Najlepszy motorniczy MPK Poznań. Oto finałowa dziesiątka! Kto najsympatyczniejszy?

- Ostatnio nazwano mnie dziwakiem. Bo czytam książki - mówi 46-letni Tomasz Abramowicz. Wspomina, że dawniej normalnym widokiem w tramwajach czy autobusach byli pasażerowie czytający książki i gazety. - Teraz gdy tramwajem jedzie setka osób z nosami w telefonach i tabletach, a jedna osoba z książką, to ona jest dziwakiem - żartuje motorniczy.

Abramowicz czyta na potęgę. - Uwielbiam książki. Od czasu do czasu wracam do tego, co kiedyś już czytałem. Ostatnio przypominałem sobie 'Romea i Julię'. Całego 'Wiedźmina' Sapkowskiego przeczytałem chyba z dziesięć razy. Genialny autor, genialne dzieło! - podkreśla.

Z wykształcenia mechanik, pracował dawniej jako kierowca. Woliprowadzić tramwaj na dłuższych trasach, które wiodą przez centrum miasta, jak 12 i 3. - Lubię przyglądać się, jak miasto żyje - tłumaczy.

W kabinie motorniczego chętnie słucha muzyki. - Starego rocka, stare polskie przeboje. Ogólnie oprócz disco polo i thrash metalu słucham wszystkiego - mówi. Wolne chwile stara się spędzać z rodziną, najczęściej to wyjścia na rolki czy spacery: - To włóczęgi w gronie rodzinnym, gdzie można porozmawiać o wszystkim i o niczym. Albo pomilczeć na świeżym powietrzu - opowiada.

- Przyszła do mnie pasażerka z informacją, że w tramwaju siedzi pasażer z pistoletem - opowiada Jakub Krasowski. Pochodzi z Ostródy, ale to Poznań jest teraz jego domem. - Nie żałuję ani minuty spędzonej tutaj. To przyjazne miejsce do życia - chwali. - Ale trochę brakuje mi tu czystych jezior. Gdy mieszkałem w Ostródzie, to zawsze miałem takie pod ręką - dodaje.

Jedną z jego pasji są gry wideo. - Mogę wiele godzin spędzić nad konsolą - przyznaje. Chętnie sprawdza nowości. - Staram się kupować nowe gry jesienią, żeby mieć co robić wieczorami - opowiada. W ciepłe dni motorniczy lubi jeździć rowerem. - Gdy pogoda dopisuje, to jedziemy z żoną np. nad Rusałkę czy Ostrów Tumski. Uważam, że nie bieganie, a rower jest najlepszą formą rekreacji na świeżym powietrzu - mówi.

Interesuje się nowinkami technicznymi, zwłaszcza motoryzacyjnymi. - Gdy pendolino przejeżdża okazyjnie przez Poznań, to idę go zobaczyć - przyznaje. Nie może się doczekać, aż do MPK trafią nowe moderusy gamma zamówione przez miasto.

Krasowski pracuje w MPK od 2008 r. W tym czasie miał kilka nietypowych przygód. Jedną z najbardziej stresujących był pasażer z pistoletem. - Przyszła do mnie pasażerka z informacją, że w tramwaju siedzi pasażer z piwem i pistoletem - opowiada. Podjechał na kolejny przystanek, gdzie z zamkniętymi drzwiami czekał na przyjazd policji. - Przyjechali 'tajniacy'. Gdy wyprowadzali mężczyznę z tramwaju, to jakiś starszy pan krzyczał: 'Kanary ludzi biją!' - wspomina Krasowski. Później dowiedział się, że z użyciem tego pistoletu doszło do jakiegoś napadu.

- Można powiedzieć, że krawiectwo wymarło śmiercią naturalną. Nie ma już teraz tylu zakładów co kiedyś. Trzeba było coś ze sobą zrobić - opowiada Alina Matyla. Z wykształcenia jest technikiem odzieżowym. Pracowała w zawodzie, ale zakładów krawieckich było coraz mniej. Od 2013 roku pracuje więc w MPK. Umiejętności krawieckie wciąż jednak przydają się w życiu codziennym. Drobne naprawy jak np. wymiana zamka w ubraniu nie są dla motorniczej problemem.

