W okresie międzywojennym zamek był świadkiem licznych parad wojskowych i defilad, związanych z najważniejszymi świętami państwowymi II RP i świąt regionalnych: Trzeciego Maja, 11 Listopada czy 27 Grudnia.
Na zdjęciu powyżej - Święto Narodowe Trzeciego Maja 1933. Defilada kolumny czołgów Renault FT-17 przed Zamkiem Cesarskim. Na trybunie widoczni m.in. dowódca Okręgu Korpusu VII Poznań gen. Oswald Frank (1. z prawej), wojewoda poznański Roger Raczyński (2. z prawej), szef sztabu Okręgu Korpusu VII Poznań mjr Franciszek Węgrzyn (3. z prawej), prezydent Poznania Cyryl Ratajski (4. z prawej). Nad trybuną flaga państwowa.
Tankietki TK-3 podczas defilady przed Zamkiem Cesarskim. Święto Trzeciego Maja w 1938 r.
Po 1918 r. wnętrza zamku cesarskiego ,,spolszczono?, nadając im polskie nazwy i patronów.
Na zdjęciu powyżej Sala Stefana Batorego. Widoczny portret króla Stefana Batorego
Krużganek Wiśniowieckiego.
W sali tronowej cesarza zawieszono portret marszałka Piłsudskiego. Przed wojną odbywały się w niej uroczyste spotkania z udziałem władz państwa. Dziś sali tej już nie ma.
Na zdjęciu powyżej: Sala tronowa. Widoczny portret marszałka Józefa Piłsudskiego.
Fragment sali tronowej.
W 1932 r. po zachodniej stronie zamku, w miejscu pomnika Bismarcka poznaniacy postawili Pomnik Wdzięczności. Zielony teren za pomnikiem stał się ulubionym miejscem spacerów poznaniaków.
Na zdjęciu powyżej uroczystość odsłonięcia pomnika Wdzięczności (ku czci serca Jezusowego) - 1932. Z tyłu - Zamek Cesarski
Skwer przy Zamku Cesarskim. Listopad 1935
O poprzednich właścicielach zamku przypominały osobiste pomieszczenia cesarza i cesarzowej. Uwagę zwracało surowe biurko cesarza i równie surowe siedzenie...
Powyżej: fragment salonu cesarza
Biurko w gabinecie Wilhelma II.
Pokój cesarzowej.
Wnętrza zamku przetrwały w niezmienionej formie do wojny. Dzięki temu poznaniacy mogli zwiedzać wnętrza zamku i wyobrażać sobie, jak wyglądało w nich życie za czasów cesarza Wilhelma.
Powyżej - jedna z zamkowych sypialni.
Kiedy w 1918 roku Polacy opanowali władzę w mieście, nikt nie wpadł na pomysł, by zamek wyburzyć. - Choć w polskich domach zdawano sobie sprawę z jego wymowy, to jednocześnie pojawiły się bardziej optymistyczne głosy. Powstała np. fraszka: "Wiluś zamek zbudował. I cóż w tym tak złego? Przyjdziemy może kiedyś już do gotowego". Myślę, że w 1918 roku przejęcie zamku traktowano jako coś mocno symbolicznego. Oto obiekt, który miał być wyrazem dominacji niemieckiej, dostał się w polskie ręce - tłumaczy historyk Janusz Pazder.
Na zdjęciu powyżej - poczekalnia
Od września 1939 r., zamek cesarski stał się siedzibą hitlerowskiego namiestnika Arthura Greisera. W czasie wojny zamek był przebudowywany na potrzeby nowej siedziby Adolfa Hitlera - dyktator III Rzeszy nigdy tu jednak nie zamieszkał.
Na zdjęciu powyżej: 2 listopada 1939 r., sala tronowa. Objęcie przez Arthura Greiser`a urzędu namiestnika w Kraju Warty. Wilhelm Frick - minister spraw wewnętrzych III Rzeszy (z prawej) wita się z Arthurem Greiserem. W środku siedzi dr Wilhelm Stuckart - sekretarz stanu ministerstwa spraw wewnętrznych III Rzeszy
Żołnierze niemieccy i poznaniacy przed zamkiem cesarskim w Poznaniu. Lata okupacji
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze