Co w weekend w telewizji?

reżyseria: Wes Ball

scenariusz: Noah Oppenheim, T.S. Nowlin, Grant Pierce Myers

w rolach głównych: Dylan O'Brien, Will Poluter, Blake Cooper, Aml Ameen, Ki Hong Lee, Kaya Scodelario

To dzisiaj dość modne. Owa apokaliptyczna wizja przyszłości (w filmach futurystycznych przyszłość zawsze wygląda średnio, zupełnie jakby miały być pocieszeniem dla teraźniejszości i apelem o jej docenienie, wszak będzie tylko gorzej) często łączy się teraz nie z postaciami pokroju Mela Gibsona czy Arnolda Schwarzeneggera, ale gimnazjalną smarkaterią. To ona musi stawić czoła wyzwaniu, czy to w ''Igrzyskach śmierci'', czy w ?Niezgodnej? czy wreszcie w ''Więźniu labiryntu''.

Ten ostatni przypomina wszystkie pozostałe, zawiera także shyamalanowskie wątki z ''Osady'', a zwłaszcza z kanadyjskiego ''Cube'' Vincenzo Natali, którego jest właściwie wariacją. Tu także bohaterowie znajdują się w nieznanym sobie miejscu, z nieznanych sobie przyczyn i muszą wydostać się z pułapki w nieznany sobie sposób. To, że zagadka dotycząca przyczyn stanu rzeczy zastanego przez bohaterów i widzów, wzbogacona przez jakże ostatnio modną amnezję, musi jednak kiedyś zostać rozwiązana, nie kończy sprawy. Zagadką jest bowiem w swej istocie sam labirynt oraz to, co zawiera w środku i na końcu. Zawsze był, już od minojskich czasów. Tu w roli przerażających Minotaurów występują stworzenia iście alienowskie. Jeśli w jakimś filmie mamy labirynt, to on stanowi jądro zagadki. Tak przynajmniej było do tej pory. W "Więźniu labiryntu" jest jednak inaczej.

To jest moment, w którym ''Więzień labiryntu'' z filmu podobnego do ''Cube'' zmienia się w ''Igrzyska śmierci'' i wyraźnie skręca w wyznaczony przez nie szlak. Porzuca zadanie, jakie wyznaczył widzom i bohaterom u zarania - rozwiązanie prostej zagadki labiryntu. Nie chodzi jednak o obserwowane z zewnątrz okrutne show, ale o postawienie bohaterów przed zadaniem szerszym, wobec którego labirynt był jedynie marnym testem, tak jak Hunger Games w wypadku Jennifer Lawrence.

Recenzję tego filmu można przeczytać tutaj

emisja: piątek godz. 13.35 (Canal+ Film)

reżyseria: Robert Rodriguez

scenariusz: Robert Rodriguez

w rolach głównych: Antonio Banderas, Salma Hayek, Joaquim de Almeida, Cheech Marin

Quentin Tarantino kroczył swoją drogą, Robert Rodriguez swoją, ale ich ścieżki często się przecinały, często bywały zbieżne. Robert Rodriguez zrealizował balladę o El Mariachi w sposób nawiązujący do dawnych opowieści o wendecie, jednakże z elementami kina klasy B typowymi dla tarantinowskiej konwencji. Sam Quentin Tarantino wystąpił zresztą w tym filmie w roli opowiadającego dowcip gościa w barze.

Ozdobą "Desperado" jest na pewno para Antonio Banderas - Salma Hayek, ze szczególnym uwzględnieniem sceny, w której Salma Hayek powoduje zagrożenie w ruchu drogowym.

emisja: piątek godz. 20 (TV Puls)

reżyseria: Steve Williams

scenariusz: Ed Decter, Mark Gibson, Philip Halprin, John J. Strauss

w polskim dubbingu: Grzegorz Pawlak,  Tomasz Kot, Agnieszka Dygant, Jacek Braciak

W 2005 roku wytwórnia DreamWorks wypuściła do kin swój wielki przebój "Madagaskar". Stał się tak wielkim sukcesem, że przygotowująca równolegle film "Dżungla" wytwórnia Pixar wespół z Waltem Disneyem czuli się zobowiązani do stworzenia czegoś równie udanego. Rolę pingwinów miał przejąć zabawny i wyluzowany koala. Jaki był tego efekt? Przekonajcie się Państwo sami.

emisja: piątek godz. 20 (TVN7)

reżyseria: Marc Webb

scenariusz: Alex Kurtzman, Roberto Orci, Jeff Pinkner

w rolach głównych: Andrew Garfield, Emma Stone, Jamie Foxx, Dane DeHaan

Próbowałem sobie shierarchizować superbohaterów jako postaci - od najnudniejszej do najciekawszej. Na samym dole: Superman, intrygujący mniej więcej tak samo jak jego loczek na czole. Przed nim - Ironman, kawalarz i trefniś, ale raczej błazen niż solidna postać. Gdzieś z przodu Hellboy - zblazowany cynik wypelniony sarkazmem aż po spiłowane rogi. Następnie Batman - mroczny arystokrata o równie mrocznej przeszłości, oraz Spider-Man - zwykły chłopak, którego losy zmienia nie tyle samo ukąszenie go przez specjalnego pająka z laboratorium, ale raczej okoliczności życiowe, przez które musi przejść. Szczerze mówiąc, nie wiem który z nich jest bardziej intrygujący - Bruce Wayna (Batman) czy Peter Parker (Super-Man). Wiem jednak, że są jacyś. Na tyle, by dało się zrobić o nich ciekawe filmy, z rozbudowanym fundamentem cech, zachowań i wszystkiego tego, co tworzy postać filmową.

Peter Parker wydaje się osobą bliższą rzeczywistości i naszemu codziennemu życiu. To nie jest multimilioner skrywający się pod maską nietoperza, który żyje w ciemnym pałacu niczym tajemny czarnoksiężnik, na dodatek w fikcyjnym mieście Gotham. Peter Parker ma więcej skóry i kości niż Bruce Wayne. Jest chłopakiem, uczniem, sierotą, nowojorczykiem, przechodniem. Ma swoje życie, zupełnie realne.

W pierwszej części ?Niesamowitego Spider-Mana? mieliśmy do czynienia bardziej z człowiekiem niż superbohaterem, bardziej z Peterem Parkerem niż ze Spider-Manem, co od razu odbiło się na efekciarskiej warstwie filmu. Marc Webb jej nie pominął, ale też nie przecenił.

W części drugiej doszedł do słusznego pewnie wniosku, że dalszy rozwój ten opowieści bez zrobienia show na ekranie się nie obędzie. ?Niesamowity Spider-Man 2? jest zatem efektowniejszy od poprzednika, w większym tempie i na większych wysokościach. Na dzień dobry dostajemy bardzo mocny strzał w postaci kamery ustawionej ruchomo, pokazującej świat, po którym w szybkim tempie przemieszcza się ukąszone chłopię z jego perspektywy.

Cóż, tego też nikt dotąd nie próbował. To znaczy, próbował Zack Snyder w ?Człowieku ze stali?, ale mu nie wyszło. Marcowi Webbowi wychodzi, jednakże w dalszej części filmu z takiego pokazania perspektywy bycia superbohaterem (czytaj: człowiekiem bez ograniczeń) się wycofuje. Pewnie z troski o błędnik swoich widzów. Wprowadza za to zwolnienie tempa, stopklatki i inne matrixowe wynalazki, któorych nie znoszą, ale bez których podobne kino dzisiaj obyć się nie może.

Recenzję tego filmu można przeczytać tutaj

emisja: piątek godz. 20.05 (Polsat)

reżyseria: Siergiej Bodrow

scenariusz: Charles Leavitt, Max Borenstein, Steven Knight, Matt Greenberg

w rolach głównych:  Jeff Bridges, Julianne Moore, Ben Barnes, Alicia Vikander

Recenzje tego filmu można przeczytać tutaj

Siergiej Bodrow, który pokazał nam kilka potworów, za co jestem mu niezmiernie wdzięczny, gdyż lubię potwory. Bywały takie lata i takie filmy, że tylko dla nich szedłem do kina. Zobaczyłem i byłem zadowolony. Potwory są bowiem immanentną częścią kina. Nie ma ich poza nim i tylko tu mogę je znaleźć. A jakiż to byłby świat bez potworów, prawda?

Jestem mu wdzięczny za te przemiany ludzi w zwierzęta i na odwrót, bo szeroko rozumiana lykantropia w kinie sprawdza się zawsze. Na dodatek Siergiej Bodrow sięgnął do mało znanego w Ameryce, za to znacznie lepiej u nas, w Polsce, na Litwie i w Rosji mitu o lokis - pół-człowieku, pół-niedźwiedziu. Już Peter Jackson sięgnął po lokis w "Hobbicie", ale tylko dlatego, że John Tolkien wygrzebał to gdzieś w litewskich czy polskich księgach. Wreszcie dziękuję za gładką twarzyczkę Alicii Vikander. Coś jest w tej szwedzkiej Alicji Bachledzie-Curuś. I pomyśleć, że jej rolę miała zagrać Jennifer Lawrence, a potem Felicity Jones!

Za całą resztę... dziękuję. Nie skorzystam.

emisja: sobota godz. 18.10 (Canal+ Film)

reżyseria: Anna Kazejak

scenariusz: Anna Kazejak, Doman Nowakowski

w rolach głównych: Paweł Małaszyński, Olga Bołądź, Piotr Rogucki, Karolina Gorczyca,  Cezary Pazura

- Chcę tego - mówi w tym filmie Cezary Pazura w roli klubu podobnego do Dyskobolii-Groclin Grodzisk Wlkp. i pokazuje na nagranie dopingu kibiców Lecha Poznań. "Skrzydlate świnie" nie są opowieścią z życia wziętą, rzeczą o relacjach między Lechem a Groclinem czy też między ultrasami a kibicami piknikowymi. Wiele jednak kwestii z owych relacji wykorzystały. I zawierają ponadto kilka znakomitych scen, w tym otwierającą scenę z kiełbasą z udziałem Andrzeja Grabowskiego oraz scenę, w której Witold Dębicki (aktor z Poznania) opowiada, w jaki sposób jednak obejrzał mecz Polska-Portugalia z 1977 roku.

emisja: sobota godz. 20 (Kino Polska)

reżyseria: Joe Dante

scenariusz: Jeffrey Boam, Chip Proser

w rolach głównych: Dennis Quaid, Martin Short, Meg Ryan

Film, który wygląda na jakieś dzieło -sf jest w gruncie rzeczy familijną powiastką a la Steven Spielberg, a zatem w szybkim tempie i z dużą dawką ciepłego humoru. Steven Spielberg wszak niemal do końca pozostał dużym dzieckiem i robił filmy w takim właśnie stylu. "Interkosmos" zrobiony jest jednak z dużym rozmachem, bo umieścić bohaterów we wnętrzu ludzkiego ciała w dziele z 1987 roku to spora sztuka.

emisja: sobota godz. 19 (TVN7)

reżyseria: Jerry Zucker

scenariusz: Bruce Joel Rubin

w rolach głównych: Patrick Swayze, Demi Moore, Whoopi Goldberg, Tony Goldwyn

Ten film delikatnie balansuje na granicy między nieznośną ckliwością i łzawym romansidłem a całkiem zabawną komedią. Chwieje się, łapie równowagę i ostatecznie się na tej granicy utrzymuje. Wszystkiego jest tu w odpowiedniej dawce, a za humor odpowiada zwłaszcza Whoopi Goldberg. Jej kapitalna rola medium ze znakomitą sceną oddawania czeku na cele charytatywne może wystarczyć za całą resztę. Wszak za tym filmem stoi Jerry Zucker - specjalista od dobrych komedii np. "Czy leci z nami pilot?" albo "Police Squad", protoplastę "Nagiej broni"

"Uwierz w ducha" to sceny miłosne, które wiele osób uwielbia. I wielka pochwała garncarstwa jako nieuchronnie prowadzącego do uniesień.

emisja: sobota godz. 22 (TVN)

reżyseria: John McTiernan

scenariusz: Larry Ferguson, Donald Stewart

w rolach głównych: Sean Connery, Alec Baldwin, Sam Neill, Scott Glenn, James Earl Jones

Ten film był hitem podawanym z rąk do rąk - właśnie tak, fatalnej jakości, z tragicznym i chałupniczym tłumaczeniem ("Canaveral" zamiast "Konowałow" - tak przełożono nazwę jednego z radzieckich okrętów podwodnych), na kasetach VHS był przekopiowywany od tzw. staczy. Ci ludzie stali niegdyś wzdłuż ulic Poznania i innych polskich miast, sprzedając takie pirackie kasety.

Nawet w tych warunkach i w tej jakości "Polowanie na Czerwony Październik" było manną z nieba. Znałem go na pamięć na długo przed tym, nim poszedłem nań do kina. Wybrałem się specjalnie do poznańskiego "Bałtyku", by zobaczyć tę opowieść na dużym ekranie. A było warto, bo już pierwsza scena robi wrażenie, gdy pokazuje ogrom radzieckiego okrętu podwodnego zwanego w kodzie NATO Tajfun, a po rosyjsku Akuła, czyli rekin.

To był nasz pierwszy kontakt z najbardziej podniecającym, bo najmniej znanym opinii publicznej aspektem zimnej wojny - podwodnym wyścigiem zbrojeń, w którym ZSRR ogromny kosztem osiągnął na przełomie lat 70. i 80. przewagę. Produkował okręty większe, bardziej ciche i zanurzające się głębiej. A każdy z nich mógł zniszczyć kilkadziesiąt amerykańskich miast.

Równocześnie z filmem hitem stała się też książka Toma Clancy'ego, napisana w sposób niespotykany dotąd w Polsce, z dużą znajomością tematu. Taką, jakiej każdemu czytelnikowi brakowało.

"Polowanie na Czerwony Październik" to także krótki występ naszego aktora, znanego z "Wojny domowej" Krzysztofem Janczarem. Rozpoznacie go Państwo?

emisja: niedziela godz. 20 (TVN7)

reżyseria: Antoine Fuqua

scenariusz: David Ayer

w rolach głównych: Denzel Washington, Ethan Hawke, Eva Mendes

Ten film ma konstrukcję klasycznego westernu, który rozgrywa się w czasach współczesnych w wielkim mieście, a miejsce szeryfa i jego pomocnika zajmują oficerowie policji. Wyzwania pozostają te same, czerń i biel świata również, zasady i honor nie zmieniają się. To film o wyborze i to wyborze niezwykle ostentacyjnym. Znacznie bardziej ostentacyjnym niż zło, które tli się tu leniwie, za woalką śmiechów, uśmieszków, układów i układzików. Tli się, by w końcu rozbłysnąć z dużą mocą.

To czysta lekcja moralności, której doświadczony policjant udziela młodemu z nieoczekiwanym finałem. Lekcja, którą cenię szczególne, bo tu uczeń nie przerósł mistrza. On po prostu nie poszedł jego śladem.

emisja: niedziela godz. 22.15 (TVN)