a co za tym idzie - trzeba być czujnym.

W naszej pięciostopniowej skali górka w parku na os. Tysiąclecia uzyskuje 5 sanek. Czyli bardzo nam się spodobała.

Fot. Piotr Fijałkowski

Fot. Piotr Fijałkowski

Kolejna górka ukryta jest między blokami na os. Orła Białego. Już z daleka widać, że nie jest ani zbyt wysoka, ani stroma. Mimo to, gdy się tam pojawiliśmy, bawiło się na niej kilka osób.

Górka jest zapewne atrakcyjna i bezpieczna, gdy planujemy zabawę z małymi dziećmi, ale dla takich starych koni jak my zjazd jest po prostu zbyt powolny. Droga w dół trwa 12 sekund. Wspinaczka jest tylko trochę dłuższa. W naszej skali górka na os. Orła Białego zdobyła parę sanek.

Fot. Piotr Fijałkowski

- Mój wnuk nie umie skręcać, więc ciągle ląduje w krzakach - wyjaśnił nam trudność zjazdu na os. Unii Lubelskiej jeden z mieszkańców. Chwilę po tym, jak skończył zdanie, maluch ponownie wpakował się w wysuszone patyki.

Na osiedlu nie ma specjalnej górki do zjazdów. Zjazd powstał dzięki różnicy poziomów między osiedlem a pobliską uliczką, nomen omen Śliską. Droga jest wydeptana, bo służy pieszym za dojście do pętli Stomil. Podczas zjazdu, oprócz zakrętu, trzeba jeszcze uważać na dwa czerwone słupki, które mają zablokować wjazd samochodów i to, że wycieczkę kończymy na ulicy. Plusem jest długość zjazdu - 23 sekundy, najwięcej ze wszystkich sprawdzanych przez nas górek i to, że pokonanie trasy jest swoistym wyzwaniem. Nasza ocena to trzy sanki.

Kolejna górka saneczkowa, która nie została stworzona przez planistów i budowlańców, znajduje się na os. Armii Krajowej. Dziwny zjazd zaczyna się dość stromo, później robi się praktycznie płasko, a dalej kolejny, jeszcze bardziej stromy zjazd. Na koniec krzaki i płot. Hamowanie w ostatnim etapie przejazdu jest więc silnie rekomendowane. Oszałamiających prędkości nie ma, a trasę z góry na dół da się pokonać w 16 sekund. Wspinaczka z powrotem miejscami jest wyzwaniem, więc droga w górę zajmuje sporo czasu. Nasza ocena: trzy sanki.

Fot. Piotr Fijałkowski

W parku przy Starym Browarze zjeżdżać można w kilku miejscach. Najatrakcyjniejsza górka zbiega od Browaru w kierunku ul. Ogrodowej. Szału nie ma. Drogę w dół można pokonać w niecałe 10 sekund. Po zjeździe w notesie zapisaliśmy: śnieg dobrze ubity, ale mogłaby być większa. Para sanek.

Kilkanaście, może kilkadziesiąt osób. Dzieciaki i dorośli. Sanki, jabłuszka, deski. A to wszystko okraszone kupą śmiechu. W centrum Poznania drugiej takiej górki, jak ta w parku Drwęskich, nie ma.

Górka jest stroma, a zjazd szybki. Zajmuje co prawda tylko 11 sekund, ale naprawdę warto. Jakby tego było mało, to miłośnicy ekstremalnych przeżyć mogą zamiast zjazdu po śniegu wybrać drogę w dół po... lodzie. Za dużą frajdę i spore możliwości od nas pięć sanek.

Fot. Piotr Fijałkowski

Fot. Piotr Fijałkowski

To słynna górka - pisała o niej nawet Małgorzata Musierowicz w Jeżycjadzie. Tymczasem my...

Przyznajemy się bez bicia: to tutaj zepsuliśmy nasze pierwsze sanki. Zgięła się rura trzymająca płozy, które z tyłu nieco się rozjechały. Co zawiniło? Możliwości są trzy: jesteśmy za grubi, sanki były lichej konstrukcji albo winny jest chodnik, który znajduje się na końcu zjazdu. Po rozgarnięciu na lewo i prawo śniegu przypomina bowiem otoczony wałami rów.

Sam zjazd aż do feralnego zdarzenia był przyjemny, choć bez szału. Długość - 20 sekund. Wspinaczka na górę - 50. W sumie dajemy cztery sanki, bo ów rów można potraktować jako dodatkową atrakcję. Pod warunkiem, że masz solidne sanki.

Fot. Piotr Fijałkowski

Zjazdów na Cytadeli jest co najmniej kilka. My wybraliśmy ten, na którym bawiło się najwięcej osób - w okolicy rosarium.

Prędkość zjazdu była zawrotna, ale trwał trochę za krótko - tylko 10 sekund. Dlatego dajemy cztery sanki.

Fot. Piotr Fijałkowski

- Na serio sprawdzacie górki? Musicie pojechać na Golęcin. Tam jest kultowa górka, zjeżdżałem z niej, jak byłem dzieckiem - opowiadał nam mężczyzna poznany w parku Drwęskich. Więc pojechaliśmy.

Na Golęcinie zjeżdżać można w kilku miejscach. Wybraliśmy to, które było najbardziej wyślizgane. Z początku zjazd był szybki i wszytko szło gładko. Dopiero pod koniec, nagle z ziemi wyrósł garb, który o mało nie doprowadził do wywrotki. Myśl po zatrzymaniu? Jeszcze raz!

Zjazd trwał 15 sekund. Niewątpliwym plusem Golęcina jest otoczenie - las i stawek. Miła odmiana po całym dniu w mieście. Cztery sanki.

Fot. Piotr Fijałkowski

- Nie byliście na Wichrowym Wzgórzu?! - grzmiała nasza redakcyjna koleżanka Natalia Mazur, gdy pierwszego dnia wróciliśmy do redakcji. Usprawiedliwianie się, że nie zdążyliśmy, nie pomogło. Dziś od rana wybraliśmy się więc na osiedle.

Górka ogromna, prędkość świetna, wszystko gładkie, wyślizgane. W dodatku dookoła masa dzieciaków i dorosłych z sankami i jabłuszkami. Podróż w dół zajęła 13 sekund. W całym zjeździe jest jednak mały zgrzyt - idealnie utrzymany chodnik, który jest bardzo blisko górki. W efekcie każdy rajd w dół kończy się szuraniem płozami po kostce brukowej. Ewentualnie wybrać można kierunek na krzaki. Trochę szkoda, ale i tak zabawa jest przednia. Pięć sanek, ale w tym te, które uszkodziliśmy, bo coś tu trzeszczy.

Fot. Lukasz Cynalewski / Agencja Gazeta

Ostatni szczyt, który zdobyliśmy, znajduje się przy Arenie. Na niewielkiej górce bawiło się kilka dzieciaków pod okiem rodziców. Kawałek dalej kolejna grupka.

Zjazd nas nie powalił, choć był całkiem szybki. Zajął 11 sekund. Górce dajemy trzy sanki.

Jeżeli uważasz, że w naszym rankingu pominęliśmy jakąś bardzo ważną górkę, napisz do nas na adres czytelnicy@poznan.agora.pl. Do maila dołącz koniecznie zdjęcie i opis.

Fot. Piotr Fijałkowski