Alina Matyla ma dwójkę dzieci. Sporo czasu zajmuje jej prowadzenie domu. - Gdy mam więcej wolnego czasu, to jadę na działkę - opowiada. Tam ma wiele róż. Chce też posadzić pelargonie, ale czeka na lepszą pogodę. Woli sadzić kwiaty niż warzywa.

W pracy motornicza woli prowadzić tramwaje na trasach z wydzielonym torowiskiem. - Nie trzeba się przeciskać między samochodami, nie zajeżdżają drogi - tłumaczy. A z kierowcami bywa różnie. Raz jeden pokazał jej środkowy palec. - Nie wiem, o co mu chodziło. Chyba przemyślał sprawę, bo wysiadł z samochodu, wszedł do tramwaju i przeprosił za ten gest. Nie wdawałam się w dyskusję, bo nie miałam czasu. Musiałam jechać dalej - wspomina motornicza.

- Zawsze chciałam przejechać się tramwajem 'helmutem' - żartuje Katarzyna Nowak. Choć szczerze przyznaje, że pod uwagę brała też zawód... marynarza. Pracuje w MPK dopiero rok, a już dostała się do finału konkursu na najlepszego motorniczego. Ma 28 lat i wygląda tak młodo, że nieraz słyszy od pasażerów komentarze na ten temat. - Potrafią krzyczeć na pół tramwaju i pytać, czy wszyscy widzą, że dziecko prowadzi tramwaj. Albo komentują, że w MPK już nawet dzieci zatrudniają. Bardzo często mi się to zdarza - przyznaje.

Po wyjściu z kabiny motorniczych Nowak stara się aktywnie spędzać czas: - Jeżeli tylko mogę, idę na rolki, gram w squasha, czasem biegam, wychodzę ze znajomymi. Byle nie siedzieć w domu - mówi motornicza. I dodaje: - Do squasha przekonali mnie znajomi, raz czy dwa w tygodniu idę sobie pograć. Przy naszej pracy siedzącej trzeba się więcej ruszać - podkreśla. Jeśli chodzi o rolki, to chętnie jeździ po Cytadeli i na Łęgi Dębińskie. - Nieraz jadę odpocząć nad jezioro do Jarosławca lub w okolice wieży widokowej w Mosinie - dodaje motornicza. Często bywa też nad morzem - kiedyś myślała nawet o marynarstwie.

Finalistka konkursu lubi też czytać książki, głównie psychologiczne, czasem kryminały. W kabinie motorniczych słucha radia. - Słucham wszystkiego w zależności od humoru i dnia. No może poza disco polo, muzyką techno czy metalową - zastrzega.

Przemysław Sikora uwielbia wycieczki rowerowe. - Najczęściej wybieram trasę Strzeszynek - Kiekrz - Rusałka. Prowadzi przez las, są jeziora, po drodze stadnina koni. To chyba najciekawsza w Poznaniu taka trasa rekreacyjna - tłumaczy.

Jeśli chodzi o trasy tramwajowe, to najchętniej jeździ liniami nr 9 i 11 na pętlę 'Piątkowska'. Chwali, że na odcinku od ul. Pułaskiego jest tam bardzo zielono. - Czuje się, jakbym jechał rowerem w lesie - porównuje.

Gdy pogoda nie pozwala na wycieczki rowerowe, to motorniczy szuka innej rozrywki poza domem. - Uwielbiam chodzić do kina ze znajomymi, staram się być na bieżąco z premierami filmów. W zimowe noce lubię też jeździć samochodem po Poznaniu. Wygląda wtedy inaczej: spokojniej, niektóre budynki są bardzo ładnie oświetlone - opowiada. Przemysław Sikora to również fotograf-amator. - Staram się uwiecznić budynki, ale też np. owady - mówi.

Do zainteresowań motorniczego możemy dodać... prowadzenie tramwaju tyłem do kierunku jazdy. Tak pomyślała jedna z pasażerek tramwaju na trasie Kórnickiej. W czasie remontu tramwaje jeździły tam wahadłowo. Były to maszyny dwukierunkowe, z dwoma kabinami motorniczych, a Sikora siedział w jednej z nich. - Nie prowadziłem tego tramwaju, a kolega z przodu. Miałem czas na rozmowę, więc wytłumaczyłem wszystko tej pani. Zrobiło się śmiesznie w całym wagonie, wszystkim pasażerom poprawił się humor w tamten upalny dzień - wspomina.

36-letni Jakub Sobisiak chce aktywnie spędzać czas wolny od pracy. Chętnie gra w piłkę nożną w lidze zakładowej, w której rywalizują drużyny tworzone przez pracowników MPK i ich rodziny. - Założyliśmy drużynę "Franowo" i tak sobie kopiemy. Ostatnio z sukcesami, choć na początku było ciężko - opowiada motorniczy. "Franowo" zajęło w ubiegłym sezonie drugie miejsce w zakładowej lidze, a o oprócz tego zdobyło puchar dyrektora.

Lubi spotkania i grille z rodziną i znajomymi. - Wolę spędzać czas z ludźmi niż siedzieć w domu - zaznacza. Ale jest jeden wyjątek - pan Jakub chętnie ogląda też mecze piłki nożnej w telewizji. Kibicuje Lechowi Poznań i jeżeli tylko może, to ogląda w środy Ligę Mistrzów. Pasją do sportu udaje mu się zarazić kilkuletnich synów: Tymona i Wiktora. Niestety, jeden z nich podczas gry złamał rękę. - Syn dostał nową piłkę, poszliśmy pograć i wróciliśmy z gipsem - przyznaje motorniczy.

Czy Jakub Sobisiak będzie najlepszym motorniczym w tym roku? Tak, jeżeli sprawdzi się zasada, że do trzech razy sztuka. Startował w konkursie już dwa razy, raz otarł się o wygraną - zajął drugie miejsce. W MPK pracuje od 2005 r. Jak mówi, motorniczym został z przypadku. Wcześniej pracował w firmie zajmującej się artykułami biurowymi.

Najbardziej lubi linie nr 1 i 7, bo mają wydzielone torowisko. Nie przepada za "dwójką", bo jej trasa wiedzie przez centrum miasta, gdzie trzeba szczególnie uważać na samochody.

- Bardzo lubię muzykę klasyczną, słucham Mozarta, Beethovena - mówi Dariusz Stanicki. Od lat gra na klarnecie i saksofonie, już od czasów podstawówki. Zachęcił go kolega: - Zacząłem w orkiestrze ministrantów - wspomina. Gra w kościele do tej pory, bo należy do orkiestry w parafii rzymskokatolickiej p.w. Zmartwychwstania Pańskiego. Choć gra od lat, nie osiada na laurach. - Żeby grać na dobrym poziomie, trzeba cały czas ćwiczyć - tłumaczy. Trenuje dwa-trzy razy w tygodniu. Na szczęście sąsiedzi się nie skarżą na hałas. Poza muzyką motorniczy lubi też gry komputerowe, najczęściej wyścigi.

Na stanowisku motorniczego pracuje od 2008 r. - Motorniczy to marzenie od dziecka. Zawsze mówiłem mamie, że będą ją woził tramwajem do pracy - opowiada pan Dariusz. Miał też plan awaryjny: gdyby nie udało się w zawodzie motorniczego, to zostałby tapicerem. - Mój tata był tapicerem i często mu pomagałem - tłumaczy. Teraz znajomość fachu przydaje mu się w drobnych naprawach w domu.

Stanicki najchętniej prowadzi tramwaj linii nr 7, bo omija centrum miasta, a torowisko jest wydzielone. Nie przepada za 'szesnastką' kursującą między Franowem a os. Sobieskiego, bo to linia bardzo obciążona.

Mariusz Szaroleta wierzy, że ekologiczne pojazdy to przyszłość. Motoryzacja to jego wielka pasja. W poznańskim MPK jeździ i autobusem, i tramwajem. A nie jest to taka prosta sprawa: - Tramwaj a autobus to zupełnie dwa różne światy. Przede wszystkim tramwaj trudniej zatrzymać - zwraca uwagę finalista konkursu. Mało tego, Szaroleta jest też instruktorem nauki jazdy autobusem. - Nie ukrywam, że przekazywanie wiedzy przynosi mi większą radość niż sama jazda. Aż serce rośnie, gdy widzę postępy kursantów - opowiada.

Jeżeli pan Mariusz nie kieruje autobusem czy tramwajem, chętnie przesiada się na rower. Gdy pogoda dopisuje, to decyduje się na dłuższe wycieczki rekreacyjne poza miasto. - Mam nadzieję, że Wartostrada będzie przedłużona. Warta jest coraz lepszą rzeką, miasto w końcu zwraca się w jej kierunku - cieszy się motorniczy.

Lubi też czytać książki popularnonaukowe i związane z motoryzacją czy nowinkami technicznymi. Szczególnie interesuje się rozwojem pojazdów z napędem elektrycznym czy hybrydowym. - Bardzo chętnie poprowadziłbym taki pojazd i zobaczył, jak się sprawdza - mówi. Ma nadzieję, że wkrótce ekologiczne pojazdy zdominują poznańskie MPK, ale też komunikację miejską wszystkich innych polskich miast.

Roman Wachowiak pamięta, jak w dzieciństwie złapał pierwszą rybę. - Biegłem do domu, żeby pochwalić się nią. To był miętus, teraz bardzo rzadka ryba pod ochroną - wspomina.

Wędkuje od dziecka. Tematem zainteresował go ojciec. Mieszkali na Śródce. - Moją pierwszą 'wędką' był kij bambusowy. Chodziliśmy na ryby nad Maltę, gdy jeszcze było można. Wtedy żyło tam wiele ryb - wspomina motorniczy.

Teraz Wachowiak wędkuje nad innymi jeziorami w okolicy Poznania. Kiedyś wstawał wcześnie, żeby złapać jak najlepsze ryby. Teraz już mu tak nie zależy na łapanych okazach, bo wędkowanie jest sposobem na odprężenie. - Jadę wędkować, żeby odpocząć trochę od pracy - mówi.

Łowi amury, karpie, leszcze... - Wszystko zależy od dnia. Raz można jechać i nic nie złapać, a na drugi dzień złapać bardzo dużo ryb - zaznacza. Parę lat temu podczas zawodów złowił w Warcie ponad dwukilogramowego leszcza. Motorniczy większe ryby zjada z rodziną, a mniejsze przynosi dla kota.

W pracy najbardziej lubi linię nr 13, bo trasa prowadzi przez całe miasto. Nie przepada za trasą 'jedenastki', którą uważa za monotonną. Ale jedna z najdziwniejszych sytuacji przydarzyła mu się na linii nr 8. Zaczęło się normalnie: na moście Dworcowym pasażer wszedł do tramwaju z rowerem i zabezpieczył go. - Dojechałem na Górczyn i zauważyłem, że wszyscy wysiedli, a rower został. Zgłosiłem sprawę centrali - opowiada motorniczy. Dziwi się, że mężczyzna do teraz się nie zgłosił po odbiór roweru.

Mieszko Wieczorek trafił do MPK 'odrabiając wojsko' jako dyżurny ruchu na pętlach tramwajowych. - Zobaczyłem, jak to wszystko wygląda od środka i zostałem do dzisiaj. Spodobało mi się - opowiada 38-letni finalista konkursu na najlepszego motorniczego MPK Poznań. - Wczesnej zawsze chciałem jeździć ciężarówkami, to było moje marzenie - dodaje. Żartuje, że przecież tramwaje to też duże maszyny.

Wieczorek jest dumnym ojcem: córka Maja ma osiem lat, a syn Maks - 13. W wolnym czasie zabiera dzieci na rowerowe wycieczki. - Mała dostała nowy, większy rower i bardzo chce jeździć - opowiada motorniczy. Mieszka na os. Wichrowe Wzgórze na Winogradach. Ze względu na wiek dzieci, na razie nie są to dalekie wyprawy. - Najdalej jeździmy z dziećmi rowerami na Cytadalę, Sołacz, Strzeszynek - wymienia Wieczorek.

Motorniczy to uczynny człowiek. Pewnego razu na Dębcu pasażer poprosił go o nietypową przysługę - przewiezienie kota. - Powiedział, ze dziewczyna czeka na kota na Ogrodach, a on nie ma czasu tam jechać, bo się śpieszy do pracy - opowiada motorniczy. Kot był zamknięty w specjalnym transporterze, pan Mieszko wziął go do kabiny motorniczego. - Gdy stałem na światłach i w tramwaju było cicho, to pasażerowie słyszeli miauczenie tego kota. Zastanawiali się, gdzie jest - opowiada motorniczy. Obserwując reakcje ludzi w lusterku miał spory ubaw.